Іаан Кранштацкі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
арфаграфія
Радок 1: Радок 1:
'''Іаан Кранштацкі''' (свецкае імя '''Іван Ілліч Сергіеў''') ({{lang-ru|Иоанн Кронштадский}}), [[31 кастрычніка|19 (31) кастрычніка]] [[1829]], [[Сяло Сура|Сура]], [[Архангельская губернія]] — 20 снежня [[1908]] ([[2 студзеня]] [[1909]]), [[Кранштат]]) — рускі праведны, святар [[Руская праваслаўная царква|Рускай праваслаўнай царквы]], правазнавец, духоўны пісьменнік, член [[Свяцейшы Сінод|Свяцейшага Сінода]].
'''Іаан Кранштацкі''' (свецкае імя '''Іван Ілліч Сергіеў''') ({{lang-ru|Иоанн Кронштадский}}), [[31 кастрычніка|19 (31) кастрычніка]] [[1829]], [[Сяло Сура|Сура]], [[Архангельская губернія]] — 20 снежня [[1908]] ([[2 студзеня]] [[1909]]), [[Кранштат]]) — рускі праведны, святар [[Руская праваслаўная царква|Рускай праваслаўнай царквы]], правазнавец, духоўны пісьменнік, член [[Свяцейшы Сінод|Свяцейшага Сінода]].


Нарадзіўся ў сям'і царкоўнага служыцеля. Згодна з жыцціем, у [[1835]] годзе ўбачыў [[анёл]]а. У [[1855]] годзе скончыў [[Санкт-Пецярбургская духоўная акадэмія|Санкт-Пецярбургскую духоўную акадэмію]], ажаніўся і стаў святаром кранштацкага сабора Андрэя Першазваннага. У [[1882]] годзе пабудаваў і адкрыў Дом працавітасці — працоўны гарадок для некалькіх тысяч чалавек — месца, дзе працаўнікі забяспечваліся жытлом і працай. За сваё жыццё святы Іаан Кранштацкі пабудаваў шэраг храмаў і капліц, сельскіх школаў і дзіцячых прытулкаў, манастыроў і прытулкаў для бяздомных. У [[1898]] годзе ён у сне ўбачыў Багародзіцу.
Нарадзіўся ў сям'і царкоўнага служыцеля. Згодна з жыціем, у [[1835]] годзе ўбачыў [[анёл]]а. У [[1855]] годзе скончыў [[Санкт-Пецярбургская духоўная акадэмія|Санкт-Пецярбургскую духоўную акадэмію]], ажаніўся і стаў святаром кранштацкага сабора Андрэя Першазваннага. У [[1882]] годзе пабудаваў і адкрыў Дом працавітасці — працоўны гарадок для некалькіх тысяч чалавек — месца, дзе працаўнікі забяспечваліся жытлом і працай. За сваё жыццё святы Іаан Кранштацкі пабудаваў шэраг храмаў і капліц, сельскіх школаў і дзіцячых прытулкаў, манастыроў і прытулкаў для бяздомных. У [[1898]] годзе ён у сне ўбачыў Багародзіцу.


У студзені [[1899]] пры Іаана-Прадцечынскім храме «Грамадства рэлігійна-маральнай асветы» на Выбаргскім баку было заснавана «Іаана-Прадцечынскае брацтва цвярозасці».
У студзені [[1899]] пры Іаана-Прадцечынскім храме «Грамадства рэлігійна-маральнай асветы» на Выбаргскім баку было заснавана «Іаана-Прадцечынскае брацтва цвярозасці».


К гэтаму часу Іаан набыў усерасійскую вядомасць і пачытанне<ref>[http://bobruisk2004.narod.ru/dh7.html Сайт Бабруйскай епархіі]</ref> У асяродку малапісьменных людзей узнікла секта Іаанітаў, якая сцвярджала, што айцец Іаан - гэта Ісус у другім прышэсці<ref>[http://slovari.yandex.ru/dict/krugosvet/article/krugosvet/5/5b/1007432.htm?text=%D0%98%D0%BE%D0%B0%D0%BD%D0%BD%20%D0%9A%D0%A0%D0%BE%D0%BD%D1%88%D1%82%D0%B0%D0%B4%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9 Энцыклапедыя "Кругосвет"]</ref>.
К гэтаму часу Іаан набыў усерасійскую вядомасць і паважанне<ref>[http://bobruisk2004.narod.ru/dh7.html Сайт Бабруйскай епархіі]</ref> У асяродку малапісьменных людзей узнікла секта Іаанітаў, якая сцвярджала, што айцец Іаан - гэта Ісус у другім прышэсці<ref>[http://slovari.yandex.ru/dict/krugosvet/article/krugosvet/5/5b/1007432.htm?text=%D0%98%D0%BE%D0%B0%D0%BD%D0%BD%20%D0%9A%D0%A0%D0%BE%D0%BD%D1%88%D1%82%D0%B0%D0%B4%D1%81%D0%BA%D0%B8%D0%B9 Энцыклапедыя "Кругосвет"]</ref>.
Іаан асуджаў [[Леў Талстой|Льва Талстога]] за супрацьхрысціянскую прапаганду. Ён казаў, што Леў Талстой у сваім багахульстве так далёка зайшоў, што Бог ужо можа не прыняць яго пакаяння. Так і адбылося: Талстой памёр без іспаведзі і прычасця.{{арфаграфія}}
Іаан асуджаў [[Леў Талстой|Льва Талстога]] за супрацьхрысціянскую прапаганду. Ён казаў, што Леў Талстой у сваім багахульстве так далёка зайшоў, што Бог ужо можа не прыняць яго пакаяння. Праз канфлікт з царквой Талстой памёр без споведзі і прычасця.{{арфаграфія}}
Святы Іаан Кранштацкі падтрымаў «змагароў Святой Русі» — чарнасоценцаў і іх арганізацыю — «[[Саюз Рускага Народа]]». Айцец Іаан Кранштацкі стала падтрымліваў Саюз, ён перадаў вялікую па тых часах суму ў 10 тысяч рублёў. Быў не толькі фундатарам, але і фармальна стаў членам СРН, уласнаручна напісаўшы заяву пад № 200787. 15 кастрычніка 1907 пастановай Галоўнага Савета СРН ён быў абраны пажыццёвым ганаровым членам СРН.
Святы Іаан Кранштацкі падтрымаў «змагароў Святой Русі» — чарнасоценцаў і іх арганізацыю — «[[Саюз Рускага Народа]]». Айцец Іаан Кранштацкі стала падтрымліваў Саюз - перадаў вялікую па тых часах суму ў 10 тысяч рублёў. Быў не толькі фундатарам, але і фармальна стаў членам СРН, уласнаручна напісаўшы заяву пад № 200787. 15 кастрычніка 1907 пастановай Галоўнай Рады СРН ён быў абраны пажыццёвым ганаровым чальцом СРН.


Іаан Кранштацкі прадбачыў Кастрычніцкі пераварот<ref>[http://web.archive.org/20090302171522/allistinawt.by.ru/some/kabbala/Platonov_TB.htm Платонов О. А. Терновый венец России. - М., 1998]</ref>, а ў адной з сваіх пропаведзяў 1906 г. заявіў, што яўрэі самі наклікаюць на сябе пагромы, што пагромы — рука Гасподня, якая карае яўрэяў за цяжкія грахі супраць Бога і Расіі. У той жа час Іаан асуджаў пагромы, напрыклад [[кішынёўскі пагром]].
Іаан Кранштацкі прадбачыў Кастрычніцкі пераварот<ref>[http://web.archive.org/20090302171522/allistinawt.by.ru/some/kabbala/Platonov_TB.htm Платонов О. А. Терновый венец России. - М., 1998]</ref>, а ў адной з сваіх пропаведзяў 1906 г. заявіў, што яўрэі самі наклікаюць на сябе пагромы, што пагромы — рука Гасподня, якая карае яўрэяў за цяжкія грахі супраць Бога і Расіі. У той жа час Іаан асуджаў пагромы, напрыклад [[кішынёўскі пагром]].

Версія ад 11:16, 10 красавіка 2018

Іаан Кранштацкі (свецкае імя Іван Ілліч Сергіеў) (руск.: Иоанн Кронштадский), 19 (31) кастрычніка 1829, Сура, Архангельская губернія — 20 снежня 1908 (2 студзеня 1909), Кранштат) — рускі праведны, святар Рускай праваслаўнай царквы, правазнавец, духоўны пісьменнік, член Свяцейшага Сінода.

Нарадзіўся ў сям'і царкоўнага служыцеля. Згодна з жыціем, у 1835 годзе ўбачыў анёла. У 1855 годзе скончыў Санкт-Пецярбургскую духоўную акадэмію, ажаніўся і стаў святаром кранштацкага сабора Андрэя Першазваннага. У 1882 годзе пабудаваў і адкрыў Дом працавітасці — працоўны гарадок для некалькіх тысяч чалавек — месца, дзе працаўнікі забяспечваліся жытлом і працай. За сваё жыццё святы Іаан Кранштацкі пабудаваў шэраг храмаў і капліц, сельскіх школаў і дзіцячых прытулкаў, манастыроў і прытулкаў для бяздомных. У 1898 годзе ён у сне ўбачыў Багародзіцу.

У студзені 1899 пры Іаана-Прадцечынскім храме «Грамадства рэлігійна-маральнай асветы» на Выбаргскім баку было заснавана «Іаана-Прадцечынскае брацтва цвярозасці».

К гэтаму часу Іаан набыў усерасійскую вядомасць і паважанне[1] У асяродку малапісьменных людзей узнікла секта Іаанітаў, якая сцвярджала, што айцец Іаан - гэта Ісус у другім прышэсці[2].

Іаан асуджаў Льва Талстога за супрацьхрысціянскую прапаганду. Ён казаў, што Леў Талстой у сваім багахульстве так далёка зайшоў, што Бог ужо можа не прыняць яго пакаяння. Праз канфлікт з царквой Талстой памёр без споведзі і прычасця.

Святы Іаан Кранштацкі падтрымаў «змагароў Святой Русі» — чарнасоценцаў і іх арганізацыю — «Саюз Рускага Народа». Айцец Іаан Кранштацкі стала падтрымліваў Саюз - перадаў вялікую па тых часах суму ў 10 тысяч рублёў. Быў не толькі фундатарам, але і фармальна стаў членам СРН, уласнаручна напісаўшы заяву пад № 200787. 15 кастрычніка 1907 пастановай Галоўнай Рады СРН ён быў абраны пажыццёвым ганаровым чальцом СРН.

Іаан Кранштацкі прадбачыў Кастрычніцкі пераварот[3], а ў адной з сваіх пропаведзяў 1906 г. заявіў, што яўрэі самі наклікаюць на сябе пагромы, што пагромы — рука Гасподня, якая карае яўрэяў за цяжкія грахі супраць Бога і Расіі. У той жа час Іаан асуджаў пагромы, напрыклад кішынёўскі пагром.

Цар Мікалай II прызначыў Іаана членам Свяцейшага Сінода, але Іаан быў так заняты і лічыў сябе нявартым засядаць сярод архіерэяў, што не скарыстаўся сваім становішчам і ні разу не прыняў удзел у паседжаннях.

Памёр у 1909 годзе. У спісе праведных Рускай праваслаўнай царквы за мяжой з 1964 года, а Маскоўскага Патрыярхата з 1990 года. Дзень памяці - 20 снежня (2 студзеня).

Спасылкі

Зноскі