Антоній Алаіз Міштольд: Розніца паміж версіямі

Антоній Алаіз Міштольд
Антоній Алаіз Міштольд
	літ.: Antanas Aloyzas Mištautas, польск.: Antoni Alojzy Misztołd
Род дзейнасці	святар, педагог
Дата нараджэння	28 мая 1685
Месца нараджэння	Навагрудскі павет
Дата смерці	25 лістапада 1740
Месца смерці	Віцебск
Грамадзянства	Рэч Паспалітая;
Месца працы	Навагрудскі езуіцкі калегіум; Полацкі езуіцкі калегіум; Нясвіжскі езуіцкі калегіум; Віцебскі езуіцкі калегіум; Віленскі ўніверсітэт;
Альма-матар	Віленскі ўніверсітэт;

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 09:12, 16 лістапада 2018

Антоній Алаіз Міштольд (літ.: Antanas Aloyzas Mištautas, польск.: Antoni Alojzy Misztołd; 28 мая 1685, Навагрудскі павет – 25 лістапада 1740, Віцебск) – святар, педагог.

Уступіў у Таварыства Ісуса у Вільні. Атрымаў ступень доктара філасофіі ў Віленскай акадэміі, а пасля выкладаў там метафізіку і этыку (1723–1730). Рэктар Полацкага езуіцкага калегіума (1731–1735)^[1] і суперыёр Віцебскага езуіцкага калегіума (1738–1740)^[2].

Апублікаваў прысвечаную Яну Фрыдэрыку Сапегу^[3] панегірычную гісторыю роду Сапег (Historia illustrissimae domus Sapiehanae. Ab origine et antiquitate sua genealogico syllabo per gloriosos heroum ejusdem ac connexarum familiarum progressus in praesens saeculum deducta, Вільня, 1724)^[4].

Зноскі

↑ Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
↑ Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.
↑ Stankiewicz, A. „…Kleynoty których my przez żelazne nabywamy groty”. Kreacja zasług i pochodzenia Marcjana Aleksandra Ogińskiego w świetle grafik z druków ulotnych / A. Stankiewicz // Studia nad staropolską sztuką wojenną / red. Z. Hundert, K. Żojdź, J. Sowa. – Oświęcim, 2015. – T. IV. – s. 157.
↑ Нікалаеў, М.В. Бібліятэкі Сапегаў.

Літаратура

Нікалаеў, М.В. Бібліятэкі Сапегаў.

Encyklopedia wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy 1564–1995 / оprac. L. Grzebień. – Kraków : Wyd-wo WAM, 1996. – 882 s.
Giżycki, J.M. Materyały do dziejów Akademii Połockiej i szkół odniej zależnych / J.M. Giżycki. – Kraków: Druk. W. Anczyca i spółki, 1905. – 288 s.

[1] Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.

[2] Grzebień, L. (Ed.), Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy, 1996.

[3] Stankiewicz, A. „…Kleynoty których my przez żelazne nabywamy groty”. Kreacja zasług i pochodzenia Marcjana Aleksandra Ogińskiego w świetle grafik z druków ulotnych / A. Stankiewicz // Studia nad staropolską sztuką wojenną / red. Z. Hundert, K. Żojdź, J. Sowa. – Oświęcim, 2015. – T. IV. – s. 157.

[4] Нікалаеў, М.В. Бібліятэкі Сапегаў.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Радок 26: / Радок 26: @@
 '''Антоній Алаіз Міштольд''' ({{lang-lt|Antanas Aloyzas Mištautas}}, {{lang-pl|Antoni Alojzy Misztołd}}; [[28 мая]] [[1685]], [[Новагародскі павет|Навагрудскі павет]] – [[25 лістапада]] [[1740]], [[Віцебск]]) – святар, педагог.
-Уступіў у [[Таварыства Ісуса]] у [[Вільнюс|Вільні]]. Атрымаў ступень доктара філасофіі ў [[Віленская акадэмія|Віленскай акадэміі]], а пасля выкладаў там метафізіку і этыку (1723–1730). Рэктар [[Полацкі езуіцкі калегіум|Полацкага езуіцкага калегіума]] (1731–1735) і суперыёр [[Віцебскі езуіцкі калегіум|Віцебскага езуіцкага калегіума]] (1738–1740).
+Уступіў у [[Таварыства Ісуса]] у [[Вільнюс|Вільні]]. Атрымаў ступень доктара філасофіі ў [[Віленская акадэмія|Віленскай акадэміі]], а пасля выкладаў там метафізіку і этыку (1723–1730). Рэктар [[Полацкі езуіцкі калегіум|Полацкага езуіцкага калегіума]] (1731–1735)<ref>[https://www.jezuici.krakow.pl/cgi-bin/rjbo?b=enc&n=5258&q=0 Grzebień, L. (Ed.), ''Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy'', 1996.]</ref> і суперыёр [[Віцебскі езуіцкі калегіум|Віцебскага езуіцкага калегіума]] (1738–1740)<ref>[https://www.jezuici.krakow.pl/cgi-bin/rjbo?b=enc&n=7405&q=0 Grzebień, L. (Ed.), ''Encyklopedia Wiedzy o jezuitach na ziemiach Polski i Litwy'', 1996.]</ref>.
 Апублікаваў прысвечаную [[Ян Фрыдэрык Сапега|Яну Фрыдэрыку Сапегу]]<ref>Stankiewicz, A. „…Kleynoty których my przez żelazne nabywamy groty”. Kreacja zasług i pochodzenia Marcjana Aleksandra Ogińskiego w świetle grafik z druków ulotnych / A. Stankiewicz // Studia nad staropolską sztuką wojenną / red. Z. Hundert, K. Żojdź, J. Sowa. – Oświęcim, 2015. – T. IV. – s. 157.</ref> панегірычную гісторыю [[Род Сапег|роду Сапег]] (''[http://www.lietuvosmenas.com/artwork/665 Historia illustrissimae domus Sapiehanae. Ab origine et antiquitate sua genealogico syllabo per gloriosos heroum ejusdem ac connexarum familiarum progressus in praesens saeculum deducta]'', Вільня, [[1724]])<ref>[http://infobelarus.nlb.by/7n_2618dvd/fscommand/278.pdf Нікалаеў, М.В. Бібліятэкі Сапегаў.]</ref>.