Станіслаў Ішора: Розніца паміж версіямі

[недагледжаная версія]

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

Лінейны

Версія ад 19:19, 29 верасня 2019

Станіслаў Ішора (12 красавіка 1838 — рэпрэсаваны 22 мая (3 чэрвеня) 1863, Вільня) — каталіцкі ксёндз, удзельнік Нацыянальна-вызваленчага паўстання 1863—1864 гадоў.

Біяграфія

Станіслаў Ішора нарадзіўся 12 красавіка 1838 года ў вёсцы Цасарка (зараз Укмяргскага раёна Вільнюскага павета). Сын Станіслава Ішоры і Марыі Шантыр. Скончыў гімназію ў Вільні і паступіў у Пецярбургскую духоўную акадэмію. Гэта была адзіная ў Расійскай імперыі ўстанова для навучання каталіцкіх ксяндзоў. Пасля пасвячэння ў 1861 годзе быў вікарыем у парафіі Жалудок Лідскага павета.

Браў удзел у Нацыянальна-вызваленчым паўстанні 1863—1864 гадоў. 8 лютага 1863 года ксёндз з Жалудка Станіслаў Ішора зачытаў у касцёле маніфест паўстанцаў. Сам святар пайшоў у паўстанцкі аддзел Людвіка Нарбута. Але потым ён добраахвотна здаўся, каб вызваліць пробашча жалудоцкага касцёла. Пробашча арыштавалі якраз з нагоды зачытанага вернікам маніфеста, да чаго ён не меў дачынення. Станіслава Ішору спачатку пакаралі пяццю гадамі катаргі. Але асабіста Міхаіл Мураўёў замяніў пакаранне на расстрэл. Ксяндза пакаралі смерцю ў Лукішскай турме ў Вільні 3 чэрвеня 1863 года^[1]. Сведкі пакарання смерцю ўспаміналі, што святар звярнуўся да натоўпу з такімі словамі: «Трымацца і не падаць духам. Мы паміраем, а вам перадаём далейшыя лёсы Айчыны». Ксёндз Станіслаў Ішора стаў першай ахвярай Мураўёва^[2].

Ушанаванне

14 ліпеня 2003 года ў Лідзе адкрылася мемарыяльная шыльда, прысвечаная расстраляным у 1863 годзе ксяндзам. Асвячэнне шыльды адбылося з нагоды 140-х угодкаў паўстання пад кіраўніцтвам Кастуся Каліноўскага. Зрабіў шыльду мясцовы самадзейны скульптар Рычард Груша. На ёй — выява паўстанцкага герба — Арол, Пагоня і анёл з мячом.^[1]

Гл. таксама

Зноскі

[:0-1] а ^б У ЛІДЗЕ АДКРЫТА МЕМАРЫЯЛЬНАЯ ШЫЛЬДА, ПРЫСВЕЧАНАЯ РАССТРАЛЯНЫМ У 1863 ГОДЗЕ КСЯНДЗАМ радыё «Свабода» 14 ліпеня 2003 Сяргей Астраўцоў, Гродна

[2] Лідскія ксяндзы ў студзеньскім паўстанні 1863 г.

[1]

[2]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
-'''Станіслаў Ішора''' ({{ДН|12|4|1838}} — рэпрэсаваны [[3 чэрвеня]] (''ст. 22 мая'') [[1863]] у [[Вільня|Вільні]]) — [[Каталіцтва|каталіцкі]] [[ксёндз]], удзельнік [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|Нацыянальна-вызваленчага паўстання]] [[1863]]—[[1864]] гадоў.
+'''Станіслаў Ішора''' ({{ДН|12|4|1838}} — рэпрэсаваны {{ДС|3|6|1863|22|5}}, [[Вільня]]) — [[Каталіцтва|каталіцкі]] [[ксёндз]], удзельнік [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|Нацыянальна-вызваленчага паўстання]] [[1863]]—[[1864]] гадоў.
 == Біяграфія ==
-Станіслаў Ішора нарадзіўся [[12 красавіка]] [[1838]] года ў вёсцы Цасарка [[Вількамірскі раён|Вількамірскага раёна]] Віленскага павета. Сын Станіслава Ішоры і Марыі Шантыр. Скончыў гімназію ў [[Вільня|Вільні]] і паступіў у [[Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія ў Санкт-Пецярбургу|Пецярбургскую духоўную акадэмію]]. Гэта была адзіна ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] ўстанова для навучання каталіцкіх ксяндзоў. Пасля пасвячэння ў [[1861]] годзе быў вікарыем у парафіі [[Жалудок]] [[Лідскі павет (Расійская імперыя)|Лідскага павета]].
+Станіслаў Ішора нарадзіўся [[12 красавіка]] [[1838]] года ў вёсцы Цасарка (зараз [[Укмяргскі раён|Укмяргскага раёна]] [[Вільнюскі павет|Вільнюскага павета]]). Сын Станіслава Ішоры і Марыі Шантыр. Скончыў гімназію ў [[Вільня|Вільні]] і паступіў у [[Імператарская Рымска-каталіцкая духоўная акадэмія|Пецярбургскую духоўную акадэмію]]. Гэта была адзіная ў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] ўстанова для навучання каталіцкіх ксяндзоў. Пасля пасвячэння ў [[1861]] годзе быў вікарыем у парафіі [[Жалудок]] [[Лідскі павет (Расійская імперыя)|Лідскага павета]].
-Браў удзел у Нацыянальна-вызваленчым паўстанні 1863—1864 гадоў. [[8 лютага]] [[1863]] года ксёндз з Жалудка Станіслаў Ішора зачытаў у касцёле [[Маніфест 22 студзеня|маніфест паўстанцаў]]. Сам святар пайшоў у паўстанцкі аддзел [[Людвік Нарбут|Людвіка Нарбута]]. Але потым ён добраахвотна здаўся, каб вызваліць пробашча жалудоцкага касцёла. Пробашча арыштавалі якраз з нагоды зачытанага вернікам маніфеста, да чаго ён не меў дачынення. Станіслава Ішору напачатку пакаралі пяццю гадамі катаргі. Але асабіста [[Міхаіл Мураўёў|Мураўёў-вешальнік]] замяніў пакаранне на расстрэл. Ксяндза пакаралі смерцю ў [[Лукішкі|Лукішскай турме]] ў Вільні [[3 чэрвеня]] [[1863]] года<ref name=":0">[http://dossier.bymedia.net/index.php?option=com_apressdb&view=publications&layout=entry&id=24034 У ЛІДЗЕ АДКРЫТА МЕМАРЫЯЛЬНАЯ ШЫЛЬДА, ПРЫСВЕЧАНАЯ РАССТРАЛЯНЫМ У 1863 ГОДЗЕ КСЯНДЗАМ радыё «Свабода» 14 ліпеня 2003 Сяргей Астраўцоў, Гродна]</ref>. Сведкі пакарання смерцю ўспаміналі, што святар звярнуўся да натоўпу з такімі словамі: «Трымацца і не падаць духам. Мы паміраем, а вам перадаём далейшыя лёсы Айчыны». Ксёндз Станіслаў Ішора стаў першай ахвярай Мураўёва-вешальніка<ref>[http://pawet.net/library/history/city_district/religion/ksjandzy1863/%D0%9B%D1%96%D0%B4%D1%81%D0%BA%D1%96%D1%8F_%D0%BA%D1%81%D1%8F%D0%BD%D0%B4%D0%B7%D1%8B_%D1%9E_%D1%81%D1%82%D1%83%D0%B4%D0%B7%D0%B5%D0%BD%D1%8C%D1%81%D0%BA%D1%96%D0%BC_%D0%BF%D0%B0%D1%9E%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D1%96_1863_%D0%B3..html Лідскія ксяндзы ў студзеньскім паўстанні 1863 г.]</ref>.
+Браў удзел у Нацыянальна-вызваленчым паўстанні 1863—1864 гадоў. [[8 лютага]] [[1863]] года ксёндз з Жалудка Станіслаў Ішора зачытаў у касцёле [[Маніфест 22 студзеня|маніфест паўстанцаў]]. Сам святар пайшоў у паўстанцкі аддзел [[Людвік Нарбут|Людвіка Нарбута]]. Але потым ён добраахвотна здаўся, каб вызваліць пробашча жалудоцкага касцёла. Пробашча арыштавалі якраз з нагоды зачытанага вернікам маніфеста, да чаго ён не меў дачынення. Станіслава Ішору спачатку пакаралі пяццю гадамі катаргі. Але асабіста [[Міхаіл Мікалаевіч Мураўёў-Віленскі|Міхаіл Мураўёў]] замяніў пакаранне на расстрэл. Ксяндза пакаралі смерцю ў [[Лукішкі|Лукішскай турме]] ў Вільні [[3 чэрвеня]] [[1863]] года<ref name=":0">[http://dossier.bymedia.net/index.php?option=com_apressdb&view=publications&layout=entry&id=24034 У ЛІДЗЕ АДКРЫТА МЕМАРЫЯЛЬНАЯ ШЫЛЬДА, ПРЫСВЕЧАНАЯ РАССТРАЛЯНЫМ У 1863 ГОДЗЕ КСЯНДЗАМ радыё «Свабода» 14 ліпеня 2003 Сяргей Астраўцоў, Гродна]</ref>. Сведкі пакарання смерцю ўспаміналі, што святар звярнуўся да натоўпу з такімі словамі: «Трымацца і не падаць духам. Мы паміраем, а вам перадаём далейшыя лёсы Айчыны». Ксёндз Станіслаў Ішора стаў першай ахвярай Мураўёва<ref>[http://pawet.net/library/history/city_district/religion/ksjandzy1863/%D0%9B%D1%96%D0%B4%D1%81%D0%BA%D1%96%D1%8F_%D0%BA%D1%81%D1%8F%D0%BD%D0%B4%D0%B7%D1%8B_%D1%9E_%D1%81%D1%82%D1%83%D0%B4%D0%B7%D0%B5%D0%BD%D1%8C%D1%81%D0%BA%D1%96%D0%BC_%D0%BF%D0%B0%D1%9E%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%BD%D0%BD%D1%96_1863_%D0%B3..html Лідскія ксяндзы ў студзеньскім паўстанні 1863 г.]</ref>.
 == Ушанаванне ==
@@ Радок 16: / Радок 16: @@
 {{ізаляваны артыкул}}
+{{DEFAULTSORT:Ішора Станіслаў}}
-[[Катэгорыя:Беларускія каталіцкія святары]]
-[[Катэгорыя:Пераследы каталіцтва ў Беларусі]]
+[[Катэгорыя:Нарадзіліся ва Укмяргскім раёне]]
+[[Катэгорыя:Выпускнікі Імператарскай Рымска-каталіцкай духоўнай акадэміі]]
+[[Катэгорыя:Постаці беларускага каталіцтва]]
 [[Катэгорыя:Удзельнікі паўстання 1863—1864 гадоў]]
-[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1838 годзе]]
 [[Катэгорыя:Памерлі ў 1863 годзе]]
 [[Катэгорыя:Расстраляныя]]
+[[Катэгорыя:Зняволеныя Лукішскай турмы]]