Лугамавічы: Розніца паміж версіямі

Лугамавічы
Краіна	Беларусь
Вобласць	Гродзенская
Раён	Іўеўскі
Сельсавет	Лелюкінскі
Каардынаты	53°53′41″ пн. ш. 25°57′28″ у. д.HGЯO
Першая згадка	каля 1250 года
Вышыня цэнтра	144 м
Насельніцтва	▼111 чал. (2009);
Часавы пояс	UTC+3
Тэлефонны код	+375 1595
Паштовы індэкс	231365
Аўтамабільны код	4
	Лугамавічы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 18:49, 12 мая 2020

Лу́гамавічы, Лугамо́вічы^[1] (трансліт.: Luhamavičy, руск.: Лугомовичи) — вёска ў складзе Лелюкінскага сельсавета Іўеўскага раёна Гродзенскай вобласці Беларусі. Знаходзіцца за 117 км ад Мінска.

У 1940—1954 гадах цэнтр Легамовіцкага сельсавета.

Гісторыя

Першае згадванне пра вёску Лугамавічы можна знайсці ў працах Тэадора Нарбута. Каля 1250 года Кіян, прыняўшы хрост, заснаваў касцёл і кляштар дамініканцаў у Любчы (Навагрудскі раён) і перадаў ім Лугамавічы ў валоданне^[2]. Вёска належыла да Дудскага староства, тут знаходзілася рэзідэнцыя старосты. У XVII стагоддзі вёскай валодалі Ян Караль Хадкевіч (1608), Тэадор Дэнгаф (1653), Марыян Валовіч, Казімір Гарбачэўскі (1665), Замойскія, Пацы, Буйніцкія. У 1789 годзе лугамавіцкі маёнтак набылі Іеранім і Барбара Зянковічы^[3]. Пасля падзелаў Рэчы Паспалітай імператрыца Кацярына II аддзяліла маёнтак Лугамавічы ад Дудскага староства і ў 1796 годзе аддала нейкаму Рахману^[3]. Той, маючы канфлікты з суседзямі, праз два гады прадаў маёнтак Корсаку, які ў 1800 годзе ў сваю чаргу перапрадаў яго Самуэлю Воўк-Ланеўскаму (1768—1851)^[3].

Насельніцтва

1999 год — 172 чалавекі
2001 год — 166 чалавек^[2]
2010 год — 111 чалавек

Вядомыя асобы

Яўген Бартніцкі (Сяргей Сурыновіч) — беларускі паэт, каталіцкі святар.

Зноскі

↑ Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).
↑ ^а ^б Вера Гулідава. Пра пані засталася памяць, Пра пана — страшныя легенды, А вёска яшчэ збіраецца пажыць… (бел.) // Іўеўскі край. — 2001-10-31. — № 83 (7264). — С. 3.
↑ ^а ^б ^в Czesław Jankowski. Powiat oszmiański. Materiały do dziejów ziemi i ludzi. — Petersburg: Księgarnia K. Grendyszyńskiego, 1898. — Т. 3. — P. 46—51.

Літаратура

Łogumowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce (польск.). — Warszawa, 1884. — S. 681.
Ługomowicze // Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich. Tom V: Kutowa Wola — Malczyce (польск.). — Warszawa, 1884. — S. 804.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Лугамавічы
Лугамавічы на сайце «Radzima.net»
Лугамавічы на сайце «Radzima.org»

[1] Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь: Гродзенская вобласць: нарматыўны даведнік / І. А. Гапоненка і інш.; пад рэд. В. П. Лемцюговай. — Мн.: Тэхналогія, 2004. — 469 с. ISBN 985-458-098-9 (DJVU).

[Іўеўскі_край-2] а ^б Вера Гулідава. Пра пані засталася памяць, Пра пана — страшныя легенды, А вёска яшчэ збіраецца пажыць… (бел.) // Іўеўскі край. — 2001-10-31. — № 83 (7264). — С. 3.

[Jankowski,_Powiat_oszmiański-3] а ^б ^в Czesław Jankowski. Powiat oszmiański. Materiały do dziejów ziemi i ludzi. — Petersburg: Księgarnia K. Grendyszyńskiego, 1898. — Т. 3. — P. 46—51.

[1]

[2]

[3]

@@ Радок 77: / Радок 77: @@
 == Насельніцтва ==
 * 1999 год — 172 чалавекі
+* 2001 год — 166 чалавек<ref name="Іўеўскі край" />
 * 2010 год — 111 чалавек

Лелюкінскі сельсавет
Цэнтр	Лелюкі
Вёскі	Байрашы · Барава · Вільчашы · Вялікае Барава · Галунавічы · Карэшаняты · Козевічы · Круплі · Латэўка · Лежневічы · Лугамавічы · Малая Чапунь · Малое Барава · Мікалаева · Мільва-Бярэзіна · Мішуковічы · Навасёлкі · Новая Беразіна · Паддуды · Песевічы · Чапунь · Чэрневічы · Шыльвы · Юрковічы
Хутары	Брады · Мунцавічы · Яськавічы