Фёдар Любартавіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
афармленне
Радок 30: Радок 30:
| пераемнік_4 = [[Свідрыгайла]]
| пераемнік_4 = [[Свідрыгайла]]
| каментарый =
| каментарый =
| дата нараджэння = 1351
| дата нараджэння =
| месца нараджэння =
| месца нараджэння =
| дата смерці = 1.06.1431
| дата смерці =
| месца смерці = {{Месца смерці|Уладзімір-Валынскі|ва Уладзіміры-Валынскім}}
| месца смерці =
| пахаваны = Уладзімір-Валынскі
| пахаваны =
| пахавана =
| пахавана =
| род = [[Гедзімінавічы]]
| род =
| імя пры нараджэнні =
| імя пры нараджэнні =
| бацька = [[Любарт Гедзімінавіч]]
| бацька =
| маці = Вольга-Агафія, дачка князя Канстанціна Растоўскага
| маці = Вольга-Агафія, дачка князя Канстанціна Растоўскага
| муж =
| муж =
Радок 44: Радок 44:
| дзеці = Дзмітрый Сангушка
| дзеці = Дзмітрый Сангушка
}}
}}
'''Фёдар Любартавіч''' (ці ''Фёдар Дзмітрыевіч''; [[1351]] — [[1 чэрвеня]] [[1431]], [[Уладзімір-Валынскі]]) — [[вялікі князь валынскі]] (1383—1390), апошні кіраўнік рускай Ладамерыі (Валыні) і апошні галіцка-валынскі кіраўнік да поўнага заваявання земляў і іх раздзела. Сын [[Любарт|Любарта (Дзмітрыя) Гедзімінавіча]] і Вольгі-Агафіі Растоўскай, прадстаўнік галіцка-валынскіх [[Гедзімінавічы|Гедзімінавічаў]].
'''Фёдар Любартавіч''' (ці ''Фёдар Дзмітрыевіч''; [[1351]] — [[1 чэрвеня]] [[1431]], [[Уладзімір-Валынскі]]) — [[вялікі князь валынскі]] (1383—1390), апошні кіраўнік рускай Ладамерыі (Валыні) і апошні галіцка-валынскі кіраўнік да поўнага заваявання земляў і іх раздзела. Сын [[Любарт|Любарта (Дзмітрыя) Гедзімінавіча]] і Вольгі-Агафіі Растоўскай, прадстаўнік галіцка-валынскіх [[Гедзімінавічы|Гедзімінавічаў]].

== Біяграфія ==


Фёдар Любартавіч пачаў кіраваць пасля смерці бацькі. Аднак Галіцкае княства ўжо было падзелена, пасля заключэння [[Каралеўства Польскае|Польшчай]] і [[Вялікае Княства Літоўскае|Літвой]] [[Крэўская унія|Крэўскай уніі 1385 года]], тады ж літоўскі Вялікі Князь [[Ягайла]] адабраў у Фёдара частку княства. Завяршальны этап [[Вайна за галіцка-валынскую спадчыну|вайны за спадчыну галіцкіх каралёў]] праходзіў у часы валадарання Фёдара Любартавіча. У выніку вайны з Польска-Літоўскай дзяржавай, якое ўзначальваў цяпер адзіны кіраўнік [[Ягайла]]м, Фёдар страціў [[Луцк]] у [[1387]] і Уладзімірскую зямлю ў [[1390]], перастаўшы быць Валынскім князем.
Фёдар Любартавіч пачаў кіраваць пасля смерці бацькі. Аднак Галіцкае княства ўжо было падзелена, пасля заключэння [[Каралеўства Польскае|Польшчай]] і [[Вялікае Княства Літоўскае|Літвой]] [[Крэўская унія|Крэўскай уніі 1385 года]], тады ж літоўскі Вялікі Князь [[Ягайла]] адабраў у Фёдара частку княства. Завяршальны этап [[Вайна за галіцка-валынскую спадчыну|вайны за спадчыну галіцкіх каралёў]] праходзіў у часы валадарання Фёдара Любартавіча. У выніку вайны з Польска-Літоўскай дзяржавай, якое ўзначальваў цяпер адзіны кіраўнік [[Ягайла]]м, Фёдар страціў [[Луцк]] у [[1387]] і Уладзімірскую зямлю ў [[1390]], перастаўшы быць Валынскім князем.


Вайну завяршыла падпісанае паміж Польшчай і Літвой [[Востраўскае пагадненне|Востраўскага пагаднення]] [[1392]] года. Паводле яго Польшча атрымала [[Галіч Паўднёвы|Галіцкае княства]], [[Белз]] і [[Холм]], а Літва — [[Уладзімір-Валынскі]] і [[Луцк]].
Вайну завяршыла падпісанае паміж Польшчай і Літвой [[Востраўскае пагадненне|Востраўскага пагаднення]] [[1392]] года. Паводле яго Польшча атрымала [[Галіч Паўднёвы|Галіцкае княства]], [[Белз]] і [[Холм]], а Літва — [[Уладзімір-Валынскі]] і [[Луцк]].


Пасля сыходу з Валыні Фёдар стаў князем [[Ноўгарад-Северскі|Ноўгарада-Северскага]], адабранага Вітаўтам у [[Карыбут Альгердавіч|Дзмітрыя-Карыбута Альгердавіча]] (да [[1405]] года), а затым — у [[Жыдачаў|Жыдачав]]е.
Пасля сыходу з Валыні Фёдар стаў князем [[Ноўгарад-Северскі|Ноўгарада-Северскага]], адабранага Вітаўтам у [[Карыбут Альгердавіч|Дзмітрыя-Карыбута Альгердавіча]] (да [[1405]] года), а затым — у [[Жыдачаў|Жыдачаве]].


Памёр 1 чэрвеня 1431 года ва Уладзіміры-Валынскім, які незадоўга да смерці здолеў адбіць у Літвы.
Памёр 1 чэрвеня 1431 года ва Уладзіміры-Валынскім, які незадоўга да смерці здолеў адбіць у Літвы.


{{зноскі}}

{{Wikidata/Ancestors}}
{{Бібліяінфармацыя}}


[[Катэгорыя:Князі валынскія]]
[[Катэгорыя:Князі валынскія]]

Версія ад 12:49, 1 лістапада 2019

Фёдар Любартавіч
Сцяг Вялікі князь валынскі
1383 — 1390
Папярэднік Любарт Гедзімінавіч
Князь ноўгарад-северскі
1394 — 1405
Папярэднік Карыбут Альгердавіч
Князь жыдачаўскі
1405 — 1431
Сцяг Князь валынскі
1431 — 1431
Пераемнік Свідрыгайла

Нараджэнне 1351
Смерць 1 чэрвеня 1431
Род Гедзімінавічы
Бацька Любарт
Маці Вольга-Агафія, дачка князя Канстанціна Растоўскага
Дзеці Дзмітрый Сангушка

Фёдар Любартавіч (ці Фёдар Дзмітрыевіч; 1351 — 1 чэрвеня 1431, Уладзімір-Валынскі) — вялікі князь валынскі (1383—1390), апошні кіраўнік рускай Ладамерыі (Валыні) і апошні галіцка-валынскі кіраўнік да поўнага заваявання земляў і іх раздзела. Сын Любарта (Дзмітрыя) Гедзімінавіча і Вольгі-Агафіі Растоўскай, прадстаўнік галіцка-валынскіх Гедзімінавічаў.

Біяграфія

Фёдар Любартавіч пачаў кіраваць пасля смерці бацькі. Аднак Галіцкае княства ўжо было падзелена, пасля заключэння Польшчай і Літвой Крэўскай уніі 1385 года, тады ж літоўскі Вялікі Князь Ягайла адабраў у Фёдара частку княства. Завяршальны этап вайны за спадчыну галіцкіх каралёў праходзіў у часы валадарання Фёдара Любартавіча. У выніку вайны з Польска-Літоўскай дзяржавай, якое ўзначальваў цяпер адзіны кіраўнік Ягайлам, Фёдар страціў Луцк у 1387 і Уладзімірскую зямлю ў 1390, перастаўшы быць Валынскім князем.

Вайну завяршыла падпісанае паміж Польшчай і Літвой Востраўскага пагаднення 1392 года. Паводле яго Польшча атрымала Галіцкае княства, Белз і Холм, а Літва — Уладзімір-Валынскі і Луцк.

Пасля сыходу з Валыні Фёдар стаў князем Ноўгарада-Северскага, адабранага Вітаўтам у Дзмітрыя-Карыбута Альгердавіча (да 1405 года), а затым — у Жыдачаве.

Памёр 1 чэрвеня 1431 года ва Уладзіміры-Валынскім, які незадоўга да смерці здолеў адбіць у Літвы.

Зноскі