Леў Данілавіч: Розніца паміж версіямі

'''Леў Дані{{націск}}лавіч''' (каля {{ДН|||1228}} — каля {{ДС|||1301}}) — князь [[Перамышль]]скі ([[1240]]—1301), [[Белз]]скі ([[1245]]—[[1269]]), [[Холм]]скі і [[Горад Галіч, Івана-Франкоўская вобласць|Галіцкі]] ([[1264]]— каля 1301, да 1269 разам з братамі [[ШварнаШварн Данілавіч|Шварнам Данілавічам]] і [[Мсціслаў Данілавіч|Мсціславам]]), князь [[Валынь|Валынскі]] (пасля [[1292]]). Военачальнік і дыпламат. Другі сын [[Даніла Раманавіч|Данііла Раманавіча Галіцкага]], з валынскай галіны [[Рурыкавічы|Рурыкавічаў]]. Стрыечны брат [[Аляксандр Неўскі|Аляксандра Неўскага]] (іх маці былі сёстрамі, дочкамі [[Мсціслаў Удатны|Мсціслава Удатнага]]), [[Раман МіхалавічМіхайлавіч Стары|Рамана Міхайлавіча Бранскага]] (сястра Данііла была замужам за Міхаілам Чарнігаўскім).

Пасля смерці кракаўскага князя [[Баляслаў Сарамлівы|Баляслава V Сарамлівага]] (1279) у саюзе з чэшскім каралём [[Вацлаў ІІII|Вацлавам II]] спрабаваў захапіць [[Кракаў]]. Падтрымліваючы ў барацьбе за кракаўскі пасад [[Баляслаў Мазавецкі|Баляслава Мазавецкага]] (сына сястры Прадславы), вёў доўгую вайну з польскім князем [[Лешак ІІ Чорны|Лешакам IIЛешкам Чорным]].

Далучыў да Каралеўства Русі частку [[Закарпацкая вобласць|Закарпацця]] з [[горад Мукачава|Мука{{націск}}чавымМукачавым]] (каля [[1280]]) і [[Люблін|Люблінскую зямлю]] (каля [[1292]]).