Баэмунд I Тарэнцкі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
афармленне
Радок 38: Радок 38:
}}
}}
'''Баэму́нд Тарэ́нцкі''' ({{Дата нараджэння|||1054}}—{{Дата смерці|17|03|1111}}) — першы [[княства Таранта|князь Таранта]] з [[1088]] года, першы [[князь Антыёхіі]] з [[1098]] года, адзін з правадыроў [[Першы крыжовы паход|Першага Крыжовага паходу]]. Паводле паходжання [[Нарманы|нарман]], прадстаўнік роду [[Гатвіль|Атвіляў]]. Сын [[Роберт Гвіскар|Роберта Гвіскара]], [[герцаг Апуліі і Калабрыі|герцага Апуліі і Калабрыі]], стрыечны брат [[Ражэр II|Ражэра II]], першага караля [[Сіцылійскае каралеўства|Сіцылійскага каралеўства]].
'''Баэму́нд Тарэ́нцкі''' ({{Дата нараджэння|||1054}}—{{Дата смерці|17|03|1111}}) — першы [[княства Таранта|князь Таранта]] з [[1088]] года, першы [[князь Антыёхіі]] з [[1098]] года, адзін з правадыроў [[Першы крыжовы паход|Першага Крыжовага паходу]]. Паводле паходжання [[Нарманы|нарман]], прадстаўнік роду [[Гатвіль|Атвіляў]]. Сын [[Роберт Гвіскар|Роберта Гвіскара]], [[герцаг Апуліі і Калабрыі|герцага Апуліі і Калабрыі]], стрыечны брат [[Ражэр II|Ражэра II]], першага караля [[Сіцылійскае каралеўства|Сіцылійскага каралеўства]].

== Біяграфія ==


Баэмунд прымаў актыўны ўдзел у ваенных кампаніях супраць [[Візантыйская імперыя|Візантыйскай імперыі]], арганізаваных яго бацькам Робертам Гвіскарам. Пазней, пасля смерці Роберта, ён уступіў у разлютаванае супрацьстаянне са сваім адзінакроўным братам [[Ражэр I Борса|Ражэрам]] і заваяваў частку яго ўладанняў, заснаваўшы княства Таранта і стаўшы яго першым кіраўніком. Аднак параўнальна невялікі ўдзел у Італіі не мог задаволіць славалюбства Баэмунда, у сувязі з чым ён далучыўся да Крыжовага паходу ў надзеі заснаваць на Усходзе ўласную дзяржаву.
Баэмунд прымаў актыўны ўдзел у ваенных кампаніях супраць [[Візантыйская імперыя|Візантыйскай імперыі]], арганізаваных яго бацькам Робертам Гвіскарам. Пазней, пасля смерці Роберта, ён уступіў у разлютаванае супрацьстаянне са сваім адзінакроўным братам [[Ражэр I Борса|Ражэрам]] і заваяваў частку яго ўладанняў, заснаваўшы княства Таранта і стаўшы яго першым кіраўніком. Аднак параўнальна невялікі ўдзел у Італіі не мог задаволіць славалюбства Баэмунда, у сувязі з чым ён далучыўся да Крыжовага паходу ў надзеі заснаваць на Усходзе ўласную дзяржаву.
Радок 45: Радок 47:
Нягледзячы на тое, што Баэмунд прадпрымаў усе высілкі для ўмацавання сваёй улады на Усходзе, да канца яго кіравання Антыяхійскае княства знаходзілася ў стане, блізкім да гібелі. Эканоміка дзяржавы была падарвана, ваенная моц — зведзена на нішто пасля шэрагу буйных паражэнняў. Сучасныя гісторыкі ацэньваюць дзейнасць Баэмунда I дваяка — з аднаго боку, яны прызнаюць яго таленавітым стратэгам і нядрэнным палітыкам, з іншай жа — ускладаюць на яго адказнасць за асноўныя няўдачы крыжакоў і крытыкуюць за надмерныя амбіцыі, жорсткасць і сквапнасць.
Нягледзячы на тое, што Баэмунд прадпрымаў усе высілкі для ўмацавання сваёй улады на Усходзе, да канца яго кіравання Антыяхійскае княства знаходзілася ў стане, блізкім да гібелі. Эканоміка дзяржавы была падарвана, ваенная моц — зведзена на нішто пасля шэрагу буйных паражэнняў. Сучасныя гісторыкі ацэньваюць дзейнасць Баэмунда I дваяка — з аднаго боку, яны прызнаюць яго таленавітым стратэгам і нядрэнным палітыкам, з іншай жа — ускладаюць на яго адказнасць за асноўныя няўдачы крыжакоў і крытыкуюць за надмерныя амбіцыі, жорсткасць і сквапнасць.


== Продкі ==

{{Wikidata/Ancestors|compact=1}}


{{зноскі}}
{{зноскі}}

Версія ад 10:32, 9 красавіка 2019

Баэмунд I Тарэнцкі
фр.: Bohémond de Tarente; лац.: Boamundus
Баэмунд I. Карціна Меры-Жазефа Бландэля.
Баэмунд I. Карціна Меры-Жазефа Бландэля.
Сцяг Князь Таранта
1088 — 17 сакавіка 1111
Пераемнік Баэмунд II
Сцяг Князь Антыёхіі
1098 — 17 сакавіка 1111
Пераемнік Баэмунд II

Нараджэнне 1054
Смерць 3 сакавіка 1111
Месца пахавання Каноса-дзі-Пулья
Род д'Атвілі
Бацька Роберт Гвіскар
Маці Альберада Буанальберга
Жонка Канстанцыя Французская
Дзеці Баэмунд II
Веравызнанне каталіцтва
Дзейнасць ваенны
Бітвы
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Баэму́нд Тарэ́нцкі (105417 сакавіка 1111) — першы князь Таранта з 1088 года, першы князь Антыёхіі з 1098 года, адзін з правадыроў Першага Крыжовага паходу. Паводле паходжання нарман, прадстаўнік роду Атвіляў. Сын Роберта Гвіскара, герцага Апуліі і Калабрыі, стрыечны брат Ражэра II, першага караля Сіцылійскага каралеўства.

Біяграфія

Баэмунд прымаў актыўны ўдзел у ваенных кампаніях супраць Візантыйскай імперыі, арганізаваных яго бацькам Робертам Гвіскарам. Пазней, пасля смерці Роберта, ён уступіў у разлютаванае супрацьстаянне са сваім адзінакроўным братам Ражэрам і заваяваў частку яго ўладанняў, заснаваўшы княства Таранта і стаўшы яго першым кіраўніком. Аднак параўнальна невялікі ўдзел у Італіі не мог задаволіць славалюбства Баэмунда, у сувязі з чым ён далучыўся да Крыжовага паходу ў надзеі заснаваць на Усходзе ўласную дзяржаву.

Дзякуючы ўдзелу ў Першым крыжовым паходзе Баэмунд заслужыў рэпутацыю аднаго з лепшых военачальнікаў свайго часу. Ён захапіў Антыёхію, якая тады знаходзілася ў руках мусульман, і са згоды іншых лідараў крыжакоў абвясціў сябе яе кіраўніком, заснаваўшы Антыяхійскае княства — адну з першых дзяржаў крыжакоў на Усходзе. Баэмунд вёў бесперапынныя войны з туркамі-сельджукамі і візантыйцамі, імкнучыся пашырыць свае новаздабытыя ўладанні. У 1100 годзе ён патрапіў у палон да Газі ібн Данішменда, эміра Кападокіі, і правёў тры гады ў няволі. Пасля вызвалення антыяхійскі князь аднавіў войны з суседнімі дзяржавамі, аднак поспех яму не спадарожнічаў. Арганізаваны Баэмундам паход супраць Візантыі скончыўся правалам, і князь Тарэнцкі быў вымушаны прызнаць сваё паражэнне. Зламаны, ён вярнуўся ў Італію, дзе і сканаў.

Нягледзячы на тое, што Баэмунд прадпрымаў усе высілкі для ўмацавання сваёй улады на Усходзе, да канца яго кіравання Антыяхійскае княства знаходзілася ў стане, блізкім да гібелі. Эканоміка дзяржавы была падарвана, ваенная моц — зведзена на нішто пасля шэрагу буйных паражэнняў. Сучасныя гісторыкі ацэньваюць дзейнасць Баэмунда I дваяка — з аднаго боку, яны прызнаюць яго таленавітым стратэгам і нядрэнным палітыкам, з іншай жа — ускладаюць на яго адказнасць за асноўныя няўдачы крыжакоў і крытыкуюць за надмерныя амбіцыі, жорсткасць і сквапнасць.

Продкі

Зноскі

Літаратура

  • Breve Chronicon Northmannicum (лац.). Storiaonline.org (21 чэрвеня 2010). Архівавана з першакрыніцы 19 лютага 2012. Праверана 7 студзеня 2012.
  • Asbridge T. S. The creation of the principality of Antioch, 1098-1130. — Boydell & Brewer Ltd, 2000. — 233 p. — ISBN 0851156614.
  • Gabrieli F. Arab historians of the Crusades. — University of California Press, 1984. — 362 p. — ISBN 0520052242.
  • Madden T. F. The new concise history of the Crusades. — Rowman & Littlefield, 2005. — 257 p. — ISBN 0742538222.
  • Palgrave F. The History of Normandy and of England: William Rufus. Accession of Henry Beauclerc. — J. W. Parker and son, 1864. — 737 p.
  • Stephenson P. Byzantium’s Balkan frontier: a political study of the Northern Balkans, 900—1204. — Cambridge: Cambridge University Press, 2000. — 352 p. — ISBN 0521770173.
  • Whalen E. God’s Will or Not? Bohemond’s Campaign Against the Byzantine Empire (1105—1108) // Madden T. F., Naus J. L., Ryan V. Crusades: Medieval Worlds in Conflict. — Ashgate Publishing, 2010. — P. 111—125. — ISBN 1409400611.