Мікалай Міхайлавіч

Мікалай Міхайлавіч
руск.: Николай Михайлович
Род дзейнасці	гісторык, лепідаптэролаг
Дата нараджэння	14 (26) красавіка 1859(1859-04-26)
Месца нараджэння	Царскае Сяло
Дата смерці	24 студзеня 1919(1919-01-24) (59 гадоў)
Месца смерці	Петраград
Грамадзянства	Расійская імперыя
Падданства	Расійская імперыя
Бацька	Міхаіл Мікалаевіч
Маці	Вольга Фёдараўна
Альма-матар	МДУ
Член у	Пецярбургская акадэмія навук
Прыналежнасць	Расійская імперыя
Бітвы/войны	Руска-турэцкая вайна
Узнагароды і прэміі	Ордэн Святога Андрэя Першазванага Ордэн Святога Георгія IV ступені Ордэн Святога Аляксандра Неўскага Ордэн Святога Уладзіміра III ступені Ордэн Святога Уладзіміра IV ступені Георгіеўская зброя Ордэн Белага арла Ордэн Святой Ганны I ступені Ордэн Святога Станіслава I ступені
Медыяфайлы на Вікісховішчы
Творы ў Вікікрыніцах

Шаблон:Раманавы2 Мікалай Міхайлавіч (14 (26 красавіка) 1859, Царскае сяло, каля Санкт-Пецярбурга — 24 студзеня 1919, Петраград) — член расійскага імператарскага дома, унук Мікалая I, сын Міхаіла Мікалаевіча, гісторык.

Удзельнічаў у руска-турэцкай вайне 1877—1878 гадоў. З 1881 года ў лейб-гвардыі Грэнадзерскім палку. У 1882—1885 гадах вучыўся ў Мікалаеўскай акадэміі Генеральнага штаба. З 1895 года служыў 10 гадоў у Кавалергардскім палку, камандаваў 16 грэнадзерскім Мінгрэльскім палком. З 1897 — камандуючы Каўказскай грэнадзерскай дывізіяй. У 1903 годзе выйшаў у адстаўку ў званні генерал-лейтэнанта.

Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі высланы ў Волагду. 1 ліпеня 1918 года арыштаваны, перавезены ў Петраград, дзе ўтрымліваўся ў доме папярэдняга зняволення. Расстраляны бальшавікамі ў Петрапаўлаўскай крэпасці разам з яшчэ трыма вялікімі князямі — сваім родным братам Георгіем Міхайлавічам і стрыечнымі — Паўлам Аляксандравічам і Дзмітрыем Канстанцінавічам. Рэабілітаваны пасмяротна 8 чэрвеня 2009 года.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Мікалай Міхайлавіч