Румбольд Валімонтавіч: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 11:02, 8 верасня 2009

Шаблон:Вызнч, Шаблон:Вызн2 (?1371 — лістапад 1432), староста жамойцкі (1409–1411), маршалак земскі ВКЛ (1412–1432), староста віцебскі (узг. 1422 ^[1]). Адзін з радцаў вялікага князя Вітаўта. Сын уплывовага літоўскага баярына Валімонта Бушкавіча, брат Яўнута, Кезгайлы, Шадзібора, Гедзігерда і Судзівоя Валімонтавічаў (Гл. падр. Род Кезгайлаў). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў 1409.

Паводле Я. Длугаша ў чэрвені 1409 Вітаўт пасылае Румбольда з войскам супраць немцаў у Жамойць, дзе Румбольд займае ўсе ордэнскія замкі і бярэ ў палон ордэнскага фогта Жамойці Міхайла Кухмайстра, такім чынам вярнуўшы гэтую зямлю пад ўладу ВКЛ.^[2] Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на Канстанцкім саборы (1414-1418).

Падтрымліваў Свідрыгайлу. У лістападзе 1432 быў разам з братам Яўнутам пакараны смерцю па загадзе Жыгімонта Кейстутавіча.

Меў сына Міхала, які ў сяр. 15 ст. атрымаў ад Казіміра Ягелончыка семь сялянскіх сем'яў у Вількамірскім старостве.

Трымаў палову Блужаў у Крэўскім старостве^[3].

Зноскі

↑ Як староста віцебскі запісаны ў Мельніцкім дагаворы (1422)
↑ Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46. Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.
↑ Vitoldiana. № 23. S. 30–31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387–1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56–57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.

Шаблон:Пачатак артыкулу

[1] Як староста віцебскі запісаны ў Мельніцкім дагаворы (1422)

[2] Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46. Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.

[3] Vitoldiana. № 23. S. 30–31; Ochmański J. Powstanie i rozwój latyfundium biskupstwa wileńskiego (1387–1550): Ze studiów nad rozwojem wielkiej własności na Litwie i Białorusi w średniowieczu. Poznań, 1963. S. 56–57; Другую палову Блужаў трымаў за выслугу Андрэй Друцкі (+1399 на Ворскле), а пазней яго безпатомныя нашчадкі, гэтую палову як вымарачную Вітаўт 19.4.1411 перадаў Віленскаму капітулу.

[1]

[2]

[3]

Версія ад 20:16, 9 жніўня 2009 правіць Maksim L. (размовы \| уклад) Бюракраты, Даглядчыкі, IP block exemptions, Адміністратары 89 128 правак др кропка ← Папярэдняя праўка		Версія ад 11:02, 8 верасня 2009 правіць адкат AntonBryl (размовы \| уклад) Аўтадаглядчыкі 2 554 праўкі дрНяма тлумачэння праўкі Наступная праўка →
Радок 1:		Радок 1:
	{{вызнч\|1=Румбольд–Ламберт Валімонтавіч}}, {{вызн2\|1=Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч}} (?[[1371]] — [[лістапад]] [[1432]]), [[Старосты жамойцкія\|староста жамойцкі]] ([[1409]]–[[1411]]), [[Маршалкі земскія літоўскія\|маршалак земскі ВКЛ]] ([[1412]]–1432), [[Ваяводы віцебскія\|староста віцебскі]] (узг. [[1422]] <ref>Як староста віцебскі запісаны ў [[Мельніцкі дагавор, 1422\|Мельніцкім дагаворы]] ([[1422]])</ref>). Адзін з [[Паны-рада\|радцаў]] вялікага князя [[Вітаўт]]а. Сын уплывовага літоўскага баярына [[Валімонт Бушкавіч\|Валімонта Бушкавіча]], ~~малодшы~~ брат [[Яўнут Валімонтавіч\|Яўнута]] ~~і старэйшы~~ [[Кезгайла Валімонтавіч\|Кезгайлы]], [[Шадзібор Валімонтавіч\|Шадзібора]], [[Гедзігерд Валімонтавіч\|Гедзігерда]] і [[Судзівой Валімонтавіч\|Судзівоя Валімонтавічаў]] (Гл. падр. [[Род Кезгайлаў]]). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў [[1409]].		{{вызнч\|1=Румбольд–Ламберт Валімонтавіч}}, {{вызн2\|1=Рамбольд (Румбольт) Валімунтавіч}} (?[[1371]] — [[лістапад]] [[1432]]), [[Старосты жамойцкія\|староста жамойцкі]] ([[1409]]–[[1411]]), [[Маршалкі земскія літоўскія\|маршалак земскі ВКЛ]] ([[1412]]–1432), [[Ваяводы віцебскія\|староста віцебскі]] (узг. [[1422]] <ref>Як староста віцебскі запісаны ў [[Мельніцкі дагавор, 1422\|Мельніцкім дагаворы]] ([[1422]])</ref>). Адзін з [[Паны-рада\|радцаў]] вялікага князя [[Вітаўт]]а. Сын уплывовага літоўскага баярына [[Валімонт Бушкавіч\|Валімонта Бушкавіча]], брат [[Яўнут Валімонтавіч\|Яўнута]], [[Кезгайла Валімонтавіч\|Кезгайлы]], [[Шадзібор Валімонтавіч\|Шадзібора]], [[Гедзігерд Валімонтавіч\|Гедзігерда]] і [[Судзівой Валімонтавіч\|Судзівоя Валімонтавічаў]] (Гл. падр. [[Род Кезгайлаў]]). Пад хрысціянскім іменем Ламберт узгадваецца ў [[1409]].

	Паводле [[Ян Длугаш\|Я. Длугаша]] ў чэрвені [[1409]] Вітаўт пасылае Румбольда з войскам супраць немцаў у [[Жамойць]], дзе Румбольд займае ўсе ордэнскія замкі і бярэ ў палон ордэнскага фогта Жамойці [[Міхаіл Кухмайстэр\|Міхайла Кухмайстра]], такім чынам вярнуўшы гэтую зямлю пад ўладу [[ВКЛ]].<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Dlugos/frametext2.htm Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46.] Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.</ref> Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на [[Канстанцкі сабор\|Канстанцкім саборы]] ([[1414]]-[[1418]]).		Паводле [[Ян Длугаш\|Я. Длугаша]] ў чэрвені [[1409]] Вітаўт пасылае Румбольда з войскам супраць немцаў у [[Жамойць]], дзе Румбольд займае ўсе ордэнскія замкі і бярэ ў палон ордэнскага фогта Жамойці [[Міхаіл Кухмайстэр\|Міхайла Кухмайстра]], такім чынам вярнуўшы гэтую зямлю пад ўладу [[ВКЛ]].<ref>[http://www.vostlit.info/Texts/rus5/Dlugos/frametext2.htm Ян Длугош. Грюнвальдская битва. М. Изд. АН СССР. 1962. С. 46.] Я. Длугаш пазначыў гэтыя падзеі пад 1408 годам, назваўшы Румбольда маршалкам, але як маршалак ён вядомы толькі з 1412 і падзеі адбываліся ў 1409.</ref> Румбольд узначальваў дэлегацыю ВКЛ на [[Канстанцкі сабор\|Канстанцкім саборы]] ([[1414]]-[[1418]]).