Рычард Трэвітык: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др шаблон, арфаграфія |
др →Біяграфія: clean up з дапамогай AWB |
||
Радок 29: | Радок 29: | ||
[[Выява:Tervitik1.JPG|left|thumb|350px|Паравоз Трэвітыка і кальцавая дарога-атракцыён для яго дэманстрацыі <br />Злева акварэль [[Томас Роўлендсан|Т. Роўлендсана]]]] |
[[Выява:Tervitik1.JPG|left|thumb|350px|Паравоз Трэвітыка і кальцавая дарога-атракцыён для яго дэманстрацыі <br />Злева акварэль [[Томас Роўлендсан|Т. Роўлендсана]]]] |
||
Атрымаў сярэднюю адукацыю ў Камбарне, веды ў галіне паравой тэхнікі набыў самаадукацыяй, што дазволіла яму заняць пасаду інжынера ў розных кампаніях. Ініцыятар стварэння і прымянення стацыянарных машын, якія працуюць пры высокіх цісках (атрымаў патэнт на «машыну высокага ціску» у 1800). Засвоіў на практыцы цыліндрычныя паравыя (так званыя «корнвалійскія») катлы (1815). З 1797 будаваў мадэлі паравых вазьніц, а ў 1801 пачаў будаваць арыгіналы вазьніц, апошняя з якіх прайшла паспяховыя выпрабаванні ў Корнуэле і [[Лондан]]е (1802-1803). У 1803-1804 пры дапамозе Дж. Стыла Трэвітык пабудаваў для завадской Мертыр-Тыдвілскай чыгункі (Паўднёвы Уэльс) першы ў гісторыі [[паравоз]], які апынуўся занадта цяжкім для чыгунных рэек і не мог выкарыстоўвацца. Другі паравоз Трэвітык і Стыла таксама не атрымаў прымянення, толькі ў 1808 Трэвітык пабудаваў паравоз больш дасканалай канструкцыі, які развіваў хуткасць да 30 км/гадз.; дэманстраваў яго ў прадмесці Лондана. Паравоз атрымаў назву «Catch Me Who Can» («Злаві мяне, хто зможа»). У мэтах прапаганды паравоза Трэвітык пабудаваў за свой кошт кальцавую дарогу ў парку, дзе «Злаві ...» спаборнічаў у хуткасці з коньмі і перавозіў людзей дзеля забавы. Але, не атрымаўшы падтрымкі ад буйных фінансістаў, Трэвітык збяднеў (1811) і ў 1816 з'ехаў у Паўднёвую Амерыку - у Перу, пасля няўдалага ўдзелу ў іспана-перуанскай вайне вярнуўся ў Англію ў 1827, памёр у поўнай галечы. |
Атрымаў сярэднюю адукацыю ў Камбарне, веды ў галіне паравой тэхнікі набыў самаадукацыяй, што дазволіла яму заняць пасаду інжынера ў розных кампаніях. Ініцыятар стварэння і прымянення стацыянарных машын, якія працуюць пры высокіх цісках (атрымаў патэнт на «машыну высокага ціску» у 1800). Засвоіў на практыцы цыліндрычныя паравыя (так званыя «корнвалійскія») катлы (1815). З 1797 будаваў мадэлі паравых вазьніц, а ў 1801 пачаў будаваць арыгіналы вазьніц, апошняя з якіх прайшла паспяховыя выпрабаванні ў Корнуэле і [[Лондан]]е (1802-1803). У 1803-1804 пры дапамозе Дж. Стыла Трэвітык пабудаваў для завадской Мертыр-Тыдвілскай чыгункі (Паўднёвы Уэльс) першы ў гісторыі [[паравоз]], які апынуўся занадта цяжкім для чыгунных рэек і не мог выкарыстоўвацца. Другі паравоз Трэвітык і Стыла таксама не атрымаў прымянення, толькі ў 1808 Трэвітык пабудаваў паравоз больш дасканалай канструкцыі, які развіваў хуткасць да 30 км/гадз.; дэманстраваў яго ў прадмесці Лондана. Паравоз атрымаў назву «Catch Me Who Can» («Злаві мяне, хто зможа»). У мэтах прапаганды паравоза Трэвітык пабудаваў за свой кошт кальцавую дарогу ў парку, дзе «Злаві ...» спаборнічаў у хуткасці з коньмі і перавозіў людзей дзеля забавы. Але, не атрымаўшы падтрымкі ад буйных фінансістаў, Трэвітык збяднеў (1811) і ў 1816 з'ехаў у Паўднёвую Амерыку - у Перу, пасля няўдалага ўдзелу ў іспана-перуанскай вайне вярнуўся ў Англію ў 1827, памёр у поўнай галечы. |
||
{{зноскі}} |
|||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
Версія ад 21:41, 11 мая 2017
Рычард Трэвітык | |
---|---|
англ.: Richard Trevithick | |
Партрэт Рычарда Трэвітыка, вынаходніка паравоза. | |
Род дзейнасці | Вынаходнік |
Дата нараджэння | 13 красавіка 1771 |
Месца нараджэння | Корнуал |
Дата смерці | 22 красавіка 1833 (62 гады) |
Месца смерці | Дартфард, Кент |
Месца пахавання | |
Грамадзянства | Вялікабрытанія |
Бацька | Richard Trevithick[d][1] |
Маці | Ann Teague[d][1] |
Жонка | Jane Harvey[d] |
Дзеці | Francis Trevithick[d], John Harvey Trevithick[d], Frederick Trevithick[d], Richard Trevithick[d], Ann Trevithick[d] і Elizabeth Harvey Trevithick[d] |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Рычард Трэвітык (англ.: Richard Trevithick; 13 красавіка 1771, Ілаган, Корнуэл - 22 красавіка 1833, Дартфард, Кент) — англійскі вынаходнік.
Біяграфія
Атрымаў сярэднюю адукацыю ў Камбарне, веды ў галіне паравой тэхнікі набыў самаадукацыяй, што дазволіла яму заняць пасаду інжынера ў розных кампаніях. Ініцыятар стварэння і прымянення стацыянарных машын, якія працуюць пры высокіх цісках (атрымаў патэнт на «машыну высокага ціску» у 1800). Засвоіў на практыцы цыліндрычныя паравыя (так званыя «корнвалійскія») катлы (1815). З 1797 будаваў мадэлі паравых вазьніц, а ў 1801 пачаў будаваць арыгіналы вазьніц, апошняя з якіх прайшла паспяховыя выпрабаванні ў Корнуэле і Лондане (1802-1803). У 1803-1804 пры дапамозе Дж. Стыла Трэвітык пабудаваў для завадской Мертыр-Тыдвілскай чыгункі (Паўднёвы Уэльс) першы ў гісторыі паравоз, які апынуўся занадта цяжкім для чыгунных рэек і не мог выкарыстоўвацца. Другі паравоз Трэвітык і Стыла таксама не атрымаў прымянення, толькі ў 1808 Трэвітык пабудаваў паравоз больш дасканалай канструкцыі, які развіваў хуткасць да 30 км/гадз.; дэманстраваў яго ў прадмесці Лондана. Паравоз атрымаў назву «Catch Me Who Can» («Злаві мяне, хто зможа»). У мэтах прапаганды паравоза Трэвітык пабудаваў за свой кошт кальцавую дарогу ў парку, дзе «Злаві ...» спаборнічаў у хуткасці з коньмі і перавозіў людзей дзеля забавы. Але, не атрымаўшы падтрымкі ад буйных фінансістаў, Трэвітык збяднеў (1811) і ў 1816 з'ехаў у Паўднёвую Амерыку - у Перу, пасля няўдалага ўдзелу ў іспана-перуанскай вайне вярнуўся ў Англію ў 1827, памёр у поўнай галечы.
Зноскі
- ↑ а б Lundy D. R. The Peerage
Літаратура
- Anthony Burton: Richard Trevithick - Giant of Steam. Aurum Press, London 2000. ISBN 1-85410-878-6