Віктар Уладзіміравіч Ярац: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 5: Радок 5:
Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. У 1966 г. паступіў на філалагічны факультэт [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]].
Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. У 1966 г. паступіў на філалагічны факультэт [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]].


У кастрычніку 1968 г. разам з [[Алесь Сцяпанавіч Разанаў|Алесем Разанавым]] і Львом Барташам выступіў ініцыятарам калектыўнага ліста студэнтаў філфака ў ЦК КПБ на імя Пятра Машэрава. Подпісы пад лістом паставіла большасць студэнтаў факультэта. У лісце патрабавалася перавесці выкладанне на беларускім аддзяленні філфака на беларускую мову. Ліст выклікаў вялікую незадаволенасць партыйнага начальства, яго ініцыятараў бэсцілі на партыйных і камсамольскіх сходах. Пасля таго як Алесь Разанаў, Віктар Ярац і Валянціна Тоўкун з'ездзілі ў Зэльву да Ларысы Геніюш, два першыя ўзімку 1969 былі выключаны з БДУ праз няздачу заліку па ваеннай падрыхтоўцы (да гэтага яны былі выдатнікамі вучобы).
У кастрычніку 1968 г. разам з [[Алесь Сцяпанавіч Разанаў|Алесем Разанавым]] і Львом Барташам выступіў ініцыятарам калектыўнага ліста студэнтаў філфака ў ЦК КПБ на імя Пятра Машэрава. Подпісы пад лістом паставіла большасць студэнтаў факультэта. У лісце патрабавалася перавесці выкладанне на беларускім аддзяленні філфака на беларускую мову. Ліст выклікаў вялікую незадаволенасць партыйнага начальства, яго ініцыятараў бэсцілі на партыйных і камсамольскіх сходах. Леў Барташ прыгадваў, як іх траіх вадзілі да рэктара ўніверсітэта [[Антон Нічыпаравіч Сеўчанка|Сеўчанкі]] і як гэты вучоны-оптык высокага ўзроўню, калі трое толькі пераступілі парог кабінету, адразу пачаў называць іх «буржуазнымі нацыяналістамі»<ref>Бартош, Леў. Яны баранілі Беларусь // Новы час. 2008. 3 кастрычніка. С. 15.</ref>. Пасля таго як Алесь Разанаў, Віктар Ярац і Валянціна Тоўкун з'ездзілі ў [[Зэльва|Зэльву]] да [[Ларыса Антонаўна Геніюш|Ларысы Геніюш]], два першыя ўзімку 1969 былі выключаны з БДУ праз няздачу заліку па ваеннай падрыхтоўцы (да гэтага яны былі выдатнікамі вучобы). Ярац узгадваў, як яму казалi тады: «Як можа быць, вы ж – не заходнiк, i пайшлi на такое»<ref>Ярац, Віктар. «Нашы людзі сачылі за вамі...» // Літаратура і мастацтва. 1993. 1 кастрычніка. С. 14.</ref>.


З дапамогай Максіма Танка працягнуў навучанне ў [[Гомельскі педагагічны інстытут|Гомельскім педагагічным інстытуце]], на базе якога ў 1969 г. быў адкрыты ўніверсітэт (скончыў у 1970). Быў некалькі месяцаў загадчыкам сельгасаддзела рагачоўскай раённай газеты «Камунар». У 1970—1971 гг. служыў у Савецкай Арміі. Працаваў на Гомельскай студыі тэлебачання. У 1975 г. скончыў аспірантуру пры кафедры беларускай літаратуры Гомельскага ўніверсітэта. Працуе выкладчыкам гэтага ўніверсітэта, з 1978 г. — дацэнт. [[Кандыдат філалагічных навук]].
З дапамогай [[Максім Танк|Максіма Танка]] працягнуў навучанне ў [[Гомельскі педагагічны інстытут|Гомельскім педагагічным інстытуце]], на базе якога ў 1969 г. быў адкрыты ўніверсітэт (скончыў у 1970). Быў некалькі месяцаў загадчыкам сельгасаддзела рагачоўскай раённай газеты «Камунар». У 1970—1971 гг. служыў у Савецкай Арміі. Працаваў на Гомельскай студыі тэлебачання. У 1975 г. скончыў аспірантуру пры кафедры беларускай літаратуры Гомельскага ўніверсітэта, у 1976 г. абараніў [[Кандыдат філалагічных навук|кандыдацкую дысертацыю]]. Працуе выкладчыкам гэтага ўніверсітэта, з 1978 г. — дацэнт.


== Творчасць ==
== Творчасць ==

Версія ад 22:12, 26 верасня 2017

Віктар Уладзіміравіч Ярац
Дата нараджэння 23 кастрычніка 1948(1948-10-23) (75 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці перакладчык, паэт, гісторык літаратуры, літаратурны крытык
Месца працы
Навуковая ступень кандыдат філалагічных навук
Альма-матар
Член у

Віктар Уладзіміравіч Ярац (23 кастрычніка 1948, пасёлак Красны Мост, Рэчыцкі раён, Гомельская вобласць) — беларускі паэт, літаратуразнавец, крытык.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. У 1966 г. паступіў на філалагічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта.

У кастрычніку 1968 г. разам з Алесем Разанавым і Львом Барташам выступіў ініцыятарам калектыўнага ліста студэнтаў філфака ў ЦК КПБ на імя Пятра Машэрава. Подпісы пад лістом паставіла большасць студэнтаў факультэта. У лісце патрабавалася перавесці выкладанне на беларускім аддзяленні філфака на беларускую мову. Ліст выклікаў вялікую незадаволенасць партыйнага начальства, яго ініцыятараў бэсцілі на партыйных і камсамольскіх сходах. Леў Барташ прыгадваў, як іх траіх вадзілі да рэктара ўніверсітэта Сеўчанкі і як гэты вучоны-оптык высокага ўзроўню, калі трое толькі пераступілі парог кабінету, адразу пачаў называць іх «буржуазнымі нацыяналістамі»[1]. Пасля таго як Алесь Разанаў, Віктар Ярац і Валянціна Тоўкун з'ездзілі ў Зэльву да Ларысы Геніюш, два першыя ўзімку 1969 былі выключаны з БДУ праз няздачу заліку па ваеннай падрыхтоўцы (да гэтага яны былі выдатнікамі вучобы). Ярац узгадваў, як яму казалi тады: «Як можа быць, вы ж – не заходнiк, i пайшлi на такое»[2].

З дапамогай Максіма Танка працягнуў навучанне ў Гомельскім педагагічным інстытуце, на базе якога ў 1969 г. быў адкрыты ўніверсітэт (скончыў у 1970). Быў некалькі месяцаў загадчыкам сельгасаддзела рагачоўскай раённай газеты «Камунар». У 1970—1971 гг. служыў у Савецкай Арміі. Працаваў на Гомельскай студыі тэлебачання. У 1975 г. скончыў аспірантуру пры кафедры беларускай літаратуры Гомельскага ўніверсітэта, у 1976 г. абараніў кандыдацкую дысертацыю. Працуе выкладчыкам гэтага ўніверсітэта, з 1978 г. — дацэнт.

Творчасць

Першыя вершы апублікаваў у газеце «Піянер Беларусі» ў школьныя гады. Актыўна пачаў выступаць у друку з 1966 г. Аўтар зборнікаў вершаў «Уваходзіны» (1976), «Добрыца» (бібліятэка часопіса «Маладосць», 1989).

Выступае ў перыядычным друку па праблемах развіцця сучаснай беларускай паэзіі. Напісаў вучэбна-метадычны дапаможнік для студэнтаў-філолагаў «Беларускія паэты — лаўрэаты Ленінскай і Дзяржаўнай прэмій СССР» (Гомель, 1983).

Перакладае творы балгарскіх, літоўскіх, рускіх, украінскіх паэтаў на беларускую мову.

Зноскі

  1. Бартош, Леў. Яны баранілі Беларусь // Новы час. 2008. 3 кастрычніка. С. 15.
  2. Ярац, Віктар. «Нашы людзі сачылі за вамі...» // Літаратура і мастацтва. 1993. 1 кастрычніка. С. 14.

Літаратура