Тэафраст: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →‎Спасылкі: вікіфікацыя з дапамогай AWB
др →‎Спасылкі: вікіфікацыя з дапамогай AWB
Радок 18: Радок 18:
[[Катэгорыя:Памерлі ў 280-я гады да н.э.]]
[[Катэгорыя:Памерлі ў 280-я гады да н.э.]]
[[Катэгорыя:Постаці старажытнагрэчаскай біялогіі]]
[[Катэгорыя:Постаці старажытнагрэчаскай біялогіі]]
[[Катэгорыя:Постаці далінееўскай батанікі]]
[[Катэгорыя:Далінееўскія батанікі]]
[[Катэгорыя:Постаці старажытнагрэчаскай філасофіі]]
[[Катэгорыя:Постаці старажытнагрэчаскай філасофіі]]
[[Катэгорыя:Перыпатэтыкы]]
[[Катэгорыя:Перыпатэтыкы]]

Версія ад 23:30, 20 мая 2020

Тэафраст
стар.-грэч.: Θεόφραστος Ἐρέσιος
Дата нараджэння каля 371 да н.э.
Месца нараджэння
Дата смерці 287 да н.э.[1]
Месца смерці
Грамадзянства
Род дзейнасці батанік, фізік, філосаф, пісьменнік
Навуковая сфера батаніка
Альма-матар
Вядомыя вучні Strato of Lampsacus[d], Bion of Borysthenes[d], Хамелеонт[d], Нелей з Скепсія[d], Timagoras of Gela[d], Praxiphanes[d][2], Менандр, Дземетрый Фалерскі і Метрокл з Маранеі[3]
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Тэафраст Перыпатэтык (стар.-грэч.: Θεόφραστος, лац.: Theophrastos Eresios;372 — 287 да н.э.) — старажытнагрэчаскі філосаф.

Ацэньваецца як добрасумленны філосаф і навуковец. Вучань Арыстоцеля. Вывучаў натуральныя навукі: батаніку, мінералогію, заалогію, фізіку, астраномію, метэаралогію. Напісаў 18 кніг па гісторыі і натурфіласофіі.

Пасля 322 да н.э. стаўся пераемнікам Арыстоцеля і галавой перыпатэтычнай школы. Колькасць студэнтаў у школе пры ім дасягала 2 тыс., сярод іх былі Менандр і Дземетрый Фалерскі. Тэафраст спыніў сваю дзейнасць у 286 да н.э.

Паходзіў з Эрэса (востраў Лесбас); сын Меланта. Верагодныя выявы — герма з Цівалі (віла Альбані), відаць, яшчэ прыжыццёвая, і яе копіі[4].

Зноскі

  1. Любкер Ф. Theophrastus // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1375.
  2. Любкер Ф. Praxiphanes // Реальный словарь классических древностей по Любкеру / под ред. Ф. Ф. Зелинский, А. И. Георгиевский, М. С. Куторга и др. — СПб.: Общество классической филологии и педагогики, 1885. — С. 1102.
  3. Encyclopædia Britannica Праверана 4 жніўня 2023.
  4. Хафнер Г. Выдающиеся портреты античности : 337 портретов в слове и образе / Пер. с нем. В. А. Сеферьянц. — М.: Прогресс, 1984. — 311 с. (руск.)

Спасылкі