Канюшы вялікі літоўскі: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Replacing Jan_Kazimier_Chadkievič._Ян_Казімер_Хадкевіч.jpg with File:Jan_Kazimier_Chadkievič._Ян_Казімер_Хадкевіч_(XVIII).jpg (by CommonsDelinker because: File renamed: name unification by uploader). |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др →Літаратура: вікіфікацыя, аўтаматычная перапрацоўка спасылкі на ЭнцВКЛ з дапамогай AWB |
||
Радок 92: | Радок 92: | ||
== Літаратура == |
== Літаратура == |
||
* {{Крыніцы/ЭнцВКЛ|том=2|старонкі=|артыкул=|аўтар=}} |
|||
* {{Літаратура/ЭВКЛ|2}} |
|||
* Wolff J. Senatarowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego: 1385—1795.—Kraków, 1885 |
* Wolff J. Senatarowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego: 1385—1795.—Kraków, 1885 |
||
* Żyliński T. Złota księga szlachty polskiej. T. 1——31. — Poznań, 1879—1908 |
* Żyliński T. Złota księga szlachty polskiej. T. 1——31. — Poznań, 1879—1908 |
Версія ад 17:02, 13 мая 2020
Канюшы вялікі літоўскі (да Люблінскай уніі 1569 канюшы дворны літоўскі) — пасада ў Вялікім Княстве Літоўскім.
Пасада існавала з канца 15 стагоддзя. Адказваў за вялікакняжацкія табуны і стайні.
У сталым выглядзе ўрад заснаваны ў ВКЛ у часы Жыгімонта Аўгуста як адпаведнік канюшага вялікага кароннага. Аднак з цягам часу гэта пасада зрабілася выключна ганаровай, бо абавязкі канюшага (нагляд за вялікакняжацкімі табунамі і стайнямі) выконваў падканюшы (subagazo). У 15 стагоддзі пры вялікім князю называўся канюшы дворны, у паветах — канюшы земскі. У канцы 17 стагоддзя ўрад канюшага вялікага (канюшага ВКЛ) стаў дыгнітарскім (што пацвердзіла канстытуцыя сойма ў 1768).
Спіс вялікіх канюшых літоўскіх
Гл. таксама
Літаратура
- Вялікае княства Літоўскае: Энцыклапедыя. У 3 т. / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (гал. рэд.) і інш.; маст. З. Э. Герасімовіч. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2005. — Т. 2: Кадэцкі корпус — Яцкевіч. — 792 с. — ISBN 985-11-0378-0 (т. 2), ISBN 985-11-0315-2.
- Wolff J. Senatarowie i dygnitarze Wielkiego Księstwa Litewskiego: 1385—1795.—Kraków, 1885
- Żyliński T. Złota księga szlachty polskiej. T. 1——31. — Poznań, 1879—1908