Барыс Паўлавіч Позерн: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Інтэрактыўны прагляд гісторыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
← Папярэдняя праўкаНаступная праўка →
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
ВізуальнаВікіразметка
Радок 1: Радок 1:
{{Асоба
{{Асоба}}
⚫
'''Барыс Паўлавіч Позерн''' ([[7 ліпеня]] [[1882]] — [[25 лютага]] [[1939]]; Псеўданімы: ''Западный'', ''Степан Злобин''<ref name="pskovskaya">[http://pskovmir.edapskov.ru/index.php?page=1&q=%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BD&flag=1 Позерн Борис Павлович]. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.</ref>) — савецкі партыйны і дзяржаўны дзеяч, адзін з кіраўнікоў барацьбы за ўсталяванне савецкай улады. Член [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|РСДРП]] з 1902 года. Уваходзіў у склад [[Тройка НКУС|асобай тройкі НКУС СССР]].
| сайт =
}}
⚫
'''Барыс Паўлавіч Позерн''' ([[7 ліпеня]] [[1882]] — [[25 лютага]] [[1939]]; Псеўданімы: ''Западный'', ''Степан Злобин''<ref name="pskovskaya">[http://pskovmir.edapskov.ru/index.php?page=1&q=%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BD&flag=1 Позерн Борис Павлович]. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.</ref>) — савецкі партыйны і дзяржаўны дзеяч, адзін з кіраўнікоў барацьбы за ўсталяванне савецкай улады. Член [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|РСДРП]] з 1902 года. Уваходзіў у склад [[Тройка НКУС|асобай тройкі НКУС СССР]].


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Нарадзіўся ў [[Ніжні Ноўгарад|Ніжнім Ноўгарадзе]], па нацыянальнасці немец. Член [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|РСДРП]] з 1902 года. У 1903-1917 гадах вёў партыйную работу у Ніжнім Ноўгарадзе, [[Самара|Самары]], [[Масква|Маскве]], [[Волагда|Волагдзе]], [[Мінск|Мінску]].
Нарадзіўся ў [[Ніжні Ноўгарад|Ніжнім Ноўгарадзе]], па нацыянальнасці немец. Член [[Камуністычная партыя Савецкага Саюза|РСДРП]] з 1902 года. У 1903—1917 гадах вёў партыйную работу у Ніжнім Ноўгарадзе, [[Самара|Самары]], [[Масква|Маскве]], [[Волагда|Волагдзе]], [[Мінск]]у.


Пасля [[Лютаўская рэвалюцыя|Лютаўскай рэвалюцыі]] стаў першым старшынёй Мінскага савета. Дэлегат I Усерасійскага з'езда Саветаў, член УЦВК. З ліпеня 1917 года — член Пецярбургскага камітэта РСДРП(б), дэлегат IV з'езда РСДРП. Напярэдадні [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкага паўстання]] накіраваны ЦК РСДРП(б) у [[Пскоў]], дзе знаходзіўся штаб [[Паўночны фронт (Першая сусветная вайна)|Паўночнага фронту]], пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі — камісар штаба [[Паўночны фронт (Першая сусветная вайна)|Паўночнага фронту]]. У сакавіку-маі 1918 г. — член Камісарыята па ваенных справах Петраградскай працоўнай камуны, з мая 1918 па май 1919 г. — ваенны камісар Петраградскай камуны. У чэрвені 1918 г. выступаў, як М. С. Урыцкі і [[Адольф Абрамавіч Ёфэ|А. А. Ёфэ]], супраць смяротнага пакарання<ref>См.: ''Ратьковский И. С.'' [www.pseudology.org/Abel/PetroVchk1918_RedTerror.pdf Красный террор и деятельность ВЧК в 1918 году]. — СПб.: Изд-во С.-Петерб. ун-та, 2006. — с. 119.</ref>. З 6 верасня 1918 г. па 20 мая 1919 г. — камісар [[Пецярбургская ваенная акруга|Петраградскага ваеннай акругі]]. У снежні 1918 г. прызначаны членам Ваеннага савета Балтыйскага флоту. З 5 чэрвеня па 1 жніўня 1919 г. — член РВС Заходняга фронту, з 4 жніўня 1919 г. па 15 студзеня 1920 г. — Усходняга фронту, з 3 лютага па 5 снежня 1920 г. — член РВС 5-й арміі<ref>''С. З. Байкулова, к. и. н., Я. Ю. Матвеева.'' Руководители Санкт-Петербурга. — Санкт-Петербург : Нева ; Москва : ОЛМА-Пресс, 2003. — ISBN 5-7654-2114-8 ISBN 5-224-04128-7. — С. 429—431. — </ref>.
Пасля [[Лютаўская рэвалюцыя|Лютаўскай рэвалюцыі]] стаў першым старшынёй Мінскага савета. Дэлегат I Усерасійскага з’езда Саветаў, член УЦВК. З ліпеня 1917 года — член Пецярбургскага камітэта РСДРП(б), дэлегат IV з’езда РСДРП. Напярэдадні [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкага паўстання]] накіраваны ЦК РСДРП(б) у [[Пскоў]], дзе знаходзіўся штаб [[Паўночны фронт (Першая сусветная вайна)|Паўночнага фронту]], пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі — камісар штаба [[Паўночны фронт (Першая сусветная вайна)|Паўночнага фронту]]. У сакавіку-маі 1918 г. — член Камісарыята па ваенных справах Петраградскай працоўнай камуны, з мая 1918 па май 1919 г. — ваенны камісар Петраградскай камуны. У чэрвені 1918 г. выступаў, як М. С. Урыцкі і [[Адольф Абрамавіч Ёфэ|А. А. Ёфэ]], супраць смяротнага пакарання<ref>''Ратьковский И. С.'' [http://www.pseudology.org/Abel/PetroVchk1918_RedTerror.pdf Красный террор и деятельность ВЧК в 1918 году]. — СПб.: Изд-во С.-Петерб. ун-та, 2006. — С. 119.</ref>. З 6 верасня 1918 г. па 20 мая 1919 г. — камісар [[Пецярбургская ваенная акруга|Петраградскага ваеннай акругі]]. У снежні 1918 г. прызначаны членам Ваеннага савета Балтыйскага флоту. З 5 чэрвеня па 1 жніўня 1919 г. — член РВС Заходняга фронту, з 4 жніўня 1919 г. па 15 студзеня 1920 г. — Усходняга фронту, з 3 лютага па 5 снежня 1920 г. — член РВС 5-й арміі<ref>''С. З. Байкулова, к. и. н., Я. Ю. Матвеева.'' Руководители Санкт-Петербурга. — Санкт-Петербург : Нева ; Москва : ОЛМА-Пресс, 2003. — ISBN 5-7654-2114-8 ISBN 5-224-04128-7. — С. 429—431. — </ref>.


У 1921-1922 гг. — старшыня Галоўнага ўпраўлення тэкстыльнай прамысловасці ВСНГ РСФСР. З 1922 г. — на партыйнай працы. У 1926-1929 гг. — Упаўнаважаны [[Народны камісарыят асветы РСФСР|Наркамасветы]] ў [[Санкт-Пецярбург|Ленінградзе]], рэктар Камуністычнага універсітэта ім. тав. Зіноўева. З 1925 года — сакратар Ленінградскага губернскага камітэта (губкама), а затым абласнога камітэта (абкама) ВКП(б). У 1929-1933 гг. — сакратар Ленінградскага абкама ВКП(б), затым загадчык аддзела культуры і прапаганды абкама. Член Цэнтральнай кантрольнай камісіі ВКП(б) (1923-1930). На XIII, XIV і XV з'ездах партыі абіраўся членам ЦК, на XVI і XVII з'ездах партыі — кандыдатам у члены Цэнтральнага Камітэта ВКП(б)<ref name="pskovskaya">[http://pskovmir.edapskov.ru/index.php?page=1&q=%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BD&flag=1 Позерн Борис Павлович]. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.</ref>. Кандыдат у члены [[Цэнтральны камітэт КПСС|ЦК ВКП(б)]] (з 1930 года).
У 1921—1922 гг. — старшыня Галоўнага ўпраўлення тэкстыльнай прамысловасці ВСНГ РСФСР. З 1922 г. — на партыйнай працы. У 1926—1929 гг. — Упаўнаважаны [[Народны камісарыят асветы РСФСР|Наркамасветы]] ў [[Санкт-Пецярбург|Ленінградзе]], рэктар Камуністычнага універсітэта ім. тав. Зіноўева. З 1925 года — сакратар Ленінградскага губернскага камітэта (губкама), а затым абласнога камітэта (абкама) ВКП(б). У 1929—1933 гг. — сакратар Ленінградскага абкама ВКП(б), затым загадчык аддзела культуры і прапаганды абкама. Член Цэнтральнай кантрольнай камісіі ВКП(б) (1923—1930). На XIII, XIV і XV з’ездах партыі абіраўся членам ЦК, на XVI і XVII з’ездах партыі — кандыдатам у члены Цэнтральнага Камітэта ВКП(б)<ref name="pskovskaya">[http://pskovmir.edapskov.ru/index.php?page=1&q=%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BD&flag=1 Позерн Борис Павлович]. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.</ref>. Кандыдат у члены [[Цэнтральны камітэт КПСС|ЦК ВКП(б)]] (з 1930 года).


У 1937-1938 гг. — пракурор [[Ленінградская вобласць|Ленінградскай вобласці]]<ref name="pskovskaya">[http://pskovmir.edapskov.ru/index.php?page=1&q=%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BD&flag=1 Позерн Борис Павлович]. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.</ref>. У Ленінградзе уваходзіў у склад абласной «[[Тройка НКУС|асобай тройкі]]», створанай загадам НКУС СССР ад 30.7.1937 № 00447<ref>[http://nkvd.memo.ru/index.php/%D0%94%D0%BE%D0%BA%D1%83%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D1%82:%D0%A1%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%B2%D1%8B_%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B5%D0%BA_%D0%B2_1937%E2%88%921938_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0%D1%85 Составы троек в 1937−1938 годах // Сайт Nkvd.memo.ru]</ref>, у яе складзе падпісваў расстрэльныя спісы «ворагаў народа» ў Ленінградзе, такім чынам удзельнічаў у рэпрэсіях<ref>[http://www.alexanderyakovlev.org/almanah/inside/almanah-doc/1007240 Сталинский план по уничтожению народа: Подготовка и реализация приказа НКВД № 00447 «Об операции по репрессированию бывших кулаков, уголовников и других антисоветских элементов» // Архив Александра Н. Яковлева]</ref>.
У 1937—1938 гг. — пракурор [[Ленінградская вобласць|Ленінградскай вобласці]]<ref name="pskovskaya">[http://pskovmir.edapskov.ru/index.php?page=1&q=%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BD&flag=1 Позерн Борис Павлович]. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.</ref>. У Ленінградзе уваходзіў у склад абласной «[[Тройка НКУС|асобай тройкі]]», створанай загадам НКУС СССР ад 30.7.1937 № 00447<ref>[http://nkvd.memo.ru/index.php/%D0%94%D0%BE%D0%BA%D1%83%D0%BC%D0%B5%D0%BD%D1%82:%D0%A1%D0%BE%D1%81%D1%82%D0%B0%D0%B2%D1%8B_%D1%82%D1%80%D0%BE%D0%B5%D0%BA_%D0%B2_1937%E2%88%921938_%D0%B3%D0%BE%D0%B4%D0%B0%D1%85 Составы троек в 1937−1938 годах // Сайт Nkvd.memo.ru]</ref>, у яе складзе падпісваў расстрэльныя спісы «ворагаў народа» ў Ленінградзе, такім чынам удзельнічаў у рэпрэсіях<ref>[http://www.alexanderyakovlev.org/almanah/inside/almanah-doc/1007240 Сталинский план по уничтожению народа: Подготовка и реализация приказа НКВД № 00447 «Об операции по репрессированию бывших кулаков, уголовников и других антисоветских элементов» // Архив Александра Н. Яковлева]</ref>.


9 ліпеня 1938 года Б. А. Позерн арыштаваны як «вораг народа», асуджаны да расстрэлу. Прысуд выкананы 25 лютага 1939 г. У 1957 годзе рэабілітаваны<ref name="pskovskaya">[http://pskovmir.edapskov.ru/index.php?page=1&q=%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BD&flag=1 Позерн Борис Павлович]. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.</ref>.
9 ліпеня 1938 года Б. А. Позерн арыштаваны як «вораг народа», асуджаны да расстрэлу. Прысуд выкананы 25 лютага 1939 г. У 1957 годзе рэабілітаваны<ref name="pskovskaya">[http://pskovmir.edapskov.ru/index.php?page=1&q=%D0%9F%D0%BE%D0%B7%D0%B5%D1%80%D0%BD&flag=1 Позерн Борис Павлович]. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.</ref>.


== Сям'я ==
== Сям’я ==
20 студзеня ([[2 лютага]]) 1908 года ў [[Волагда|Волагдзе]] ўзяў шлюб з ураджэнкай [[Тарту|Юр'ева]] Ларысай Генрыхаўнай Берэндс<ref>ГАВО. Ф.496. Оп.60. Д.9. Л.198об.</ref> (1882-1940). У шлюбе нарадзіўся сын Ігар (1909-1973).
20 студзеня ([[2 лютага]]) 1908 года ў [[Волагда|Волагдзе]] ўзяў шлюб з ураджэнкай [[Тарту|Юр’ева]] Ларысай Генрыхаўнай Берэндс<ref>ГАВО. Ф.496. Оп.60. Д.9. Л.198об.</ref> (1882—1940). У шлюбе нарадзіўся сын Ігар (1909—1973).


== Сачыненні ==
== Сачыненні ==
* Коммунистическая партия и крестьянство. -- Л.: Прибой, 1925
* Коммунистическая партия и крестьянство. — Л.: Прибой, 1925
* Оппозиция на XV партконференции. -- Л.: Прибой, 1927
* Оппозиция на XV партконференции. — Л.: Прибой, 1927
* Как оппозиция «обороняет» СССР. -- Л.: Прибой, 1928
* Как оппозиция «обороняет» СССР. — Л.: Прибой, 1928
* В ответ вредителям и интервентам усилим оборону СССР. -- Л.: Прибой, 1931
* В ответ вредителям и интервентам усилим оборону СССР. — Л.: Прибой, 1931


{{зноскі}}
{{зноскі}}

Версія ад 13:03, 25 студзеня 2021

Барыс Паўлавіч Позерн
Род дзейнасці палітык, ваенны
Дата нараджэння 7 ліпеня 1882(1882-07-07)
Месца нараджэння
Дата смерці 25 лютага 1939(1939-02-25)[1] (56 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Партыя
Член у
Прыналежнасць СССР

Барыс Паўлавіч Позерн (7 ліпеня 1882 — 25 лютага 1939; Псеўданімы: Западный, Степан Злобин[2]) — савецкі партыйны і дзяржаўны дзеяч, адзін з кіраўнікоў барацьбы за ўсталяванне савецкай улады. Член РСДРП з 1902 года. Уваходзіў у склад асобай тройкі НКУС СССР.

Біяграфія

Нарадзіўся ў Ніжнім Ноўгарадзе, па нацыянальнасці немец. Член РСДРП з 1902 года. У 1903—1917 гадах вёў партыйную работу у Ніжнім Ноўгарадзе, Самары, Маскве, Волагдзе, Мінску.

Пасля Лютаўскай рэвалюцыі стаў першым старшынёй Мінскага савета. Дэлегат I Усерасійскага з’езда Саветаў, член УЦВК. З ліпеня 1917 года — член Пецярбургскага камітэта РСДРП(б), дэлегат IV з’езда РСДРП. Напярэдадні Кастрычніцкага паўстання накіраваны ЦК РСДРП(б) у Пскоў, дзе знаходзіўся штаб Паўночнага фронту, пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі — камісар штаба Паўночнага фронту. У сакавіку-маі 1918 г. — член Камісарыята па ваенных справах Петраградскай працоўнай камуны, з мая 1918 па май 1919 г. — ваенны камісар Петраградскай камуны. У чэрвені 1918 г. выступаў, як М. С. Урыцкі і А. А. Ёфэ, супраць смяротнага пакарання[3]. З 6 верасня 1918 г. па 20 мая 1919 г. — камісар Петраградскага ваеннай акругі. У снежні 1918 г. прызначаны членам Ваеннага савета Балтыйскага флоту. З 5 чэрвеня па 1 жніўня 1919 г. — член РВС Заходняга фронту, з 4 жніўня 1919 г. па 15 студзеня 1920 г. — Усходняга фронту, з 3 лютага па 5 снежня 1920 г. — член РВС 5-й арміі[4].

У 1921—1922 гг. — старшыня Галоўнага ўпраўлення тэкстыльнай прамысловасці ВСНГ РСФСР. З 1922 г. — на партыйнай працы. У 1926—1929 гг. — Упаўнаважаны Наркамасветы ў Ленінградзе, рэктар Камуністычнага універсітэта ім. тав. Зіноўева. З 1925 года — сакратар Ленінградскага губернскага камітэта (губкама), а затым абласнога камітэта (абкама) ВКП(б). У 1929—1933 гг. — сакратар Ленінградскага абкама ВКП(б), затым загадчык аддзела культуры і прапаганды абкама. Член Цэнтральнай кантрольнай камісіі ВКП(б) (1923—1930). На XIII, XIV і XV з’ездах партыі абіраўся членам ЦК, на XVI і XVII з’ездах партыі — кандыдатам у члены Цэнтральнага Камітэта ВКП(б)[2]. Кандыдат у члены ЦК ВКП(б) (з 1930 года).

У 1937—1938 гг. — пракурор Ленінградскай вобласці[2]. У Ленінградзе уваходзіў у склад абласной «асобай тройкі», створанай загадам НКУС СССР ад 30.7.1937 № 00447[5], у яе складзе падпісваў расстрэльныя спісы «ворагаў народа» ў Ленінградзе, такім чынам удзельнічаў у рэпрэсіях[6].

9 ліпеня 1938 года Б. А. Позерн арыштаваны як «вораг народа», асуджаны да расстрэлу. Прысуд выкананы 25 лютага 1939 г. У 1957 годзе рэабілітаваны[2].

Сям’я

20 студзеня (2 лютага) 1908 года ў Волагдзе ўзяў шлюб з ураджэнкай Юр’ева Ларысай Генрыхаўнай Берэндс[7] (1882—1940). У шлюбе нарадзіўся сын Ігар (1909—1973).

Сачыненні

  • Коммунистическая партия и крестьянство. — Л.: Прибой, 1925
  • Оппозиция на XV партконференции. — Л.: Прибой, 1927
  • Как оппозиция «обороняет» СССР. — Л.: Прибой, 1928
  • В ответ вредителям и интервентам усилим оборону СССР. — Л.: Прибой, 1931

Зноскі

  1. ↑ Позерн Борис Павлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  2. ↑ а б в г Позерн Борис Павлович. // Псковская энциклопедия. Главный редактор — А. И. Лобачёв, д. и. н. Псков, Псковское региональное общественное учреждение — издательство «Псковская энциклопедия», 2007.
  3. ↑ Ратьковский И. С. Красный террор и деятельность ВЧК в 1918 году. — СПб.: Изд-во С.-Петерб. ун-та, 2006. — С. 119.
  4. ↑ С. З. Байкулова, к. и. н., Я. Ю. Матвеева. Руководители Санкт-Петербурга. — Санкт-Петербург : Нева ; Москва : ОЛМА-Пресс, 2003. — ISBN 5-7654-2114-8 ISBN 5-224-04128-7. — С. 429—431. —
  5. ↑ Составы троек в 1937−1938 годах // Сайт Nkvd.memo.ru
  6. ↑ Сталинский план по уничтожению народа: Подготовка и реализация приказа НКВД № 00447 «Об операции по репрессированию бывших кулаков, уголовников и других антисоветских элементов» // Архив Александра Н. Яковлева
  7. ↑ ГАВО. Ф.496. Оп.60. Д.9. Л.198об.

Літаратура

  • Позерн Борис Павлович // Центральный комитет КПСС, ВКП(б), РКП(б), РСДРП(б): Историко-биографический справочник / Сост. Горячев Ю. В. — М.: Издательский дом «Парад», 2005. — 496 с.: илл. — ISBN 5-8061-0062-6.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Барыс_Паўлавіч_Позерн&oldid=3780547"