Эрыгона: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др аўтаматычнае выдаленне шаблонаў стабаў |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
{{значэнні|Эрыгона}} |
{{значэнні|Эрыгона}} |
||
[[File:Erigone by Carle Van Loo, oil on canvas, ca. 1747, High Museum of Art.jpg|thumb|280px|''Эрыгона'', Charles André van Loo (1747).]] |
|||
'''Эрыгона''' ({{lang-grc|Ἠριγόνη}}) — у [[Старажытнагрэчаская міфалогія|старажытнагрэчаскай міфалогіі]]<ref>Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.666</ref> — дачка [[Ікарый, з Атыкі|Ікарыя]]<ref>Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 14, 7</ref>, маці [[Стафіл]]а. |
'''Эрыгона''' ({{lang-grc|Ἠριγόνη}}) — у [[Старажытнагрэчаская міфалогія|старажытнагрэчаскай міфалогіі]]<ref>Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.666</ref> — дачка [[Ікарый, з Атыкі|Ікарыя]]<ref>Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 14, 7</ref>, маці [[Стафіл]]а. |
||
Версія ад 23:58, 22 мая 2020
Эрыгона (стар.-грэч.: Ἠριγόνη) — у старажытнагрэчаскай міфалогіі[1] — дачка Ікарыя[2], маці Стафіла.
Дыяніс спакусіў яе[3]. Дыяніс падарыў каханаму Эрыгоны вінаградную лазу, а яе бацьку — мех з віном. Калі бацька быў забіты п'янымі афінскімі пастухамі, якія упершыню паспрабавалі віно і палічылі, што Ікарый пачаставаў іх ядам, Эрыгона павесілася на дрэве[4], папрасіўшы ў перадсмяротнай малітве пра тое, каб усе дзяўчыны Афін паступалі гэтак жа датуль, пакуль не будуць знойдзены забойцы яе бацькі. Малітвы былі пачуты: афінскія дзяўчыны, якіх багі паразілі вар'яцтвам, скончылі жыццё самгубствам, а Эрыгону пасля яе смерці Зеўс ператварыў у сузор'е Дзевы [5]. Ёй прысвечаны эпілій Эратасфена.
Кожны год у Афінах праводзілася свята віна, на якім Ікарыя і Эрыгону паважалі як герояў. На гэтым свяце дзяўчыны разгойдваліся на арэлях, да якіх падвешвалі таксама фаласы з кветак [6].
У гонар Эрыгоны названы астэроід (163) Эрыгона, адкрыты ў 1876 годзе.
Гл. таксама
Зноскі
- ↑ Мифы народов мира. М., 1991-92. В 2 т. Т.2. С.666
- ↑ Псеўда-Апаладор. Міфалагічная бібліятэка III 14, 7
- ↑ Авідзій. Метамарфозы VI 125
- ↑ Нон. Дзеянні Дыяніса XLVII 222
- ↑ Гігін. Міфы 130; Гігін. Астраномія II 25, 2
- ↑ Сервий. Комментарий к «Георгикам» Вергилия II 389 // Комментарий Д. О. Торшилова в кн. Гигин. Мифы. СПб, 2000. С.162; Першы Ватыканскі міфаграф I 19