Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі

Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі
Дата нараджэння	9 мая 1911(1911-05-09)
Месца нараджэння	Баславічы, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя
Дата смерці	13 лютага 1979(1979-02-13) (67 гадоў)
Месца смерці	Ташкент, Узбекская ССР, СССР
Месца пахавання	Дамбрабадскія могілкі[d]
Грамадзянства	СССР
Род дзейнасці	літаратуразнавец, перакладчык, паэт, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	філалогія
Месца працы	Ташкенцкі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Нізамі Рэспубліканскі педагагічны інстытут рускай мовы і літаратуры[d] Літаратура і мастацтва
Навуковая ступень	доктар філалагічных навук (1965)
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	Менскі беларускі педагагічны тэхнікум (1930) Беларускі дзяржаўны вышэйшы педагагічны інстытут (1933) Ташкенцкі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт імя Нізамі (1938) Томскі дзяржаўны педагагічны ўніверсітэт[d] (1939)
Член у	Маладняк Беларуская асацыяцыя пралетарскіх пісьменнікаў
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі (9 мая 1911, вёска Баславічы (цяпер Барок), Слуцкі раён, Мінская вобласць — 13 лютага 1979, Ташкент, Узбекістан) — беларускі паэт, перакладчык, крытык, літаратуразнаўца.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Вучыўся ў Беларускім педагагічным тэхнікуме (1926-1930), у Беларускім дзяржаўным універсітэце (1930-1931), у Беларускім вышэйшым педагагічным інстытуце (1931-1933). Скончыў Томскі педагагічны інстытут (1939). Быў сябрам літаратурных аб'яднанняў «Маладняк», БелАПП. Працаваў у рэдакцыі газеты «Літаратура і мастацтва». У 1933 г. быў рэпрэсіраваны і высланы на 3 гады на поўдзень Казахстана ў Сарыагачскі раён. Настаўнічаў у сярэдніх школах. У 1939 г. паступіў у аспірантуру Ташкенцкага педінстытута. Працаваў выкладчыкам гэтага інстытута, быў дэканам факультэта, а з 1963 г. загадваў кафедрай замежнай літаратуры Рэспубліканскага педагагічнага інстытута рускай мовы і літаратуры. Рэабілітаваны ў 1956 г. Доктар філалагічных навук, прафесар. Узнагароджаны медалямі.

Творчасць

Першы верш надрукаваў у 1925 г. (часопіс «Беларускі піянер»). Пісаў на беларускай, рускай і ўзбекскай мовах. Выйшлі зборнікі паэзіі «Чырванеюць вішні» (1931), «Рокаты дальняй прыстані» (1931), «Крыкавыя знічкі на снезе» (1932), «Мы - маладая гвардыя» (1932), кніжкі вершаў і перакладаў «Брэстанка жывых трывог» (выбраныя вершы і пераклады, 1962), «Поиски сердолика» (вершы, пераклады, Ташкент, 1973), «Вянкі камунарам» (1974), «Чырвоныя макі» (1981).

Вядомы і як крытык і літаратуразнавец. Аўтар кніг «Анатоль Франс: Краткий очерк творческого пути» (Ташкент, 1954), «Анатоль Франс: Очерк творчества» (Ташкент, 1962), зборніка літаратурна-крытычных артыкулаў «Родасть встреч» (Ташкент, 1977).

Пераклаў на беларускую мову паасобныя творы французскіх, нямецкіх, узбекскіх паэтаў.

Літаратура

• Сцяпан Іванавіч Ліхадзіеўскі // Беларускія пісьменнікі: Біябібліяграфічны слоўнік. У 6 т. / пад рэд. А. І. Мальдзіса. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 1992—1995.