Генуэзская рэспубліка: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др робат Дадаем: zh-min-nan:Genova Kiōng-hô-kok |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 2: | Радок 2: | ||
{{вызн|1=Генуэзская рэспубліка}} – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі [[Карл Вялікі|Карла Вялікага]], кіравалася консуламі. |
{{вызн|1=Генуэзская рэспубліка}} – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі [[Карл Вялікі|Карла Вялікага]], кіравалася консуламі. |
||
Нягледзячы па разбурэнне горад [[Генуя|Генуі]] ў [[935]] [[сарацыны|сарацынамі]], Генуэзская рэспубліка станавілася ўсё больш магутнай, і ў [[958]] была фармальна прызнаная італьянскім каралём [[Берэнгар]]ам. З [[1000]] пачалася значная гандлёвая экспансія генуэзцаў, у выніку якой была створаная магутная марская рэспубліка, якая валодае апорнымі пунктамі, гандлёвымі базамі і паселішчамі на большай частцы [[Міжземнамор'е|Міжземнамор'я]] і берагах [[чорнае мора|Чорнага мора]]. Удзел у крыжовых паходах яшчэ больш пашырыла яе гандлёвыя рынкі і ператварыла Генуэзскую рэспубліку ў магутную марскую дзяржаву. Многія стагоддзі [[Генуя]] ўладарыла на морах, супернічаючы і вядучы зацяжныя войны са сваімі галоўнымі супернікамі – [[Пізанская рэспубліка|Пізай]] і [[Венецыянская рэспубліка|Венецыяй]]. У [[1104]] генуэзскі флот налічаў 70 караблёў. Марской моцай Генуэзскай рэспублікі карысталіся многія еўрапейскія валадары. З 1120 тэрыторыя Генуэзскай рэспублікі павялічвалася за кошт падначалення суседніх прыбярэжных месцаў: Савоны, Альбенга і інш. Каля [[1177]] Генуя падпарадкавала сабе [[Манака]], [[Ніца|Ніцу]] і [[Манферат]], пазней захапіла астравы: [[Востраў Эльба|Эльбу]], [[Востраў Корсіка|Корсіку]] і [[Востраў Сардзінія|Сардзінію]]. Генуэзцы кантралявалі гандаль з Усходам і ў кан. 12 ст. па дамове з [[Візантыя]]й манапольна гаспадарылі на марскіх гандлёвых шляхах, якія праходзілі ўздоўж крымскага пабярэжжа, пацясніўшы Венецыянскую рэспубліку. Пра колішнюю магутнасць Генуі нагадваюць руіны крымскіх генуэзскіх крэпасцяў у [[Інкерман]]е, [[Судак]]у, [[ |
Нягледзячы па разбурэнне горад [[Генуя|Генуі]] ў [[935]] [[сарацыны|сарацынамі]], Генуэзская рэспубліка станавілася ўсё больш магутнай, і ў [[958]] была фармальна прызнаная італьянскім каралём [[Берэнгар]]ам. З [[1000]] пачалася значная гандлёвая экспансія генуэзцаў, у выніку якой была створаная магутная марская рэспубліка, якая валодае апорнымі пунктамі, гандлёвымі базамі і паселішчамі на большай частцы [[Міжземнамор'е|Міжземнамор'я]] і берагах [[чорнае мора|Чорнага мора]]. Удзел у крыжовых паходах яшчэ больш пашырыла яе гандлёвыя рынкі і ператварыла Генуэзскую рэспубліку ў магутную марскую дзяржаву. Многія стагоддзі [[Генуя]] ўладарыла на морах, супернічаючы і вядучы зацяжныя войны са сваімі галоўнымі супернікамі – [[Пізанская рэспубліка|Пізай]] і [[Венецыянская рэспубліка|Венецыяй]]. У [[1104]] генуэзскі флот налічаў 70 караблёў. Марской моцай Генуэзскай рэспублікі карысталіся многія еўрапейскія валадары. З 1120 тэрыторыя Генуэзскай рэспублікі павялічвалася за кошт падначалення суседніх прыбярэжных месцаў: Савоны, Альбенга і інш. Каля [[1177]] Генуя падпарадкавала сабе [[Манака]], [[Ніца|Ніцу]] і [[Манферат]], пазней захапіла астравы: [[Востраў Эльба|Эльбу]], [[Востраў Корсіка|Корсіку]] і [[Востраў Сардзінія|Сардзінію]]. Генуэзцы кантралявалі гандаль з Усходам і ў кан. 12 ст. па дамове з [[Візантыя]]й манапольна гаспадарылі на марскіх гандлёвых шляхах, якія праходзілі ўздоўж крымскага пабярэжжа, пацясніўшы Венецыянскую рэспубліку. Пра колішнюю магутнасць Генуі нагадваюць руіны крымскіх генуэзскіх крэпасцяў у [[Інкерман]]е, [[Судак]]у, [[Феодосія|Феодосіі]]. Аднак з канца 14 ст. пачаўся павольны заняпад ваеннай магутнасці Генуі. |
||
[[Катэгорыя:Былыя краіны]] |
[[Катэгорыя:Былыя краіны]] |
||
[[Катэгорыя:Генуя]] |
|||
[[bg:Република Генуа]] |
[[bg:Република Генуа]] |
Версія ад 22:51, 26 лютага 2009
Шаблон:Вызн – сярэднявечная дзяржава, якая ўтварылся пасля распаду імперыі Карла Вялікага, кіравалася консуламі.
Нягледзячы па разбурэнне горад Генуі ў 935 сарацынамі, Генуэзская рэспубліка станавілася ўсё больш магутнай, і ў 958 была фармальна прызнаная італьянскім каралём Берэнгарам. З 1000 пачалася значная гандлёвая экспансія генуэзцаў, у выніку якой была створаная магутная марская рэспубліка, якая валодае апорнымі пунктамі, гандлёвымі базамі і паселішчамі на большай частцы Міжземнамор'я і берагах Чорнага мора. Удзел у крыжовых паходах яшчэ больш пашырыла яе гандлёвыя рынкі і ператварыла Генуэзскую рэспубліку ў магутную марскую дзяржаву. Многія стагоддзі Генуя ўладарыла на морах, супернічаючы і вядучы зацяжныя войны са сваімі галоўнымі супернікамі – Пізай і Венецыяй. У 1104 генуэзскі флот налічаў 70 караблёў. Марской моцай Генуэзскай рэспублікі карысталіся многія еўрапейскія валадары. З 1120 тэрыторыя Генуэзскай рэспублікі павялічвалася за кошт падначалення суседніх прыбярэжных месцаў: Савоны, Альбенга і інш. Каля 1177 Генуя падпарадкавала сабе Манака, Ніцу і Манферат, пазней захапіла астравы: Эльбу, Корсіку і Сардзінію. Генуэзцы кантралявалі гандаль з Усходам і ў кан. 12 ст. па дамове з Візантыяй манапольна гаспадарылі на марскіх гандлёвых шляхах, якія праходзілі ўздоўж крымскага пабярэжжа, пацясніўшы Венецыянскую рэспубліку. Пра колішнюю магутнасць Генуі нагадваюць руіны крымскіх генуэзскіх крэпасцяў у Інкермане, Судаку, Феодосіі. Аднак з канца 14 ст. пачаўся павольны заняпад ваеннай магутнасці Генуі.