Барока

Барока (італ.: barocco - «вычварны», «пачварны») — стыль мастацтва і архітэктуры, які панаваў у еўрапейскім мастацтве з апошняй трэці ХVІ стагоддзя і амаль да канца ХVІІІ стагоддзя. Адметныя рысы барока - кідкая каляровасць і дынамічнасць. Першапачаткова тэрмін "барока" меў негатыўны сэнс так як сваёй відавочнай пышнасцю і вычварнасцю супрацьпастаўляўся гармоніі рэнесансу. Галоўным фактарам узнікнення стылю барока з'яўляецца каталіцкая контррэфармацыя, якая з дапамогай новага мастацтва імкнулася абвергнуць ідэі гуманізму рэнесансу, барока быў прызваны праслаўляць і прапагандаваць моц улады, знаці і царквы, што, у пэўнай ступені, спарадзілі рэфармацыйны рух ва ўсёй Еўропе. Але разам з тым барока выразіў прагрэсіўныя ідэі аб складанасці светабудовы, бясконцасці і мнагастайнасці сусвету, яго зменлівасці. Мастацтва барока пачало адлюстроўваць дуалістычную прыроду чалавека, барацьбу ў ім нябеснага і зямнога пачаткаў, чалавек пачаў успрымацца як частка сусвету, як складаная асоба, перажываючая ўнутраныя канфлікты.

Мастацтва барока

Прадстаўнікі:

• Караваджа
• Пітэр Паўль Рубенс
• Рэмбрант
• Ван Дэйк
• Франс Хальс
• Дыега Веласкес
• Нікала Пусэн

Архітэктура барока

Езуіцкі касцёл у стылі барока, Магілёў

Прадстаўнікі:

• Карл Мадэрна
• Андрэ дэль Поцца
• Ларэнца Бярніні
• Бараміні
• Петра да Картона

Вонкавыя спасылкі

• Тамара Габрусь. Наша «езуіцкае» барокка