Георгій Васілевіч Штыхаў: Розніца паміж версіямі

Георгій Васілевіч Штыхаў
Георгій Васілевіч Штыхаў
Дата нараджэння	14 ліпеня 1927
Месца нараджэння	Старая Беліца, Старабеліцкі сельсавет, Уваравіцкі раён, Гомельская акруга, БССР, СССР;
Дата смерці	2 сакавіка 2018
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	археолаг, гісторык, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера	гісторыя, археалогія
Месца працы	Інстытут гісторыі НАНБ;
Навуковая ступень	доктар гістарычных навук
Навуковае званне	прафесар
Альма-матар	гістарычны факультэт БДУ (1956);
Прэміі
	Цытаты ў Вікіцытатніку

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 11:58, 3 сакавіка 2018

Георгій Васілевіч Штыхаў (14 ліпеня 1927, в. Старая Беліца, Гомельскі раён — 2 сакавіка 2018) — беларускі археолаг і гісторык. Доктар гістарычных навук (1983), прафесар (1989).

Біяграфія

Нарадзіўся ў сям'і служачых. Працаваў настаўнікам у школах Гродзенскай і Гомельскай абласцях (1956—1959). Скончыў гістарычны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта (1956). Вучыўся ў аспірантуры Інстытута гісторыі АН БССР (1959—1962), на фарміраванне гістарычнага светапогляду Г. Штыхава значна паўплывалі У. М. Ігнатоўскі і А. Р. Мітрафанаў. Малодшы навуковы супрацоўнік, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык аддзела археалогіі і гісторыі Полацкай зямлі Інстытута гісторыі АН БССР (1962—2000). У 1965 годзе абараніў кандыдацкую дысертацыю «Древний Полоцк (IX—XIII вв.)» (навуковы кіраўнік — В. Р. Тарасенка). З 1982 г. узначальваў пастаянную камісію па археалагічным даследаванні старажытнага Мінска. У 1983 годзе абараніў доктарскую дысертацыю «Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.)». Прафесар (1987). З 2000 года быў галоўным навуковым супрацоўнікам аддзела археалогіі сярэднявечнага перыяду Інстытута гісторыі НАН Беларусі.

Навуковыя зацікаўленні Г. В. Штыхава: археалогія і гісторыя Беларусі VI—XIII ст., гісторыя і археалогія Полацкай землі, вытокі беларускай народнасці. Вывучае гарады Полацкай зямлі і курганныя могільнікі ранняга Сярэднявечча паўночнай і цэнтральнай Беларусі. Кіраваў экспедыцыямі па вывучэнні Полацка, Заслаўя, Віцебска, Барысава, Лукомля, Лагойска, Копысі, а таксама, у 2006 годзе праводзіў раскопкі археалагічнага помніка Баронікі — гарадзішча каля вёскі Баронікі Віцебскага раёна, якое знаходзіцца на паўночна-ўсходняй ускраіне вёскі, на левым беразе ракі Лучоса.

Падрыхтаваў 2 дактароў і 19 кандыдатаў навук. Узначальваў Беларускую асацыяцыю ахвяр палітычных рэпрэсій (1992—1994).

Лаурэат Дзяржаўнай прэміі Беларусі (1990).

Аўтар больш за 490 прац.

Асноўныя публікацыі

Археологическая карта Беларуси. — Вып. 2. — Мн., 1971;
Ажываюць сівыя стагоддзі. — Мн., 1974;
Древний Полоцк: IX—XIII вв. — Мн., 1975;
Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.). — Мн., 1978;
Крывічы: Па матэрыялах раскопак курганоў у Паўночнай Беларусі — Мн., 1992;
Старажытныя дзяржавы на тэрыторыі Беларусі. — Мн., 1999;
Галасы далёкіх продкаў. — Мн., 1968.;
Города Белоруссии по летописям и раскопам (IX—XIII вв.). — Мн. 1975;
Гісторыя Беларусі: ад старажытных часоў да канца XIII ст. Вучэб. дапам. — Мн., 1994;
Гісторыя Беларусі ў сярэднія вякі: Мн., 1996;
Мінск — сталіца ўдзельнага княства Полацкай зямлі // Гісторыя Мінска. — Мн., 2006.
Археолагі дапаўняюць летапісцаў / Г. В. Штыхаў. — Мінск: Беларуская навука, 2009.
Лукомль: археологический комплекс железного века и средневековья.— Мінск: Беларуская навука, 2014.

Зноскі

Літаратура

Белазаровіч В. А. Гістарыяграфія гісторыі Беларусі: вучэб. дапаможнік; Установа Адукацыі «Гродзенскі Дзярж. Ун-т імя Я. Купалы». — Гродна : ГрДУ, 2006. — 345 с. — ISBN 985-417-858-7.

@@ Радок 23: / Радок 23: @@
  |Вікітэка             =
 }}
-'''Георгій Васілевіч Штыхаў''' (нар. {{ДН|14|7|1927}}, [[Вёска Старая Беліца, Гомельскі раён|в. Старая Беліца]], {{МН|Гомельскі раён|у Гомельскім раёне|}} — пам. {{ДС|2|3|2018}}) — беларускі [[археолаг]] і [[гісторык]]. [[Доктар гістарычных навук]] ([[1983]]), прафесар ([[1989]]).
+'''Георгій Васілевіч Штыхаў''' ({{ДН|14|7|1927}}, [[Вёска Старая Беліца, Гомельскі раён|в. Старая Беліца]], {{МН|Гомельскі раён|у Гомельскім раёне|}} — {{ДС|2|3|2018}}) — беларускі [[археолаг]] і [[гісторык]]. [[Доктар гістарычных навук]] ([[1983]]), прафесар ([[1989]]).
+== Біяграфія ==
-Нарадзіўся ў сям'і служачых. Працаваў настаўнікам у школах [[Гродзенская вобласць|Гродзенскай]] і Гомельскай абласцях ([[1956]]—[[1959]]). Скончыў [[гістарычны факультэт БДУ|гістарычны факультэт]] [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] (1956). Вучыўся ў аспірантуры [[Інстытут гісторыі НАНБ|Інстытута гісторыі АН БССР]] (1959—[[1962]]), на фарміраванне гістарычнага светапогляду Г. Штыхава значна паўплывалі [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]] і [[Аляксей Рыгоравіч Мітрафанаў|А. Р. Мітрафанаў]]. Малодшы навуковы супрацоўнік, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык аддзела археалогіі і гісторыі [[Полацкая зямля|Полацкай зямлі]] Інстытута гісторыі [[АН БССР]] (1962—[[2000]]). У [[1965]] годзе  абараніў кандыдацкую дысертацыю «''Древний Полоцк (IX—XIII вв.)''» (навуковы кіраўнік — [[Васіль Радзівонавіч Тарасенка|В. Р. Тарасенка]]). З [[1982]] г. узначальвае пастаянную камісію па археалагічным даследаванні старажытнага [[Мінск]]а. У [[1983]] годзе абараніў доктарскую дысертацыю «''Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.)''». Прафесар (1987). З 2000 г. — галоўны навуковы супрацоўнік аддзела археалогіі сярэднявечнага перыяду Інстытута гісторыі НАН Беларусі.
+Нарадзіўся ў сям'і служачых. Працаваў настаўнікам у школах [[Гродзенская вобласць|Гродзенскай]] і Гомельскай абласцях ([[1956]]—[[1959]]). Скончыў [[гістарычны факультэт БДУ|гістарычны факультэт]] [[БДУ|Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта]] (1956). Вучыўся ў аспірантуры [[Інстытут гісторыі НАНБ|Інстытута гісторыі АН БССР]] (1959—[[1962]]), на фарміраванне гістарычнага светапогляду Г. Штыхава значна паўплывалі [[Усевалад Макаравіч Ігнатоўскі|У. М. Ігнатоўскі]] і [[Аляксей Рыгоравіч Мітрафанаў|А. Р. Мітрафанаў]]. Малодшы навуковы супрацоўнік, старшы навуковы супрацоўнік, загадчык сектара, загадчык аддзела археалогіі і гісторыі [[Полацкая зямля|Полацкай зямлі]] Інстытута гісторыі [[АН БССР]] (1962—[[2000]]). У [[1965]] годзе  абараніў кандыдацкую дысертацыю «''Древний Полоцк (IX—XIII вв.)''» (навуковы кіраўнік — [[Васіль Радзівонавіч Тарасенка|В. Р. Тарасенка]]). З [[1982]] г. узначальваў пастаянную камісію па археалагічным даследаванні старажытнага [[Мінск]]а. У [[1983]] годзе абараніў доктарскую дысертацыю «''Города Полоцкой земли (IX—XIII вв.)''». Прафесар (1987). З 2000 года быў галоўным навуковым супрацоўнікам аддзела археалогіі сярэднявечнага перыяду Інстытута гісторыі НАН Беларусі.
 Навуковыя зацікаўленні Г. В. Штыхава: археалогія і гісторыя Беларусі VI—XIII ст., гісторыя і археалогія Полацкай землі, вытокі беларускай народнасці. Вывучае гарады Полацкай зямлі і курганныя могільнікі ранняга Сярэднявечча паўночнай і цэнтральнай Беларусі. Кіраваў экспедыцыямі па вывучэнні [[Полацк]]а, [[Заслаўе|Заслаўя]], [[Віцебск]]а, [[Горад Барысаў|Барысава]], [[Лукомль|Лукомля]], [[Лагойск]]а, [[Копысь|Копысі]], а таксама, у [[2006]] годзе праводзіў раскопкі [[Баронікі, археалагічны помнік|археалагічнага помніка ''Баронікі'']] — [[гарадзішча]] каля вёскі [[Вёска Баронікі|Баронікі]] [[Віцебскі раён|Віцебскага раёна]], якое знаходзіцца на паўночна-ўсходняй ускраіне вёскі, на левым беразе ракі [[Рака Лучоса|Лучоса]].