Аляксандр Іванавіч Слупскі: Розніца паміж версіямі

Аляксандр Іванавіч Слупскі
Аляксандр Іванавіч Слупскі
Дата нараджэння	16 красавіка 1864
Месца нараджэння	Слуцк, Слуцкі павет, Мінская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	8 верасня 1907 (43 гады)
Месца смерці	Аса, Асінскі павет[d], Пермская губерня, Расійская імперыя;
Месца пахавання	Аса;
Грамадзянства	Беларусь;
Род дзейнасці	навуковец
Навуковая сфера	археалогія і гісторыя
Альма-матар	Мінская мужчынская гімназія; Імператарскі Санкт-Пецярбургскі ўніверсітэт[d] (1887);
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 21:58, 18 снежня 2019

Аляксандр Іванавіч Слупскі (4 (16) красавіка 1864, Слуцк — 8 верасня 1907, Аса) — беларускі і расійскі гісторык i археолаг.

Біяграфія

Скончыў Мінскую гімназію, Пецярбургскі ўніверсітэт (1887). У 1880—1890-я гады друкаваў гісторыка-краязнаўчыя i літаратурнакрытычныя артыкулы ў перыядычных выданнях Мінска. У «Паўночна-Заходнім календары на 1888 год» апублікаваў гістарычны нарыс «Ізяслаўль i Тураў...». Пад яго рэдакцыяй у Мінску выдадзены «Паўночна-Заходні каляндар» на 1892 i 1893 год, дзе Слупскі змясціў i свой «Народны каляндар», складзены на аснове беларускіх народных прыкмет, абрадавых песень i прыпевак, артыкулы «Гісторыя Мінска» i «Легенда пра Магілёў». У артыкуле «Стары Мінск» (1890) прывёў біяграфічныя звесткі пра В. Дуніна-Марцінкевіча. 3 1893 працаваў на Урале. У 1901—1905 член Пермскай губернскай архіўнай камісіі. Вывучаў архітэктуру i археалогію Паўночнага Урала («Архітэктурныя помнікі Салікамска», 1902; «Падземныя хады Салікамска», 1904; «Да пытання аб маскоўскім i ноўгарадскім уплыве ў архітэктурных помніках Салікамска i Чэрдыні», 1905). Памёр 8 верасня 1907 у горадзе Аса Пермскай губерні, пахаваны там жа.^[1]

Зноскі

↑ Субботин Е. П., Серов М. И. Пермь. Жители и гости. 1723-1924. – Пермь, 2006. – Т. 2. С. 352.

Літаратура

Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).

[1] Субботин Е. П., Серов М. И. Пермь. Жители и гости. 1723-1924. – Пермь, 2006. – Т. 2. С. 352.

[1]

@@ Радок 4: / Радок 4: @@
 == Біяграфія ==
-Скончыў [[Мінская губернская гімназія|Мінскую гімназію]], [[Пецярбургскі ўніверсітэт]] (1887). У 1880—90-я гады друкаваў гісторыка-краязнаўчыя i літаратурнакрытычныя артыкулы ў перыядычных выданнях Мінска. У «Паўночна-Заходнім календары на 1888 год» апублікаваў гістарычны нарыс «Ізяслаўль i Тураў...». Пад яго рэдакцыяй у Мінску выдадзены «Паўночна-Заходні каляндар» на 1892 i 1893 год, дзе Слупскі змясціў i свой «Народны каляндар», складзены на аснове беларускіх народных прыкмет, абрадавых песень i прыпевак, артыкулы «Гісторыя Мінска» i «Легенда пра Магілёў». У артыкуле «Стары Мінск» (1890) прывёў біяграфічныя звесткі пра [[В. Дунін-Марцінкевіч|В. Дуніна-Марцінкевіча]]. 3 1893 працаваў на [[Урал]]е. У 1901—05 член Пермскай губернскай архіўнай камісіі. Вывучаў архітэктуру i археалогію [[Паўночны Урал|Паўночнага Урала]] («Архітэктурныя помнікі Салікамска», 1902; «Падземныя хады Салікамска», 1904; «Да пытання аб маскоўскім i ноўгарадскім уплыве ў архітэктурных помніках Салікамска i Чэрдыні», 1905). Памёр 8 верасня 1907 у горадзе [[Аса (горад)|Аса]] [[Пермская губерня|Пермскай губерні]], пахаваны там жа.<ref>Субботин Е. П., Серов М. И. Пермь.
+Скончыў [[Мінская губернская гімназія|Мінскую гімназію]], [[Пецярбургскі ўніверсітэт]] (1887). У 1880—1890-я гады друкаваў гісторыка-краязнаўчыя i літаратурнакрытычныя артыкулы ў перыядычных выданнях Мінска. У «Паўночна-Заходнім календары на 1888 год» апублікаваў гістарычны нарыс «Ізяслаўль i Тураў...». Пад яго рэдакцыяй у Мінску выдадзены «Паўночна-Заходні каляндар» на 1892 i 1893 год, дзе Слупскі змясціў i свой «Народны каляндар», складзены на аснове беларускіх народных прыкмет, абрадавых песень i прыпевак, артыкулы «Гісторыя Мінска» i «Легенда пра Магілёў». У артыкуле «Стары Мінск» (1890) прывёў біяграфічныя звесткі пра [[В. Дунін-Марцінкевіч|В. Дуніна-Марцінкевіча]]. 3 1893 працаваў на [[Урал]]е. У 1901—1905 член Пермскай губернскай архіўнай камісіі. Вывучаў архітэктуру i археалогію [[Паўночны Урал|Паўночнага Урала]] («Архітэктурныя помнікі Салікамска», 1902; «Падземныя хады Салікамска», 1904; «Да пытання аб маскоўскім i ноўгарадскім уплыве ў архітэктурных помніках Салікамска i Чэрдыні», 1905). Памёр 8 верасня 1907 у горадзе [[Аса (горад)|Аса]] [[Пермская губерня|Пермскай губерні]], пахаваны там жа.<ref>Субботин Е. П., Серов М. И. Пермь.
 Жители и гости. 1723-1924. – Пермь, 2006. – Т. 2. С. 352.</ref>
@@ Радок 10: / Радок 10: @@
 == Літаратура ==
+* {{крыніцы/БелЭн|15}}
-* {{кніга|загаловак=Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо|адказны=Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш|месца=Мн.|выдавецтва=БелЭн|год=2002|том=15|старонкі=|старонак=552|isbn=985-11-0251-2 (Т. 15)|тыраж=10&nbsp;000}}
 {{Бібліяінфармацыя}}
-{{DEFAULTSORT:Слупскі}}
+{{DEFAULTSORT:Слупскі Аляксандр Іванавіч}}
+[[Катэгорыя:Постаці расійскай гістарыяграфіі]]
+[[Катэгорыя:Постаці расійскай археалогіі]]
+[[Катэгорыя:Постаці беларускай гістарыяграфіі]]
+[[Катэгорыя:Постаці беларускай археалогіі]]
+[[Катэгорыя:Памерлі ў Пермскім краі]]