Антоній Алаіз Міштольд: Розніца паміж версіямі

Антоній Алаіз Міштольд
Антоній Алаіз Міштольд
	літ.: Antanas Aloyzas Mištautas, польск.: Antoni Alojzy Misztołd
Род дзейнасці	святар, педагог
Дата нараджэння	28 мая 1685
Месца нараджэння	Навагрудскі павет
Дата смерці	25 лістапада 1740
Месца смерці	Віцебск
Грамадзянства	Рэч Паспалітая;
Месца працы	Навагрудскі езуіцкі калегіум; Полацкі езуіцкі калегіум; Нясвіжскі езуіцкі калегіум; Віцебскі езуіцкі калегіум; Віленскі ўніверсітэт;
Альма-матар	Віленскі ўніверсітэт;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 09:06, 16 лістапада 2018

Антоній Алаіз Міштольд (літ.: Antanas Aloyzas Mištautas, польск.: Antoni Alojzy Misztołd; 28 мая 1685, Навагрудскі павет – 25 лістапада 1740, Віцебск) – святар, педагог.

Уступіў у Таварыства Ісуса у Вільні. Атрымаў ступень доктара філасофіі ў Віленскай акадэміі, а пасля выкладаў там метафізіку і этыку (1723–1730). Рэктар Полацкага езуіцкага калегіума (1731–1735) і суперыёр Віцебскага езуіцкага калегіума (1738–1740).

Апублікаваў прысвечаную Яну Фрыдэрыку Сапегу^[1] панегірычную гісторыю роду Сапег (Historia illustrissimae domus Sapiehanae. Ab origine et antiquitate sua genealogico syllabo per gloriosos heroum ejusdem ac connexarum familiarum progressus in praesens saeculum deducta, Вільня, 1724).

Зноскі

↑ Stankiewicz, A. „…Kleynoty których my przez żelazne nabywamy groty”. Kreacja zasług i pochodzenia Marcjana Aleksandra Ogińskiego w świetle grafik z druków ulotnych / A. Stankiewicz // Studia nad staropolską sztuką wojenną / red. Z. Hundert, K. Żojdź, J. Sowa. – Oświęcim, 2015. – T. IV. – s. 157.

Літаратура

Нікалаеў, М.В. Бібліятэкі Сапегаў.

Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995 / оprac. L. Grzebień. – Kraków : Wyd-wo WAM, 1996. – 882 s.
Giżycki, J.M. Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół odniej zależnych / J.M. Giżycki. – Kraków: Druk. W. Anczyca i spółki, 1905. – 288 s.

[1] Stankiewicz, A. „…Kleynoty których my przez żelazne nabywamy groty”. Kreacja zasług i pochodzenia Marcjana Aleksandra Ogińskiego w świetle grafik z druków ulotnych / A. Stankiewicz // Studia nad staropolską sztuką wojenną / red. Z. Hundert, K. Żojdź, J. Sowa. – Oświęcim, 2015. – T. IV. – s. 157.

[1]

@@ Радок 26: / Радок 26: @@
 '''Антоній Алаіз Міштольд''' ({{lang-lt|Antanas Aloyzas Mištautas}}, {{lang-pl|Antoni Alojzy Misztołd}}; [[28 мая]] [[1685]], [[Новагародскі павет|Навагрудскі павет]] – [[25 лістапада]] [[1740]], [[Віцебск]]) – святар, педагог.
-Уступіў у [[Таварыства Ісуса]] у Вільні. Атрымаў ступень доктара філасофіі ў Віленскай акадэміі, а пасля выкладаў там метафізіку і этыку (1723–1730). Рэктар Полацкага езуіцкага калегіума (1731–1735) і суперыёр Віцебскага езуіцкага калегіума (1738–1740).
+Уступіў у [[Таварыства Ісуса]] у [[Вільнюс|Вільні]]. Атрымаў ступень доктара філасофіі ў [[Віленская акадэмія|Віленскай акадэміі]], а пасля выкладаў там метафізіку і этыку (1723–1730). Рэктар [[Полацкі езуіцкі калегіум|Полацкага езуіцкага калегіума]] (1731–1735) і суперыёр [[Віцебскі езуіцкі калегіум|Віцебскага езуіцкага калегіума]] (1738–1740).
-Апублікаваў прысвечаную Яну Фрыдэрыку Сапегу панегірычную гісторыю роду Сапегаў (Historia illustrissimae domus Sapiehanae. Ab origine et antiquitate sua genealogico syllabo per gloriosos heroum ejusdem ac connexarum familiarum progressus in praesens saeculum deducta, Вільня, [[1724]]).
+Апублікаваў прысвечаную [[Ян Фрыдэрык Сапега|Яну Фрыдэрыку Сапегу]]<ref>Stankiewicz, A. „…Kleynoty których my przez żelazne nabywamy groty”. Kreacja zasług i pochodzenia Marcjana Aleksandra Ogińskiego w świetle grafik z druków ulotnych / A. Stankiewicz // Studia nad staropolską sztuką wojenną / red. Z. Hundert, K. Żojdź, J. Sowa. – Oświęcim, 2015. – T. IV. – s. 157.</ref> панегірычную гісторыю [[Род Сапег|роду Сапег]] (''[http://www.lietuvosmenas.com/artwork/665 Historia illustrissimae domus Sapiehanae. Ab origine et antiquitate sua genealogico syllabo per gloriosos heroum ejusdem ac connexarum familiarum progressus in praesens saeculum deducta]'', Вільня, [[1724]]).
 {{зноскі}}