Леў Данілавіч: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
{{Дзяржаўны дзеяч
{{Дзяржаўны дзеяч
| беларускае імя = Леў Дані{{націск}}лавіч
| беларускае імя = Леў Данілавіч
| арыгінальнае імя =
| арыгінальнае імя =
| партрэт = Lev Danylovich of Halych.PNG
| партрэт =
| шырыня партрэта = 250px
| шырыня партрэта =
| подпіс = Леў Данілавіч на фоне горада [[Львоў|Львов]]а
| подпіс =
| герб =
| герб =
| подпіс герба =
| подпіс герба =


| тытул = [[Князь галіцкі]]<br /><small>(да 1269 разам з Мсціславам і Шварнам)</small>
| тытул = [[Князь галіцкі]]<br /><small>(да 1269 разам з Шварнам і Мсціславам)</small>
| парадак =
| парадак =
| парадак-жан =
| парадак-жан =
Радок 17: Радок 17:
| перыяд праўлення =
| перыяд праўлення =
| папярэднік = [[Даніла Раманавіч]]
| папярэднік = [[Даніла Раманавіч]]
| пераемнік = [[Юрый I Львовіч|Юрый Львовіч]]
| пераемнік = [[Юрый Львовіч]]
| каранацыя =
| каранацыя =
| адрачэнне =
| адрачэнне =
Радок 34: Радок 34:
| перыяд праўлення_2 =
| перыяд праўлення_2 =
| папярэднік_2 = [[Мсціслаў Данілавіч]]
| папярэднік_2 = [[Мсціслаў Данілавіч]]
| пераемнік_2 = [[Юрый I Львовіч|Юрый Львовіч]]
| пераемнік_2 = [[Юрый Львовіч]]


| прэм'ер =
| прэм'ер =
Радок 103: Радок 103:
Памёр кн. Леў каля 1301 года. Спадкаемцам быў старэйшы сын кн. [[Юрый I Львовіч|Юрый]].
Памёр кн. Леў каля 1301 года. Спадкаемцам быў старэйшы сын кн. [[Юрый I Львовіч|Юрый]].


== Сям'я ==
== Сям’я ==
Жанаты з Канстанцыяй, дачкой венгерскага караля Белы IV, шлюб адбыўся ў канцы 1246 -- 1-й палове 1247 года<ref name=":0">''Горский А.А.'' О династических связях первых московских князей // Древняя Русь: вопросы медиевистики. № 4, 2018. -- С. 43-44. </ref>. Дзеці Льва і Канстанцыі:
Жанаты з Канстанцыяй, дачкой венгерскага караля Белы IV, шлюб адбыўся ў канцы 1246 — 1-й палове 1247 года<ref name=":0">''Горский А. А.'' О династических связях первых московских князей // Древняя Русь: вопросы медиевистики. № 4, 2018. — С. 43-44. </ref>. Дзеці Льва і Канстанцыі:


* [[Юрый Львовіч|Юрый]] (нар. 1254)
* [[Юрый Львовіч|Юрый]] (нар. 1254)
* Алена, у шлюбе з 1274-1278
* Алена, у шлюбе з 1274—1278
* Святаслава
* Святаслава
* Агрыпіна (нар. 1-я пал.-сяр. 1260-х), з кан. 1270-х -- пач. 1280-х жонка маскоўскага кн. Данілы Аляксандравіча (з 6-й ступенню сваяцтва)<ref name=":0" />
* Агрыпіна (нар. 1-я пал.-сяр. 1260-х), з кан. 1270-х — пач. 1280-х жонка маскоўскага кн. Данілы Аляксандравіча (з 6-й ступенню сваяцтва)<ref name=":0" />
*[[Настасся Львоўна|Настасся]] (пам. 1335), з 1296 года жонка добжынскага кн. Земавіта
* [[Настасся Львоўна|Настасся]] (пам. 1335), з 1296 года жонка добжынскага кн. Земавіта
{{Wikidata/Ancestors}}
{{Wikidata/Ancestors}}



Версія ад 15:13, 11 лістапада 2019

Леў Данілавіч
Леў Данілавіч на фоне сваёй сталіцы Львова (карціна XVII ст.)
Леў Данілавіч на фоне сваёй сталіцы Львова (карціна XVII ст.)
Сцяг Князь галіцкі
(да 1269 разам з Шварнам і Мсціславам)
1264 — 1301
Папярэднік Даніла Раманавіч
Пераемнік Юрый Львовіч
Сцяг Князь уладзіміра-валынскі
1292 — 1301
Папярэднік Мсціслаў Данілавіч
Пераемнік Юрый Львовіч

Нараджэнне 1228
Смерць 1301
Род Раманавічы[d]
Бацька Даніла Раманавіч
Маці Ганна Мсціслаўна[d]
Жонка Канстанцыя[d]
Дзеці Юрый Львовіч, Настасся Львоўна[d][1] і мерк. Agrippina[d][2]
Дзейнасць арыстакрат
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Леў Данілавіч (каля 1228 — каля 1301) — князь перамышльскі (1240—1301), белзскі (1245—1269), холмскі і галіцкі (1264— каля 1301, да 1269 разам з братамі Шварнам і Мсціславам), князь уладзімірскі (пасля 1292).

Біяграфія

Другі сын галіцкага князя і рускага караля Данілы Раманавіча. Быў стрыечным братам вял.кн. уладзімірскага Аляксандра Яраславіча (іх маці былі сёстрамі, дочкамі кн. Мсціслава Удатнага) і бранскага кн. Рамана Міхайлавіча (цётка Льва па бацьку — маці Рамана).

У заходніх крыніцах кн. Леў Данілавіч двойчы названы «каралём галіцкім», хаця, у адрозненне ад бацькі і сына, не каранаваўся. Паводле «Сінопсіса Кіеўскага», кн. Леў пасля смерці бацькі таксама тытулаваўся вялікім князем кіеўскім, аднак, трыманне тым часам Кіева галіцкімі князямі дыскусійнае.

У 1269 годзе кн. Леў няўдала спрабаваў стаць вялікім князем літоўскім замест свайго брата кн. Шварна.

Пасля кн. Леў падтрымліваў свае данніцкія адносіны з Залатой Ардой.

У 1274 годзе у адказ на наезд вял.кн. Трайдзеня на Драгічын-Надбужскі, здзейсніў паход на Гародню. У канфлікт князёў Льва і Трайдзеня былі ўцягнуты амаль усе суседнія княствы. Галіцкі князь звярнуўся па дапамогай да хана Менгу-Цімура, «прося себе помочи у него на Литвоу». Даўшы кн. Льву войска пад камандаваннем Ягурчына, хан таксама загадаў ісці на Літву залежным бранскаму і смаленскаму князям, павінны былі далучыцца князі пінскія і тураўскія. Руска-мангольскі паход 1274 года быў цяжкім ударам, але не дасягнуў канечнай мэты з-за разладу сярод удзельнікаў.

У 1272 годзе кн. Леў перанёс сталіцу сваіх уладанняў ва Львоў.

Падтрымліваў дыпламатычныя сувязі з Чэхіяй, Венгрыяй, Вялікім княствам Літоўскім, Тэўтонскім ордэнам.

Пасля смерці кракаўскага князя Баляслава V Сарамлівага (1279) у саюзе з чэшскім каралём Вацлавам II спрабаваў захапіць Кракаў. Падтрымліваў у барацьбе за кракаўскі сталец Баляслава Мазавецкага (сына сваёй сястры Прадславы), вёў працяглую вайну з князем Лешкам Чорным.

Далучыў да сваіх уладанняў частку Закарпацця з Мукачавым (каля 1280) і Люблінскую зямлю (каля 1292).

Памёр кн. Леў каля 1301 года. Спадкаемцам быў старэйшы сын кн. Юрый.

Сям’я

Жанаты з Канстанцыяй, дачкой венгерскага караля Белы IV, шлюб адбыўся ў канцы 1246 — 1-й палове 1247 года[3]. Дзеці Льва і Канстанцыі:

  • Юрый (нар. 1254)
  • Алена, у шлюбе з 1274—1278
  • Святаслава
  • Агрыпіна (нар. 1-я пал.-сяр. 1260-х), з кан. 1270-х — пач. 1280-х жонка маскоўскага кн. Данілы Аляксандравіча (з 6-й ступенню сваяцтва)[3]
  • Настасся (пам. 1335), з 1296 года жонка добжынскага кн. Земавіта

Зноскі

  1. Lundy D. R. The Peerage
  2. Anton Gorsky
  3. а б Горский А. А. О династических связях первых московских князей // Древняя Русь: вопросы медиевистики. № 4, 2018. — С. 43-44.