Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др Праўкі аўтарства 83.17.239.194 (размова) адкочаныя; вернута апошняя версія аўтарства JerzyKundrat |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Выява:Mogila Antoniego Sokol-Kutylowskiego.jpg|thumb|250px|Магіла Антона Сокала-Кутылоўскага]] |
|||
{{вызнч|1=Антон Андрэевіч СОКАЛ-КУТЫЛОЎСКІ}} (7.2.[[1892]], хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер [[Лунінецкі раён]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобл.]] — 7.3.1983, [[Шчэцін]], [[Польшча]]), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст. |
{{вызнч|1=Антон Андрэевіч СОКАЛ-КУТЫЛОЎСКІ}} (7.2.[[1892]], хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер [[Лунінецкі раён]] [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай вобл.]] — 7.3.1983, [[Шчэцін]], [[Польшча]]), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст. |
||
Версія ад 21:50, 5 лютага 2009
Шаблон:Вызнч (7.2.1892, хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер Лунінецкі раён Брэсцкай вобл. — 7.3.1983, Шчэцін, Польшча), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст.
У 1910 скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах Літвы. У 1913-15 вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у Галіцыі і пад Вільняй. Капітан.
З 1917 жыў на сваім хутары. У жніўні 1918 выехаў у Растоў-на-Доне; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў Эстоніі. Летам 1920 вярнуўся ў Беларусь. У снежні 1920 узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення Слуцкага паўстання разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая 1921 быў інтэрнаваны.
У 1921-39 быў праваслаўным святаром, настаўнічаў.
Арыштаваны 19.6.1941 у Германіі. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка 1941 да ліпеня 1944 працаваў школьным інспектарам у Ганцавічах, удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік Беларускай краёвай абароны.
Арыштаваны 30.4.1945. Да лістапада 1947 знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе 1957 па амністыі.
Апошнія гады правёў у Шчэціне. Напісаў успаміны пра Слуцкае паўстанне 1920.