Румбольд Валімонтавіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
др удакладніў, не ў Крэўскім старостве, а "над Свіслаччу" |
||
| Радок 32: | Радок 32: | ||
Меў сына Міхала, які ў сяр. [[15 ст.]] атрымаў ад [[Казімір Ягелончык|Казіміра Ягелончыка]] семь сялянскіх сем'яў у Вількамірскім старостве. |
Меў сына Міхала, які ў сяр. [[15 ст.]] атрымаў ад [[Казімір Ягелончык|Казіміра Ягелончыка]] семь сялянскіх сем'яў у Вількамірскім старостве. |
||
Трымаў палову |
Трымаў палову [[Блужа (аграгарадок)|Блужы]] "над [[Свіслач (прыток Бярэзіны)|Свіслаччу]]"<ref>Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.</ref>. |
||
== Радавод == |
== Радавод == |
||
Версія ад 16:21, 11 ліпеня 2018
| Румбальд Валімонтавіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Герб «Задора» | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Станіслаў Чупурна | ||||||
| Пераемнік | Пётр Мантыгірдавіч | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне |
1371 |
||||||
| Смерць | 1432 | ||||||
| Род | Кезгайлы і Валімонтавічы[d] | ||||||
| Бацька | Валімонт Бушкавіч | ||||||
| Дзеці | Міхал[d] | ||||||
| Дзейнасць | дзяржаўны дзеяч | ||||||
Румбольд-Ламберт Валімонтавіч, Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч (? 1371 — лістапад 1432) — староста жамойцкі (1409—1411), маршалак земскі ВКЛ (1412-1432), староста віцебскі (узг. 1422[1]). Адзін з радцаў вялікага князя Вітаўта. Сын уплывовага літоўскага баярына Валімонта Бушкавіча, брат Яўнута, Кезгайлы, Шадзібора, Гудзігерда і Судзівоя Валімонтавічаў (Гл. падр. Род Кезгайлаў). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў 1409.
Паводле Я. Длугаша ў чэрвені 1409 Вітаўт пасылае Румбольда з войскам супраць немцаў у Жамойць, дзе Румбольд займае ўсе ордэнскія замкі і бярэ ў палон ордэнскага фогта Жамойці Міхайла Кухмайстра, такім чынам вярнуўшы гэтую зямлю пад ўладу ВКЛ[2]. Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на Канстанцкім саборы (1414—1418).
Падтрымліваў Свідрыгайлу. У лістападзе 1432 быў разам з братам Яўнутам пакараны смерцю па загадзе Жыгімонта Кейстутавіча.
Меў сына Міхала, які ў сяр. 15 ст. атрымаў ад Казіміра Ягелончыка семь сялянскіх сем'яў у Вількамірскім старостве.
Трымаў палову Блужы "над Свіслаччу"[3].
Радавод
| КЕЗГАЙЛЫ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Мікалай | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Ян | Войцех | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Яўнут | Міхал | Станіслаў | Станіслаў | Ганна | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Кезгайла | Ян | NN дачка | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Дабяслаў | Мікалай | Мікалай | Станіслаў | Ян | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Пётр | Алена | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Бушка | Валімонт | Румбольд | Міхал | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Шадзібор | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Судзівой | Станка | СТАНКОВІЧЫ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Гудыгерд | Конрад | КАНДРАТОВІЧЫ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Сегебут? | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Зноскі
- ↑ Як староста віцебскі запісаны ў Мельніцкім дагаворы (1422)
- ↑ Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46. Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.
- ↑ Vitoldiana. № 23. S. 30-31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387—1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56-57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.
