Галіна Антонаўна Войцік: Розніца паміж версіямі

Галіна Антонаўна Войцік
Галіна Антонаўна Войцік
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	1 ліпеня 1927
Дата смерці	13 жніўня 2007 (80 гадоў)
Бацька	Антон Іванавіч Войцік
Маці	Зоська Верас
Муж	Лявон Антонавіч Луцкевіч
Альма-матар	Віленская беларуская гімназія; Віленскі ўніверсітэт;
Месца працы	Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы; Акадэмія асветы ўніверсітэта Вітаўта Вялікага;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	публіцыстка, філолаг, педагог
Мова твораў	беларуская

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 20:28, 31 мая 2017

Галіна Антонаўна Войцік, па мужу Луцкевіч (1 ліпеня 1927 — 13 жніўня 2007^[1]) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.

Біяграфія

Дачка Антона Войціка і Зоські Верас. Вучылася ў Віленскай беларускай гімназіі. Скончыла Вільнюскі ўніверсітэт (1950). У 1949-54 працавала ў Гродзенскім педагагічным інстытуце, у 1954-57 і 1961-86 — у Вільнюскім педагагічным інстытуце.

Творчасць

Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, Л. Луцкевічам, — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» Ч. Кудабы (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).

Зноскі

↑ http://nn.by/?c=ar&i=10801

Літаратура

Саламевіч Я. Войцік // ЭГБ у 6 т. Т. 6, кн. ІІ. Мн., 2003.

[1] ttp://nn.by/?c=ar&i=10801

[1]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
+{{пісьменнік}}
-'''Галіна Антонаўна ВОЙЦІК''', па мужу '''ЛУЦКЕВІЧ''' ({{ДН|1|7|1927}} — {{ДС|13|8|2007}}<ref>http://nn.by/?c=ar&i=10801</ref>) — беларускі педагог, публіцыст, філолаг.
+{{цёзкі2|Войцік}}
+{{цёзкі2|Луцкевіч}}
+'''Галіна Антонаўна Войцік''', па мужу '''Луцкевіч''' ({{ДН|1|7|1927}} — {{ДС|13|8|2007}}<ref>http://nn.by/?c=ar&i=10801</ref>) — беларускі [[педагог]], [[публіцыст]], [[філолаг]].
+== Біяграфія ==
-Дачка Антона Войціка і [[Зоська Верас|Зоські Верас]]. Вучылася ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Скончыла [[Віленскі ўніверсітэт|Вільнюскі ўніверсітэт]] (1950). У 1949-54 працавала ў [[Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскім педагагічным інстытуце]], у 1954-57 і 1961-86 — у Вільнюскім педагагічным інстытуце. Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, [[Лявон Антонавіч Луцкевіч|Л. Луцкевічам]], — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На беларускую мову пераклала з літоўскай кнігу «Па Віліі» [[Часлаў Кудаба|Ч. Кудабы]] (1992), нарыс «Вучыцца жыць» А. Жэмайцітэ (1988).
+Дачка Антона Войціка і [[Зоська Верас|Зоські Верас]]. Вучылася ў [[Віленская беларуская гімназія|Віленскай беларускай гімназіі]]. Скончыла [[Віленскі ўніверсітэт|Вільнюскі ўніверсітэт]] (1950). У 1949-54 працавала ў [[Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы|Гродзенскім педагагічным інстытуце]], у 1954-57 і 1961-86 — у [[Вільнюскі педагагічны інстытут|Вільнюскім педагагічным інстыту]]це.
+== Творчасць ==
+Аўтар прац па германістыцы, гістарычных даследаванняў і партрэтаў беларусаў Віленшчыны «Зоська Верас» (1992), «Лявон Луцкевіч» (1999), «Барыс Кіт» (2001), разам з мужам, [[Лявон Антонавіч Луцкевіч|Л. Луцкевічам]], — «Аляксандр Коўш», «Аляксандр Уласаў», «Янка Шутовіч», «Пётра Сергіевіч» (усе 2000), «Канстанцін Галкоўскі», «Мар'ян Пецюкевіч» (абедзве 2001), «Адам Станкевіч», «Антон Антановіч» (абедзве 2002). На [[беларуская мова|беларускую мов]]у пераклала з [[Літоўская мова|літоўска]]й кнігу «Па Віліі» [[Часлаў Кудаба|Ч. Кудабы]] (1992), нарыс «Вучыцца жыць» [[А. Жэмайцітэ]] (1988).
 {{зноскі}}