Люцыян Жалігоўскі

Люцыян Жалігоўскі
Lucjan Żeligowski
Міністр ваенных спраў Польшчы 27 лістапада 1925 — 10 мая 1926
Папярэднік	Стэфан Маеўскі
Пераемнік	Юліюш-Тадэвуш Тарнава-Мальчэўскі
Нараджэнне	17 кастрычніка 1865(1865-10-17) Ашмяны, Ашмянскі павет, Віленская губерня, Расійская імперыя
Смерць	9 ліпеня 1947(1947-07-09) (81 год) Лондан, Лонданскае графства, Англія, Вялікабрытанія
Месца пахавання	Вайсковыя могілкі Павонзкі[d]
Партыя	Беспартыйны блок супрацоўніцтва з урадам[d]
Дзейнасць	афіцэр, палітык
Ваенная служба
Гады службы	1885 - 1927
Прыналежнасць	Расійская імперыя, Польшча
Званне	генерал брані
Бітвы	Першая сусветная вайна
Узнагароды	Ордэн Святога Георгія IV ступені Ордэн Святога Уладзіміра IV ступені Ордэн Святога Станіслава II ступені Ордэн Святой Ганны III ступені Ордэн Святой Ганны II ступені Ордэн Адраджэння Польшчы 1-й ступені Чатырохразова ўзнагароджаны Крыжом Храбрых Крыж Незалежнасці Медаль «10-годдзе здабыцця незалежнасці» Камандор ордэна Ганаровага легіёна Ордэн Кароны Румыніі I ступені
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Люцыян Жалігоўскі (польск.: Lucjan Żeligowski; 17 кастрычніка 1865 — 9 ліпеня 1947) — генерал, дзяржаўны і ваенны дзеяч Сярэдняй Літвы і Польшчы.

Біяграфія

Люцыян Жалігоўскі нарадзіўся ў горадзе Ашмяны.

З 1885 служыў у расійскай арміі, удзельнік руска-японскай вайны 1904-05, камандзір палка ў Першую сусветную вайну. З ліпеня 1917 у 1-м польскім корпусе генерала Ю. Доўбар-Мусніцкага. З лютага 1918 камандзір 1-й стралковай дывізіі, якая вяла баявыя дзеянні супраць бальшавікоў у раёне Рагачова. З 1918 камандзір польскай стралковай дывізіі (т. зв. дывізіі Жалігоўскага), якая пасля баёў з Чырвонай Арміяй на Кубані перайшла праз Адэсу на Заходнюю Украіну і ўлілася ў 1919 ў Войска Польскае, дзе атрымала найменне 10-й дывізіі пяхоты. З верасня 1919 камандзір польскай аператыўнай групы, якая наступала ў раёне Мінска, камандзір 1-й літоўска-беларускай дывізіі. 8 кастрычніка 1920 па папярэдняй дамоўленасці з Ю. Пілсудскім інсцэніраваў выхад з падарадкавання польскаму камандаванню, пачаў дзеянні супраць перадачы Вільні і Віленскага Краю Літве і заняў Вільню. 12 кастрычніка абвясціў аб стварэнні Сярэдняй Літвы.

У 1925-26 быў міністрам вайсковых спраў Польшчы. У 1926-27 інспектар арміі. З 1927 па 1939 з'яўляўся дэпутатам польскага сейма. У 1939 эміграваў у Вялікабрытанію. У 1942-44 член Нацыянальнай рады пры эмігранцкім польскім урадзе.

Аўтар успамінаў.