Бутаўт: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др вікіфікацыя
др →‎top: clean up з дапамогай AWB
Радок 2: Радок 2:


Быў князем [[Горад Драгічын, Польшча|драгічынскім]]. У [[1365]] годзе перайшоў на бок [[Тэўтонскі Ордэн|Тэўтонскага Ордэна]], ахрысціўся ў каталіцтва ў [[Кёнігсберг]]у, потым удзельнічаў у няўдалым паходзе войскаў Ордэна на [[Вільня|Вільню]]. Дзесьці паміж жніўнем 1365 і 1368 годам прыбыў да [[двор сюзерэна|двара]] імператара і чэшскага караля [[Карл IV Люксембургскі|Карла IV Люксембургскага]] ў [[Прага|Празе]], ад якога атрымаў тытул герцага і зямельныя ўладанні. Успамінаецца ў свіце імператара да 1378 года. Апошні раз успамінаецца крыніцамі ў 1381 годзе, у паведамленні пра уцёкі з Літвы яго сына [[Вайдута|Вайдуты]], які таксама прыняў каталіцкі хрышчэнне і накіраваўся да двара чэшскага караля. Пахаваны ў аўгустыніянскім касцёле св. Тамаша ў [[Прага|Празе]].
Быў князем [[Горад Драгічын, Польшча|драгічынскім]]. У [[1365]] годзе перайшоў на бок [[Тэўтонскі Ордэн|Тэўтонскага Ордэна]], ахрысціўся ў каталіцтва ў [[Кёнігсберг]]у, потым удзельнічаў у няўдалым паходзе войскаў Ордэна на [[Вільня|Вільню]]. Дзесьці паміж жніўнем 1365 і 1368 годам прыбыў да [[двор сюзерэна|двара]] імператара і чэшскага караля [[Карл IV Люксембургскі|Карла IV Люксембургскага]] ў [[Прага|Празе]], ад якога атрымаў тытул герцага і зямельныя ўладанні. Успамінаецца ў свіце імператара да 1378 года. Апошні раз успамінаецца крыніцамі ў 1381 годзе, у паведамленні пра уцёкі з Літвы яго сына [[Вайдута|Вайдуты]], які таксама прыняў каталіцкі хрышчэнне і накіраваўся да двара чэшскага караля. Пахаваны ў аўгустыніянскім касцёле св. Тамаша ў [[Прага|Празе]].

{{зноскі}}


== Літаратура ==
== Літаратура ==

Версія ад 17:36, 10 мая 2017

Бутаўт Кейстутавіч, у хрышчэнні Генрых (памёр пасля 1381) — сын Кейстута.

Быў князем драгічынскім. У 1365 годзе перайшоў на бок Тэўтонскага Ордэна, ахрысціўся ў каталіцтва ў Кёнігсбергу, потым удзельнічаў у няўдалым паходзе войскаў Ордэна на Вільню. Дзесьці паміж жніўнем 1365 і 1368 годам прыбыў да двара імператара і чэшскага караля Карла IV Люксембургскага ў Празе, ад якога атрымаў тытул герцага і зямельныя ўладанні. Успамінаецца ў свіце імператара да 1378 года. Апошні раз успамінаецца крыніцамі ў 1381 годзе, у паведамленні пра уцёкі з Літвы яго сына Вайдуты, які таксама прыняў каталіцкі хрышчэнне і накіраваўся да двара чэшскага караля. Пахаваны ў аўгустыніянскім касцёле св. Тамаша ў Празе.

Зноскі

Літаратура

  • Rowell S. C. (June 1996). «Unexpected Contacts: Lithuanians at Western Courts, c. 1316-c. 1400». English Historical Review 111 (442): 567—570. ISSN 0013-8266.
  • Fijałek J. Wnuk Kiejstuta: Jan książe drohiczinski kustosz i kanonik krakowski, drugi rektor Uniwersytetu Jagiellońskiego // Kwartalnik Historyczny 1914. — Lwów, 1914. — S. 181—197.