Ірына Антонаўна Іода: Розніца паміж версіямі

Ірына Антонаўна Іода
Ірына Антонаўна Іода
Дата нараджэння	5 кастрычніка 1932
Месца нараджэння	Менск, БССР, СССР;
Дата смерці	23 студзеня 2021 (88 гадоў)
Месца смерці	Мінск, Беларусь;
Грамадзянства	Беларусь;
Альма-матар	Мінскі будаўнічы тэхнікум (1952); БПІ (1959);
Працы і дасягненні
Месца працы	Мінскпраект; ІБіА Дзяржбуда БССР; БелНДІПгорадабудаўніцтва; БНТУ;
Навуковая ступень	доктар архітэктуры (1987)
Член у	Саюз архітэктараў СССР;
Горадабудаўнічыя праекты	Генплан Мінска (1963)
Прэміі
Узнагароды	Прэмія Міністэрства архітэктуры і будаўніцтва Рэспублікі Беларусь імя У. А. Караля[d] (1999)

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 13:39, 23 чэрвеня 2020

Ірына Антонаўна Іода (нар. 5 кастрычніка 1932, Менск) — беларускі архітэктар. Доктар архітэктуры (1987), прафесар (1988). Член Саюза архітэктараў СССР (1962), правадзейны член Беларускага аб’яднання архітэктараў і навуковых работнікаў будаўніцтва (1996), член-карэспандэнт Беларускага акадэмічнага цэнтра Міжнароднай акадэміі архітэктуры (2009), замежны член Расійскай акадэміі архітэктуры і будаўнічых навук (1998).

Біяграфія

У час нямецкай акупацыі горада з сям’ёй жыла ў цэнтры Ракаўскага прадмесця^[1].

Траецкае і Ракаўскае прадмесці я бачыла ў іх практычна даваенным, а значыць малазмененым стане. У Ракаўскім прадмесці на вуліцы Астроўскага ў доме № 16а па дыяганалі ад хлебазавода на скрыжаванні з вуліцай Хлебнай я з мамай, бабуляй і малодшай сястрычкай пражыла ўсе гады акупацыі і яшчэ некаторы час, пакуль не вярнуўся з японскага фронту бацька. Ракаўскае прадмесце цудам захавалася ў разбуральным шквале захопу і вызваленні Мінска. (…) Нашы дамы стаялі ў глыбіні двара на самым беражку схілу, каля спуску да Замкавай і Падзамкавай вуліц. Унізе на некаторым аддаленні ў першы год акупацыі праходзіла агароджа яўрэйскага гета, і знаёмая дзяўчынка Міла, прабраўшыся пад дротам міма вартавых, забягала да нас чым-небудзь пажывіцца. У адну з начэй усіх яўрэяў вывезлі.

На процілеглым баку на рагу вуліц Хлебнай і Астроўскага стаяла паліцэйская ўправа, далей па вуліцы знаходзіўся кінатэатр (…) Каля кінатэатра заўсёды было людна, прадавалі самаробныя цукеркі, семечкі. За кінатэатрам размяшчаліся нейкія нямецкія службы і нават выставачная зала. А яшчэ ніжэй, бліжэй да Нямігі, размяшчалася гестапа. Міма яго мы хутка прабягалі, баючыся пачуць крыкі і стогны з падвала. У тым месцы, дзе вуліца Астроўскага выходзіла на Нямігу, стаяў двухпавярховы будынак школы. Хадзіла я ў школу тыдні два, каб атрымаць даведку на хлебную картку. А сышла праз акно. Падчас уроку прычуўся шум, і настаўніца, адчыніўшы акно (гэта быў першы паверх), загадала нам бегчы. Пад'ехала машына забіраць старэйшых школьнікаў для адпраўкі на працу ў Германію^[ru]^[2].

Скончыла ў 1952 годзе Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум, працавала інжынерам райкамунгаса ў г.п. Карма. У 1959 годзе скончыла Беларускі політэхнічны інстытут, маючы ўжо трохгадовага сына^[3].

Працавала ў інстытуце «Мінскпраект» (1959—1962); Інстытуце будаўніцтва і архітэктуры АН БССР (1962—1964); загадчыца навуковага аддзела БелНДІПгорадабудаўніцтва (1981—1990); адначасова з 1968 года, пасля заканчэння аспірантуры, куды яе ўгаварыў паступіць А. П. Воінаў^[3], у Беларускім нацыянальным тэхнічным універсітэце: асістэнт, старшы выкладчык, дацэнт, намеснік загадчыка^[4], прафесар^[5] кафедры «Горадабудаўніцтва» (архітэктурнага факультэта^[5]. Кандыдат архітэктуры (1968), дацэнт (1970)^[6].

Член Саюза архітэктараў СССР з 1962 года, у 1980—1988 гадах член Упраўлення і член Рэвізійнай камісіі Саюза архітэктараў^[6].

У 1982—1986 гадах член Белсаўпрафа БССР^[6].

Дзейнасць

У складзе аўтарскіх калектываў удзельнічала ў распрацоўцы шэрагу праектных матэрыялаў: генеральны план Мінска (1963), праекты забудовы жылых раёнаў і гарадскіх цэнтраў у Мінску, ПДП раёнаў па вул. Харкаўскай (1972), Апанскага (1969), Залатая Горка (1970; у той час раён Бондараўская — Высокая), В. Харужай^[3], праект забудовы праспект Машэрава (1978, 2-я прэмія на рэспубліканскім конкурсе) у Мінску^[4]; Жлобіне, Слуцку, Брэсце, схемы і праекты раённай планіроўкі на тэрыторыі БССР^[6], «Схема размяшчэння і развіцця гарадскіх і сельскіх паселішчаў БССР да 2000 года» (1975), «Генеральная схема комплекснай тэрытарыяльнай арганізацыі БССР» (1987)^[5] і інш. Выконвала конкурсныя праекты па забудове Мінска і Брэста (адзначаны прэміямі)^[6].

Нацыянальны каардынатар і кіраўнік рабочай групы па падрыхтоўцы справаздачы пра чалавечае развіццё «Беларусь: Асяроддзе для чалавека» (ААН/ПРААН, 1996), член рэдакцыйных калегій перыядычных выданняў па архітэктуры; навуковы кансультант «Энцыклапедыі літаратуры i мастацтва Белapyci» (у 5 т., 1984—1987). Член увесь час дзеючых навукова-тэхнічных і мастацкіх саветаў у Беларусі^[6].

У навуковых працах даследуе тэарэтычныя і метадалагічныя асновы горадабудаўніцтва, фарміраванне і развіццё сеткі населеных месцаў^[5]. У вобласці тэорыі, практыкі і метадалогіі выкладання ў ВНУ, а таксама ў вобласці планіроўкі і забудовы населеных месцаў выканана каля 300 прац. Апублікавана ў адкрытым друку больш 180 прац (у тым ліку аўтар і сааўтар 9 кніг) у т.л.: «Досвед працы і новыя кірункі ў раённай планіроўцы Беларусі» (1976, у аўтарскім калектыве), «Асновы горадабудаўніцтва. Тэорыя і метадалогія» (1983), «Рэгуляванне развіцця ўзаемазлучанай групы населеных месцаў, якія фармуюцца на базе буйнога горада» (1985, у аўтарскім калектыве), «Фарміраванне і развіццё комплексных тэрытарыяльных сістэм» (1986, у аўтарскім калектыве). «Горадабудаўніцтва Беларусі» (1988, у аўтарскім калектыве)^[4]; выдадзена 14 навучальна-метадычных прац, сярод іх 4 падручнікі. Удзельнічала ў падрыхтоўцы закона «Аб асновах архітэктурнай і горадабудаўнічай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь» (1993), у распрацоўцы Горадабудаўнічай Хартыі СНД (1997), Горадабудаўнічай дактрыны Рэспублікі Беларусь (2003), у падрыхтоўцы дакладаў Ураду краіны. Удзельнічала ў падрыхтоўцы 7 прававых і нарматыўных дакументаў, у распрацоўцы больш 30 праектна-практычных прац, каля 40 справаздач па навукова-даследчых тэмах міжнароднага, саюзнага, рэспубліканскага і ведамаснага значэння. Узначальвала савет па абароне кандыдацкіх і доктарскіх дысертацый у вобласці архітэктуры (1996—2011). Асабіста падрыхтавала 10 кандыдатаў архітэктуры^[6].

Узнагароды

Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь (2001);
медаль і граматы Міжнароднай біенале па архітэктуры (Сафія, Балгарыя, 1985, 2000);
прэмія імя У. А. Караля (1999).

Зноскі

↑ Широким проспектом шагая
↑ Ирина Иодо, Ксения Хачатрянц. Аллюзии по поводу исторического центра Минска. 21.10.2005 06:43
↑ ^а ^б ^в Ирина Антоновна Иодо: «Я как бы плыла по светлой реке судьбы»
↑ ^а ^б ^в Иодо Ирина Антоновна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
↑ ^а ^б ^в ^г Іода Ірына Антонаўна // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Иодо Ирина Антоновна // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)

Літаратура

Іода Ірына Антонаўна // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.
Іода Ірына Антонаўна // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 7: Застаўка — Кантата / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 1998. — Т. 7. — 604 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0130-3 (т. 7).
Иодо Ирина Антоновна // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)
Иодо Ирина Антоновна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)
Кто есть кто: доктора наук, профессора, заслуженные деятели науки и лауреаты премий Белорусской государственной политехнической академии : справочник / ред. кол. : М. И. Демчук [и д.р.]. — Мн. : Ураджай, 2000. — 164 с. [1]

[sb-1] Широким проспектом шагая

[0-2] Ирина Иодо, Ксения Хачатрянц. Аллюзии по поводу исторического центра Минска. 21.10.2005 06:43

[ais-3] а ^б ^в Ирина Антоновна Иодо: «Я как бы плыла по светлой реке судьбы»

[АСБ-4] а ^б ^в Иодо Ирина Антоновна // Архитекторы Советской Белоруссии: Биогр. справочник / Союз архитекторов БССР; Сост. В. И. Аникин и др. — Мн.: Беларусь, 1991. — 262 с. — ISBN 5-338-00611-1. (руск.)

[АБ-5] а ^б ^в ^г Іода Ірына Антонаўна // Архітэктура Беларусі: Энцыклапедычны даведнік. — Мн.: БелЭн, 1993. — 620 с. — ISBN 5-85700-078-5.

[ХЕХ-6] а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё Иодо Ирина Антоновна // Кто есть Кто в Республике Беларусь. Архитекторы Беларуси. / Редакционный совет: И. В. Чекалов (пред.) и др. — Минск: Энциклопедикс, 2014. — 140 с. — ISBN 978-985-7090-29-7. (руск.)

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

@@ Радок 20: / Радок 20: @@
 |вікісховішча =
 }}
-{{цёзкі2|Іода}}
 '''Ірына Антонаўна Іода''' (нар. {{ДН|5|10|1932}}, [[Менск]]) — беларускі архітэктар. [[Доктар архітэктуры]] (1987), [[прафесар]] (1988). Член [[Саюза архітэктараў СССР]] (1962), правадзейны член [[Беларускае аб'яднанне архітэктараў і навуковых работнікаў будаўніцтва|Беларускага аб’яднання архітэктараў і навуковых работнікаў будаўніцтва]] (1996), член-карэспандэнт [[Беларускі акадэмічны цэнтр Міжнароднай акадэміі архітэктуры|Беларускага акадэмічнага цэнтра]] [[Міжнародная акадэмія архітэктуры|Міжнароднай акадэміі архітэктуры]] (2009), замежны член [[Расійская акадэмія архітэктуры і будаўнічых навук|Расійскай акадэміі архітэктуры і будаўнічых навук]] (1998).
@@ Радок 30: / Радок 29: @@
 На процілеглым баку на рагу вуліц Хлебнай і Астроўскага стаяла паліцэйская ўправа, далей па вуліцы знаходзіўся кінатэатр (…) Каля кінатэатра заўсёды было людна, прадавалі самаробныя цукеркі, семечкі. За кінатэатрам размяшчаліся нейкія нямецкія службы і нават выставачная зала. А яшчэ ніжэй, бліжэй да [[Няміга (вуліца)|Няміг]]і, размяшчалася [[гестапа]]. Міма яго мы хутка прабягалі, баючыся пачуць крыкі і стогны з падвала. У тым месцы, дзе вуліца Астроўскага выходзіла на Нямігу, стаяў двухпавярховы будынак школы. Хадзіла я ў школу тыдні два, каб атрымаць даведку на хлебную картку. А сышла праз акно. Падчас уроку прычуўся шум, і настаўніца, адчыніўшы акно (гэта быў першы паверх), загадала нам бегчы. Пад'ехала машына забіраць старэйшых школьнікаў для {{нп5|Згон грамадзян СССР на працу ў Германію|адпраўкі на працу ў Германію|ru|Угон граждан СССР на работу в Германию}}<ref name="">Ирина Иодо, Ксения Хачатрянц. [https://ais.by/story/654 Аллюзии по поводу исторического центра Минска]. 21.10.2005 06:43</ref>.}}
-Скончыла ў [[1952]] годзе [[Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум]], працавала інжынерам райкамунгаса ў г.п. [[Карма (Кармянскі раён)|Карма]]. У [[1959]] годзе скончыла [[Беларускі політэхнічны інстытут]], маючы ўжо трохгадовага сына<ref name="ais">[https://ais.by/story/2572 Ирина Антоновна Иодо: «Я как бы плыла по светлой реке судьбы»]</ref>.
+Скончыла ў 1952 годзе [[Мінскі архітэктурна-будаўнічы тэхнікум]], працавала інжынерам райкамунгаса ў г.п. [[Карма (Кармянскі раён)|Карма]]. У 1959 годзе скончыла [[Беларускі політэхнічны інстытут]], маючы ўжо трохгадовага сына<ref name="ais">[https://ais.by/story/2572 Ирина Антоновна Иодо: «Я как бы плыла по светлой реке судьбы»]</ref>.
-Працавала ў інстытуце «[[Мінскпраект]]» (1959—1962); [[Інстытут будаўніцтва і архітэктуры АН БССР|Інстытуце будаўніцтва і архітэктуры АН БССР]] (1962—1964); загадчыца навуковага аддзела [[БелНДІПгорадабудаўніцтва]] (1981—1990); адначасова з [[1968]], пасля заканчэння аспірантуры, куды яе ўгаварыў паступіць [[А. П. Воінаў]]<ref name="ais"/>, у [[Беларускі нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт|Беларускім нацыянальным тэхнічным універсітэце]]: асістэнт, старэйшы выкладчык, дацэнт, намеснік загадчыка<ref name="АСБ">{{крыніцы/Архітэктары Савецкай Беларусі|Иодо Ирина Антоновна}}</ref>, прафесар<ref name="АБ"/> кафедры «Горадабудаўніцтва» ([[архітэктурны факультэт БНТУ|архітэктурнага факультэта]]<ref name="АБ">{{крыніцы/Архітэктура Беларусі (1993)|Іода Ірына Антонаўна}}</ref>. [[Кандыдат архітэктуры]] (1968), дацэнт (1970)<ref name="ХЕХ"/>.
+Працавала ў інстытуце «[[Мінскпраект]]» (1959—1962); [[Інстытут будаўніцтва і архітэктуры АН БССР|Інстытуце будаўніцтва і архітэктуры АН БССР]] (1962—1964); загадчыца навуковага аддзела [[БелНДІПгорадабудаўніцтва]] (1981—1990); адначасова з 1968 года, пасля заканчэння аспірантуры, куды яе ўгаварыў паступіць [[А. П. Воінаў]]<ref name="ais"/>, у [[Беларускі нацыянальны тэхнічны ўніверсітэт|Беларускім нацыянальным тэхнічным універсітэце]]: асістэнт, старшы выкладчык, дацэнт, намеснік загадчыка<ref name="АСБ">{{крыніцы/Архітэктары Савецкай Беларусі|Иодо Ирина Антоновна}}</ref>, прафесар<ref name="АБ"/> кафедры «Горадабудаўніцтва» ([[архітэктурны факультэт БНТУ|архітэктурнага факультэта]]<ref name="АБ">{{крыніцы/Архітэктура Беларусі (1993)|Іода Ірына Антонаўна}}</ref>. [[Кандыдат архітэктуры]] (1968), дацэнт (1970)<ref name="ХЕХ"/>.
-Член [[Саюза архітэктараў СССР]] з [[1962]] года, у [[1980]]—[[1988]] гадах член Упраўлення і член Рэвізійнай камісіі Саюза архітэктараў<ref name="ХЕХ"/>.
+Член [[Саюза архітэктараў СССР]] з 1962 года, у 1980—1988 гадах член Упраўлення і член Рэвізійнай камісіі Саюза архітэктараў<ref name="ХЕХ"/>.
-У [[1982]]—[[1986]] гадах член [[Белсаўпраф БССР|Белсаўпрафа БССР]]<ref name="ХЕХ"/>.
+У 1982—1986 гадах член [[Белсаўпраф БССР|Белсаўпрафа БССР]]<ref name="ХЕХ"/>.
 == Дзейнасць ==
-У складзе аўтарскіх калектываў удзельнічала ў распрацоўцы шэрагу праектных матэрыялаў: [[генеральны план Мінска]] (1963), праекты забудовы жылых раёнаў і гарадскіх цэнтраў у [[Мінск]]у, [[ПДП]] раёнаў па [[Харкаўская вуліца (Мінск)|вул. Харкаўскай]] ([[1972]]), [[Вуліца Апанскага (Мінск)|Апанскага]]  ([[1969]]), [[вуліца Залатая Горка|Залатая Горка]] ([[1970]]; у той час раён [[Бондараўская вуліца (Мінск)|Бондараўская]] — [[Высокая вуліца (Мінск)|Высокая]]), [[Вуліца Веры Харужай (Мінск)|В. Харужай]]<ref name="ais"/>, праект забудовы [[Праспект Машэрава (Мінск, стары)|праспект Машэрава]] (1978, 2-я прэмія на рэспубліканскім конкурсе) у Мінску<ref name="АСБ"/>; [[Жлобін]]е, [[Слуцк]]у, [[Брэст|Брэсце]], схемы і праекты раённай планіроўкі на тэрыторыі БССР<ref name="ХЕХ"/>, «Схема размяшчэння і развіцця гарадскіх і сельскіх паселішчаў БССР да 2000 года» ([[1975]]), «Генеральная схема комплекснай тэрытарыяльнай арганізацыі БССР» (1987)<ref name="АБ"/> і інш. Выконвала конкурсныя праекты па забудове Мінска і Брэста (адзначаны прэміямі)<ref name="ХЕХ">{{крыніцы/Хто ёсць хто ў Беларусі. Архітэктары|Иодо Ирина Антоновна}}</ref>.
+У складзе аўтарскіх калектываў удзельнічала ў распрацоўцы шэрагу праектных матэрыялаў: [[генеральны план Мінска]] (1963), праекты забудовы жылых раёнаў і гарадскіх цэнтраў у [[Мінск]]у, [[ПДП]] раёнаў па [[Харкаўская вуліца (Мінск)|вул. Харкаўскай]] (1972), [[Вуліца Апанскага (Мінск)|Апанскага]] (1969), [[вуліца Залатая Горка|Залатая Горка]] (1970; у той час раён [[Бондараўская вуліца (Мінск)|Бондараўская]] — [[Высокая вуліца (Мінск)|Высокая]]), [[Вуліца Веры Харужай (Мінск)|В. Харужай]]<ref name="ais"/>, праект забудовы [[Праспект Машэрава (Мінск, стары)|праспект Машэрава]] (1978, 2-я прэмія на рэспубліканскім конкурсе) у Мінску<ref name="АСБ"/>; [[Жлобін]]е, [[Слуцк]]у, [[Брэст|Брэсце]], схемы і праекты раённай планіроўкі на тэрыторыі БССР<ref name="ХЕХ"/>, «Схема размяшчэння і развіцця гарадскіх і сельскіх паселішчаў БССР да 2000 года» (1975), «Генеральная схема комплекснай тэрытарыяльнай арганізацыі БССР» (1987)<ref name="АБ"/> і інш. Выконвала конкурсныя праекты па забудове Мінска і Брэста (адзначаны прэміямі)<ref name="ХЕХ">{{крыніцы/Хто ёсць хто ў Беларусі. Архітэктары|Иодо Ирина Антоновна}}</ref>.
-Нацыянальны каардынатар і кіраўнік рабочай групы па падрыхтоўцы справаздачы пра чалавечае развіццё «Беларусь: Асяроддзе для чалавека» ([[ААН]]/[[ПРААН]], [[1996]]), член рэдакцыйных калегій перыядычных выданняў па архітэктуры; навуковы кансультант «[[Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Белapyci|Энцыклапедыі літаратуры i мастацтва Белapyci]]» (у 5 т., [[1984]]—[[1987]]). Член увесь час дзеючых навукова-тэхнічных і мастацкіх саветаў у Беларусі<ref name="ХЕХ"/>.
+Нацыянальны каардынатар і кіраўнік рабочай групы па падрыхтоўцы справаздачы пра чалавечае развіццё «Беларусь: Асяроддзе для чалавека» ([[ААН]]/[[ПРААН]], 1996), член рэдакцыйных калегій перыядычных выданняў па архітэктуры; навуковы кансультант «[[Энцыклапедыя літаратуры і мастацтва Белapyci|Энцыклапедыі літаратуры i мастацтва Белapyci]]» (у 5 т., 1984—1987). Член увесь час дзеючых навукова-тэхнічных і мастацкіх саветаў у Беларусі<ref name="ХЕХ"/>.
-У навуковых працах даследуе тэарэтычныя і метадалагічныя асновы [[горадабудаўніцтва]], фарміраванне і развіццё [[сетка населеных месцаў|сеткі населеных месцаў]]<ref name="АБ"/>. У вобласці тэорыі, практыкі і метадалогіі выкладання ў [[ВНУ]], а таксама ў вобласці планіроўкі і забудовы населеных месцаў выканана каля 300 прац. Апублікавана ў адкрытым друку больш 180 прац (у тым ліку аўтар і сааўтар 9 кніг) у т.л.: «Досвед працы і новыя кірункі ў раённай планіроўцы Беларусі» (1976, у аўтарскім калектыве), «Асновы горадабудаўніцтва. Тэорыя і метадалогія» ([[1983]]), «Рэгуляванне развіцця ўзаемазлучанай групы населеных месцаў, якія фармуюцца на базе буйнога горада» (1985, у аўтарскім калектыве), «Фарміраванне і развіццё комплексных тэрытарыяльных сістэм» (1986, у аўтарскім калектыве). «Горадабудаўніцтва Беларусі» (1988, у аўтарскім калектыве)<ref name="АСБ"/>; выдадзена 14 навучальна-метадычных прац, сярод іх 4 [[падручнік]]і. Удзельнічала ў падрыхтоўцы закона «Аб асновах архітэктурнай і горадабудаўнічай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь» ([[1993]]), у распрацоўцы Горадабудаўнічай Хартыі СНД ([[1997]]), Горадабудаўнічай дактрыны Рэспублікі Беларусь ([[2003]]), у падрыхтоўцы дакладаў Ураду краіны. Удзельнічала ў падрыхтоўцы 7 прававых і нарматыўных дакументаў, у распрацоўцы больш 30 праектна-практычных прац, каля 40 справаздач па навукова-даследчых тэмах міжнароднага, саюзнага, рэспубліканскага і ведамаснага значэння. Узначальвала савет па абароне кандыдацкіх і доктарскіх дысертацый у вобласці архітэктуры (1996—2011). Асабіста падрыхтавала 10 [[кандыдат архітэктуры|кандыдатаў архітэктуры]]<ref name="ХЕХ"/>.
+У навуковых працах даследуе тэарэтычныя і метадалагічныя асновы [[горадабудаўніцтва]], фарміраванне і развіццё [[сетка населеных месцаў|сеткі населеных месцаў]]<ref name="АБ"/>. У вобласці тэорыі, практыкі і метадалогіі выкладання ў [[ВНУ]], а таксама ў вобласці планіроўкі і забудовы населеных месцаў выканана каля 300 прац. Апублікавана ў адкрытым друку больш 180 прац (у тым ліку аўтар і сааўтар 9 кніг) у т.л.: «Досвед працы і новыя кірункі ў раённай планіроўцы Беларусі» (1976, у аўтарскім калектыве), «Асновы горадабудаўніцтва. Тэорыя і метадалогія» (1983), «Рэгуляванне развіцця ўзаемазлучанай групы населеных месцаў, якія фармуюцца на базе буйнога горада» (1985, у аўтарскім калектыве), «Фарміраванне і развіццё комплексных тэрытарыяльных сістэм» (1986, у аўтарскім калектыве). «Горадабудаўніцтва Беларусі» (1988, у аўтарскім калектыве)<ref name="АСБ"/>; выдадзена 14 навучальна-метадычных прац, сярод іх 4 [[падручнік]]і. Удзельнічала ў падрыхтоўцы закона «Аб асновах архітэктурнай і горадабудаўнічай дзейнасці ў Рэспубліцы Беларусь» (1993), у распрацоўцы Горадабудаўнічай Хартыі СНД (1997), Горадабудаўнічай дактрыны Рэспублікі Беларусь (2003), у падрыхтоўцы дакладаў Ураду краіны. Удзельнічала ў падрыхтоўцы 7 прававых і нарматыўных дакументаў, у распрацоўцы больш 30 праектна-практычных прац, каля 40 справаздач па навукова-даследчых тэмах міжнароднага, саюзнага, рэспубліканскага і ведамаснага значэння. Узначальвала савет па абароне кандыдацкіх і доктарскіх дысертацый у вобласці архітэктуры (1996—2011). Асабіста падрыхтавала 10 [[кандыдат архітэктуры|кандыдатаў архітэктуры]]<ref name="ХЕХ"/>.
@@ Радок 59: / Радок 58: @@
 * {{крыніцы/Архітэктары Савецкай Беларусі|Иодо Ирина Антоновна}}
 * Кто есть кто: доктора наук, профессора, заслуженные деятели науки и лауреаты премий Белорусской государственной политехнической академии : справочник / ред. кол. : М. И. Демчук [и д.р.]. — Мн. : Ураджай, 2000. — 164 с. [http://rep.bntu.by/handle/data/3757]
 {{Бібліяінфармацыя}}
-{{DEFAULTSORT:Іода}}
+{{DEFAULTSORT:Іода Ірына Антонаўна}}
 [[Катэгорыя:Архітэктары Беларусі]]
 [[Катэгорыя:Выкладчыкі БНТУ]]