Кананічная тэрыторыя: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Кананічная тэрыторыя''' — сучасны эклезіялагічны тэрмін, які замацоўвае пэўную тэрыторыю за пэўнай праваслаўнай памеснай царквой, дзе ўсякая рэлігійная дзейнасць іншых цэркваў (як праваслаўных, так і, у кантэксце экуменічнага дыялогу, інаслаўных) |
'''Кананічная тэрыторыя''' — сучасны эклезіялагічны тэрмін, які замацоўвае пэўную тэрыторыю за пэўнай праваслаўнай памеснай царквой, дзе ўсякая рэлігійная дзейнасць іншых цэркваў (як праваслаўных, так і, у кантэксце экуменічнага дыялогу, інаслаўных) успрымаецца як недружалюбны празелітызм<ref>''[[Іларыён (Алфееў)|Иларион (Алфеев)]], еп.'' [http://ruskline.ru/monitoring_smi/2005/02/10/princip_kanonicheskoj_territorii_v_pravoslavnoj_tradicii Принцип «канонической территории» в православной традиции (2005)] // [[Церковь и время]]. — 2005. — № 2. — С. 43-61</ref>. |
||
Упершыню сустракаецца ў рускамоўнай літаратуры ў 1930-я гады (першая згадка тэрміна кананічная тэрыторыя |
Упершыню сустракаецца ў рускамоўнай літаратуры ў 1930-я гады (першая згадка тэрміна кананічная тэрыторыя — верагодна ў «Царкоўным весніку Заходнееўрапейскай епархіі» ад 1934 года). У Актыўны абарот уведзена багасловамі Рускай Праваслаўнай Царквы ў 1990-я гады<ref>[http://www.reformed.org.ua/2/75/ Вы – представители западной церкви. Почему вы проповедуете на Украине, канонической территории Православной Церкви?]</ref>, яго абгрунтаванне праваслаўе прывязвае да слоў апостала Паўла (Рым. 15:20) і да апостальскіх канонаў, якія забараняюць епіскапу высвячаць і прымаць адлучанага па-за сваёй епархіяй. |
||
{{Зноскі}} |
|||
== Спасылкі == |
|||
[[Катэгорыя: |
[[Катэгорыя:Царкоўнае права]] |
Актуальная версія на 23:29, 24 снежня 2020
Кананічная тэрыторыя — сучасны эклезіялагічны тэрмін, які замацоўвае пэўную тэрыторыю за пэўнай праваслаўнай памеснай царквой, дзе ўсякая рэлігійная дзейнасць іншых цэркваў (як праваслаўных, так і, у кантэксце экуменічнага дыялогу, інаслаўных) успрымаецца як недружалюбны празелітызм[1].
Упершыню сустракаецца ў рускамоўнай літаратуры ў 1930-я гады (першая згадка тэрміна кананічная тэрыторыя — верагодна ў «Царкоўным весніку Заходнееўрапейскай епархіі» ад 1934 года). У Актыўны абарот уведзена багасловамі Рускай Праваслаўнай Царквы ў 1990-я гады[2], яго абгрунтаванне праваслаўе прывязвае да слоў апостала Паўла (Рым. 15:20) і да апостальскіх канонаў, якія забараняюць епіскапу высвячаць і прымаць адлучанага па-за сваёй епархіяй.