Зборная Швейцарыі па футболе: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Kalinowski (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Kalinowski (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 42: | Радок 42: | ||
}} |
}} |
||
'''Зборная Швейцарыі па футболе''' ({{lang-de|Schweizer Fussballnationalmannschaft}}, {{lang-fr|L’équipe de Suisse de football}}, {{lang-it|Nazionale di calcio della Svizzera}}, нефармальная мянушка Nati) |
'''Зборная Швейцарыі па футболе''' ({{lang-de|Schweizer Fussballnationalmannschaft}}, {{lang-fr|L’équipe de Suisse de football}}, {{lang-it|Nazionale di calcio della Svizzera}}, нефармальная мянушка Nati) прадстаўляе [[Швейцарыя|Швейцарыю]] на міжнародных матчах і турнірах па [[футбол]]е з 1905 года. Кіруецца і кантралюецца [[Швейцарская футбольная асацыяцыя|Швейцарскай футбольнай асацыяцыяй]], якая з’яўляецца адным з 55 членаў [[УЕФА]] (Саюз еўрапейскіх футбольных асацыяцый) і ўваходзіць у [[ФІФА]]. |
||
Свой першы міжнародны матч зборная Швейцарыі згуляла ў [[1905]] годзе супраць [[Зборная Францыі па футболе|зборнай Францыі]] і прайграла ў ім з лікам 0:1. Найвышэйшым поспехам у яе гісторыі было заваёва сярэбраных медалёў на Алімпіядзе 1924 года ў Парыжы і перамога ў юніёрскім (да 17 гадоў) чэмпіянаце свету 2002 года. У перыяд 1930—1960-х гадоў у станаўленні зборнай і ў швейцарскім футболе ў цэлым вызначальную ролю гуляў аўстрыйскі трэнер [[Карл Рапан]], які вынайшаў тактычную схему verrou (правобраз будучага катэнача) і кіраваў зборнай падчас фінальных розыгрышаў трох сусветных чэмпіянатаў (1934, 1938 і 1954; апошні праходзіў у самой Швейцарыі). У 1960-х гадах у гісторыі зборнай Швейцарыі пачаўся перыяд няўдач, які працягваўся амаль 30 гадоў. Толькі ў пачатку 1990-х гадоў англійскаму трэнеру [[Рой Ходжсан|Рою Ходжсану]] атрымалася вярнуць Швейцарыю ў эліту сусветнага футбола, вывеўшы яе ў фінальную частку чэмпіянату свету 1994 і чэмпіянату Еўропы 1996. Пад кіраўніцтвам [[Якаб Кун|Якаба Куна]], папярэдніка [[Отмар Хіцфельд|Хіцфельда]], каманда дасягала фінальнай стадыі чэмпіянату Еўропы 2004 і чэмпіянату свету 2006; на гэтым сусветным першынстве яна змагла выйсці з групы і ў 1/8 фіналу прайграла [[Зборная Украіны па футболе|зборнай Украіны]] па выніках серыі пасляматчавых пенальці (0:0 у асноўны і дадатковы час). Швейцарыя выбыла са спаборніцтваў, не прапусціўшы ні ў адным матчы ніводнага мяча ў асноўны час, што ў гісторыі чэмпіянатаў свету здараецца не так часта. |
Свой першы міжнародны матч зборная Швейцарыі згуляла ў [[1905]] годзе супраць [[Зборная Францыі па футболе|зборнай Францыі]] і прайграла ў ім з лікам 0:1. Найвышэйшым поспехам у яе гісторыі было заваёва сярэбраных медалёў на Алімпіядзе 1924 года ў Парыжы і перамога ў юніёрскім (да 17 гадоў) чэмпіянаце свету 2002 года. У перыяд 1930—1960-х гадоў у станаўленні зборнай і ў швейцарскім футболе ў цэлым вызначальную ролю гуляў аўстрыйскі трэнер [[Карл Рапан]], які вынайшаў тактычную схему verrou (правобраз будучага катэнача) і кіраваў зборнай падчас фінальных розыгрышаў трох сусветных чэмпіянатаў (1934, 1938 і 1954; апошні праходзіў у самой Швейцарыі). У 1960-х гадах у гісторыі зборнай Швейцарыі пачаўся перыяд няўдач, які працягваўся амаль 30 гадоў. Толькі ў пачатку 1990-х гадоў англійскаму трэнеру [[Рой Ходжсан|Рою Ходжсану]] атрымалася вярнуць Швейцарыю ў эліту сусветнага футбола, вывеўшы яе ў фінальную частку чэмпіянату свету 1994 і чэмпіянату Еўропы 1996. Пад кіраўніцтвам [[Якаб Кун|Якаба Куна]], папярэдніка [[Отмар Хіцфельд|Хіцфельда]], каманда дасягала фінальнай стадыі чэмпіянату Еўропы 2004 і чэмпіянату свету 2006; на гэтым сусветным першынстве яна змагла выйсці з групы і ў 1/8 фіналу прайграла [[Зборная Украіны па футболе|зборнай Украіны]] па выніках серыі пасляматчавых пенальці (0:0 у асноўны і дадатковы час). Швейцарыя выбыла са спаборніцтваў, не прапусціўшы ні ў адным матчы ніводнага мяча ў асноўны час, што ў гісторыі чэмпіянатаў свету здараецца не так часта. |
Версія ад 10:28, 16 чэрвеня 2018
Швейцарыя | |||
---|---|---|---|
Мянушкі | Nati (скарачэнне ад National Team — Нацыянальная каманда) | ||
Канфедэрацыя | УЕФА (Еўропа) | ||
Федэрацыя | Швейцарская футбольная асацыяцыя | ||
Галоўны трэнер | Уладзімір Петкавіч | ||
Капітан | Штэфан Ліхтштайнер | ||
Найбольшая колькасць гульняў | Хайнц Герман (118) | ||
Найлепшы бамбардзір | Аляксандр Фрай (42) | ||
Хатні стадыён | Санкт-Якаб Парк | ||
Код ФІФА | SUI | ||
|
|||
Рэйтынг ФІФА | |||
Дзеючы | 6 (7 чэрвеня 2018) | ||
Найвышэйшы | 3 (жнівень 1993) | ||
Найніжэйшы | 83 (снежань 1998) | ||
Рэйтынг Эла | |||
Дзеючы | 14 (12 чэрвеня 2018) | ||
Найвышэйшы | 9 (5 чэрвеня 1924) | ||
Найніжэйшы | 62 (кастрычнік 1979) | ||
Першая гульня | |||
Францыя 1:0 Швейцарыя (Парыж, Францыя; 12 лютага 1905) |
|||
Самая буйная перамога | |||
Швейцарыя 9:0 Літва (Парыж, Францыя; 25 мая 1924) |
|||
Самае буйное паражэнне | |||
Швейцарыя 0:9 Англія (аматары) (Базель, Швейцарыя; 20 мая, 1909) Венгрыя 9:0 Швейцарыя (Будапешт, Венгрыя; 29 кастрычніка, 1911) |
|||
Чэмпіянат свету | |||
Колькасць удзелаў | 10 з улікам 2018 (Упершыню 1934) | ||
Найлепшы вынік | Чвэрцьфінал (1934, 1938, 1954) | ||
Чэмпіянат Еўропы | |||
Колькасць удзелаў | 4 (Упершыню 1996) | ||
Найлепшы вынік | 1/8 фінала (2016) |
Спартыўныя ўзнагароды | ||
---|---|---|
Алімпійскія гульні | ||
Серабро | Парыж 1924 | мужчыны |
Зборная Швейцарыі па футболе (ням.: Schweizer Fussballnationalmannschaft, фр.: L’équipe de Suisse de football, італ.: Nazionale di calcio della Svizzera, нефармальная мянушка Nati) прадстаўляе Швейцарыю на міжнародных матчах і турнірах па футболе з 1905 года. Кіруецца і кантралюецца Швейцарскай футбольнай асацыяцыяй, якая з’яўляецца адным з 55 членаў УЕФА (Саюз еўрапейскіх футбольных асацыяцый) і ўваходзіць у ФІФА.
Свой першы міжнародны матч зборная Швейцарыі згуляла ў 1905 годзе супраць зборнай Францыі і прайграла ў ім з лікам 0:1. Найвышэйшым поспехам у яе гісторыі было заваёва сярэбраных медалёў на Алімпіядзе 1924 года ў Парыжы і перамога ў юніёрскім (да 17 гадоў) чэмпіянаце свету 2002 года. У перыяд 1930—1960-х гадоў у станаўленні зборнай і ў швейцарскім футболе ў цэлым вызначальную ролю гуляў аўстрыйскі трэнер Карл Рапан, які вынайшаў тактычную схему verrou (правобраз будучага катэнача) і кіраваў зборнай падчас фінальных розыгрышаў трох сусветных чэмпіянатаў (1934, 1938 і 1954; апошні праходзіў у самой Швейцарыі). У 1960-х гадах у гісторыі зборнай Швейцарыі пачаўся перыяд няўдач, які працягваўся амаль 30 гадоў. Толькі ў пачатку 1990-х гадоў англійскаму трэнеру Рою Ходжсану атрымалася вярнуць Швейцарыю ў эліту сусветнага футбола, вывеўшы яе ў фінальную частку чэмпіянату свету 1994 і чэмпіянату Еўропы 1996. Пад кіраўніцтвам Якаба Куна, папярэдніка Хіцфельда, каманда дасягала фінальнай стадыі чэмпіянату Еўропы 2004 і чэмпіянату свету 2006; на гэтым сусветным першынстве яна змагла выйсці з групы і ў 1/8 фіналу прайграла зборнай Украіны па выніках серыі пасляматчавых пенальці (0:0 у асноўны і дадатковы час). Швейцарыя выбыла са спаборніцтваў, не прапусціўшы ні ў адным матчы ніводнага мяча ў асноўны час, што ў гісторыі чэмпіянатаў свету здараецца не так часта.
Улетку 2008 гады Швейцарыя (разам з Аўстрыяй) прымала чэмпіянат Еўропы 2008. У хатнім чэмпіянаце швейцарцы занялі апошняе месца ў групе, здолеўшы, аднак, перамагчы зборную Партугаліі.