Зігмунд у кавярні: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Роман Франц (размовы | уклад) Няма тлумачэння праўкі |
Роман Франц (размовы | уклад) |
||
Радок 5: | Радок 5: | ||
Апавяданне «Зігмунд у кавярні» з ранняй творчасці Віктара Пялевіна прымяняе характэрны аўтарскі прыём: гульня з чаканнямі чытача і непрадказальны фінал<ref>''Смирнова О. О.'' [https://cyberleninka.ru/article/n/k-voprosu-o-chesatele-i-pitatele-ili-spetsifika-komicheskogo-v-proze-viktora-pelevina К вопросу о «Чесателе и питателе», или специфика комического в прозе Виктора Пелевина] // Вестник Российского университета дружбы народов. Серия: Литературоведение, журналистика. 2012, № 3.</ref><ref name="Десницкий">''Десницкий А. С.'' Поэтика библейского параллелизма. М.: ББИ, 2007. — С. 187—188</ref>. Падобны прыём сустракаецца і ў іншых яго творах: «[[Жыццё насякомых]]», «[[Пустэльнік і Шасціпалы]]», «[[Ніка (апавяданне)|Ніка]]». |
Апавяданне «Зігмунд у кавярні» з ранняй творчасці Віктара Пялевіна прымяняе характэрны аўтарскі прыём: гульня з чаканнямі чытача і непрадказальны фінал<ref>''Смирнова О. О.'' [https://cyberleninka.ru/article/n/k-voprosu-o-chesatele-i-pitatele-ili-spetsifika-komicheskogo-v-proze-viktora-pelevina К вопросу о «Чесателе и питателе», или специфика комического в прозе Виктора Пелевина] // Вестник Российского университета дружбы народов. Серия: Литературоведение, журналистика. 2012, № 3.</ref><ref name="Десницкий">''Десницкий А. С.'' Поэтика библейского параллелизма. М.: ББИ, 2007. — С. 187—188</ref>. Падобны прыём сустракаецца і ў іншых яго творах: «[[Жыццё насякомых]]», «[[Пустэльнік і Шасціпалы]]», «[[Ніка (апавяданне)|Ніка]]». |
||
Дзеянне апавядання адбываецца ў [[Вена|венскай]] кавярні, мяркуючы па апісанні, пачатку XX стагоддзя. У кавярні сядзіць нейкі Зігмунд і ўважліва назірае за навакольнымі яго парамі: дамай і спадаром, якія прыйшлі ў кавярню павячэраць, дзяўчынкай і хлопчыкам, якія гуляюць у куце, гаспадыняй і афіцыянтам, якія змяняюць лямпачку, якая перагарэла. У апавяданні падрабязна апісваюцца дэталі паводзін кожнай пары, а Зігмунд каментуе кожны эпізод кароткім «Ага»<ref name="Десницкий" |
Дзеянне апавядання адбываецца ў [[Вена|венскай]] кавярні, мяркуючы па апісанні, пачатку XX стагоддзя. У кавярні сядзіць нейкі Зігмунд і ўважліва назірае за навакольнымі яго парамі: дамай і спадаром, якія прыйшлі ў кавярню павячэраць, дзяўчынкай і хлопчыкам, якія гуляюць у куце, гаспадыняй і афіцыянтам, якія змяняюць лямпачку, якая перагарэла. У апавяданні падрабязна апісваюцца дэталі паводзін кожнай пары, а Зігмунд каментуе кожны эпізод кароткім «Ага»<ref name="Десницкий"/>. Гэтую фразу ён паўтарае з рознай эмацыянальнай танальнасцю<ref name="Колесникова">''Колесникова А. Ю., Крюкова Л. Б.'' [https://cyberleninka.ru/article/n/postmodernistskiy-tekst-metodicheskiy-i-lingvisticheskiy-aspekty-interpretatsii-v-inoyazychnoy-auditorii Постмодернистский текст: методический и лингвистический аспекты интерпретации в иноязычной аудитории] // Вестник Томского государственного педагогического университета. 2016. 10 (175)</ref>. Дама папракае спадара, што ў сумачку напакаваўся снег. «Ага», — ціха сказаў Зігмунд. Афіцыянт па ўказаннях гаспадыні адкрывае ў падлозе люк і лезе туды; гаспадыня падымаецца ўверх па лесвіцы, пастаўленай афіцыянтам. «Ага! Ага!», — гучна сказаў Зігмунд. |
||
Праз некалькі такіх паўтораў чытач робіць выснову, што наведвальнікам венскай кавярні з'яўляецца заснавальнік [[Псіхааналіз|псіхааналізу]] доктар [[Зігмунд Фрэйд]]. І тады чытач пачынае тлумачыць звычайныя жыццёвыя эпізоды з пункту гледжання фрэйдызму. Неўзабаве воклічы Зігмунда прыцягваюць увагу навакольных, і яны падыходзяць да яго. Але тут аказваецца, што дадзены Зігмунд — толькі стары папугай у клетцы, пастаўленай у кавярні. Такім чынам, развагі, на якія быў справакаваны чытач, не маглі нарадзіцца ў птушынай галаве<ref name="Десницкий" |
Праз некалькі такіх паўтораў чытач робіць выснову, што наведвальнікам венскай кавярні з'яўляецца заснавальнік [[Псіхааналіз|псіхааналізу]] доктар [[Зігмунд Фрэйд]]. І тады чытач пачынае тлумачыць звычайныя жыццёвыя эпізоды з пункту гледжання фрэйдызму. Неўзабаве воклічы Зігмунда прыцягваюць увагу навакольных, і яны падыходзяць да яго. Але тут аказваецца, што дадзены Зігмунд — толькі стары папугай у клетцы, пастаўленай у кавярні. Такім чынам, развагі, на якія быў справакаваны чытач, не маглі нарадзіцца ў птушынай галаве<ref name="Десницкий"/>. |
||
Апавяданне працятае іроніяй [[Уладзімір Уладзіміравіч Набокаў|набокаўскага]] тыпу ў адносінах да Фрэйду і яго тэорыі ўсёпранікальнай [[Сексуальнасць чалавека|сексуальнасці]]. У канцы прыводзіцца фраза пра запаскуджаную клетку, у якой Зігмунду трэба будзе жыць, — гэта, верагодна, насмешка над прыхільнікамі псіхааналізу<ref name="Десницкий" |
Апавяданне працятае іроніяй [[Уладзімір Уладзіміравіч Набокаў|набокаўскага]] тыпу ў адносінах да Фрэйду і яго тэорыі ўсёпранікальнай [[Сексуальнасць чалавека|сексуальнасці]]. У канцы прыводзіцца фраза пра запаскуджаную клетку, у якой Зігмунду трэба будзе жыць, — гэта, верагодна, насмешка над прыхільнікамі псіхааналізу<ref name="Десницкий"/>. |
||
== Публікацыі == |
== Публікацыі == |
Актуальная версія на 19:51, 14 лютага 2021
Зігмунд у кавярні | |
---|---|
Жанр | апавяданне |
Аўтар | Віктар Пялевін |
Мова арыгінала | руская |
Дата першай публікацыі | 1993 |
Выдавецтва | Вагриус |
«Зігмунд у кавярні» (руск.: Зигмунд в кафе) — апавяданне сучаснага расійскага пісьменніка Віктара Пялевіна, напісанае ў 1993 годзе[1].
Змест[правіць | правіць зыходнік]
Апавяданне «Зігмунд у кавярні» з ранняй творчасці Віктара Пялевіна прымяняе характэрны аўтарскі прыём: гульня з чаканнямі чытача і непрадказальны фінал[2][3]. Падобны прыём сустракаецца і ў іншых яго творах: «Жыццё насякомых», «Пустэльнік і Шасціпалы», «Ніка».
Дзеянне апавядання адбываецца ў венскай кавярні, мяркуючы па апісанні, пачатку XX стагоддзя. У кавярні сядзіць нейкі Зігмунд і ўважліва назірае за навакольнымі яго парамі: дамай і спадаром, якія прыйшлі ў кавярню павячэраць, дзяўчынкай і хлопчыкам, якія гуляюць у куце, гаспадыняй і афіцыянтам, якія змяняюць лямпачку, якая перагарэла. У апавяданні падрабязна апісваюцца дэталі паводзін кожнай пары, а Зігмунд каментуе кожны эпізод кароткім «Ага»[3]. Гэтую фразу ён паўтарае з рознай эмацыянальнай танальнасцю[4]. Дама папракае спадара, што ў сумачку напакаваўся снег. «Ага», — ціха сказаў Зігмунд. Афіцыянт па ўказаннях гаспадыні адкрывае ў падлозе люк і лезе туды; гаспадыня падымаецца ўверх па лесвіцы, пастаўленай афіцыянтам. «Ага! Ага!», — гучна сказаў Зігмунд.
Праз некалькі такіх паўтораў чытач робіць выснову, што наведвальнікам венскай кавярні з'яўляецца заснавальнік псіхааналізу доктар Зігмунд Фрэйд. І тады чытач пачынае тлумачыць звычайныя жыццёвыя эпізоды з пункту гледжання фрэйдызму. Неўзабаве воклічы Зігмунда прыцягваюць увагу навакольных, і яны падыходзяць да яго. Але тут аказваецца, што дадзены Зігмунд — толькі стары папугай у клетцы, пастаўленай у кавярні. Такім чынам, развагі, на якія быў справакаваны чытач, не маглі нарадзіцца ў птушынай галаве[3].
Апавяданне працятае іроніяй набокаўскага тыпу ў адносінах да Фрэйду і яго тэорыі ўсёпранікальнай сексуальнасці. У канцы прыводзіцца фраза пра запаскуджаную клетку, у якой Зігмунду трэба будзе жыць, — гэта, верагодна, насмешка над прыхільнікамі псіхааналізу[3].
Публікацыі[правіць | правіць зыходнік]
Апавяданне «Зігмунд у кавярні» было ўпершыню апублікавана 30 красавіка 1993 года ў «Незалежнай газеце». Яно таксама ўвайшло ў зборнік 1998 года «Жоўтая страла»[5][6].
Зноскі
- ↑ Сергей Полотовский, Роман Козак. Пелевин и поколение пустоты. — М., «Манн, Иванов и Фербер», 2012. — ISBN 978-5-91657-304-6
- ↑ Смирнова О. О. К вопросу о «Чесателе и питателе», или специфика комического в прозе Виктора Пелевина // Вестник Российского университета дружбы народов. Серия: Литературоведение, журналистика. 2012, № 3.
- ↑ а б в г Десницкий А. С. Поэтика библейского параллелизма. М.: ББИ, 2007. — С. 187—188
- ↑ Колесникова А. Ю., Крюкова Л. Б. Постмодернистский текст: методический и лингвистический аспекты интерпретации в иноязычной аудитории // Вестник Томского государственного педагогического университета. 2016. 10 (175)
- ↑ Библиография, Выпуски 1-3. 1999
- ↑ В. Пелевин. Желтая стрела. М.: Вагриус, 1998, стр. 335.
Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]
- Зігмунд у кавярні на сайце творчасці Віктара Пялевіна