Радае Доманавіч: Розніца паміж версіямі

Перайсці да навігацыі Перайсці да пошуку

Радае Доманавіч (правіць)

Версія ад 18:20, 20 красавіка 2021

104 байты дададзена ,  1 год таму
др
няма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
У 1895 годзе Дамановіч атрымаў сваё першае прызначэнне – пасаду выкладчыка ў [[Пірот|Піроце]], на поўдні Сербіі, рэгіёне, які толькі нядаўна быў вызвалены ад акупацыі [[Асманская імперыя|Асманскай імперыяй]]. У Піроце сустрэў [[Яша Прадановіч|Яшу Прадановіча]] (1867–1948), настаўніка і актывіста, сяброўства з якім сфармавала яго палітычныя погляды. Таксама там ён сустрэў сваю будучую жонку Наталлю Ракетыч (1875–1939), небагатую школьную настаўніцу з [[Сремскі Карлаўцы|Сремскіх Карлаўцаў]], якая будзе падтрымліваць яго на працягу ўсяго яго жыцця, і ад якой народзіцца тры дзяцяці.
 
Пасля ўступлення ў апазіцыйную Народна-радыкальную партыю Дамановіч уступіў у канфлікт з рэжымам [[Дынастыя Абрэнавічаў|дынастыі Абрэновічаў]]. Напрыканцы 1895 года ён быў пераведзены выкладаць ва [[Ўран]], а затым у 1896 году пераведзены зноў, ужо ў [[Лeскaвац]]. Пісьменніцкая кар’ера Дамановіча таксама пачалася падчас яго настаўніцтва, калі ў 1895 годзе ён апублікаваў свой першую аповесць у кірунку [[Рэалізм (літаратура)|рэалізму]]. Пасля свайго першага публічнага выступу супраць урада ў 1898 годзе і ён, і ягонаяяго жонка былі звольненыя з дзяржаўнай службы, і Дамановіч пераехаў з сям’ёй у Бялград.
 
У [[Бялград|Бялградзе]] ён пачаў працаваць з калегамі-пісьменнікамі ў тыднёвіку «Зорка» і апазіцыйнай палітычнай газеце «Рэха». У гэты час ён пачаў пісаць і публікаваць свае першыя сатырычныя апавяданні, такія як «Дэман» і «Адмена запалу». Слава прыйшла да Радое пасля публікацыі яго самых вядомых апавяданняў «Правадыр» (1901) і «Страдыя» (1902), у якіх ён адкрыта крытыкаваў і выкрываў крывадушнасць і памылкі рэжыму.
 
Пасля перавароту, які паклаў канец кіраванню [[Аляксандр Абрэнавіч|Аляксандра Абрэновіча]] ў 1903 годзе, Дамановіч, будучы на ​​піку папулярнасці, атрымаў пасаду пісара ў Міністэрстве адукацыі, і. новыНовы ўрад дазволіў яму паехаць у [[Германія|Германію]] на адзін год для атрымання спецыялізацыі,. якіПравёўшы ён правёўгод у [[Мюнхен]]е., Вярнуўшысявярнуўся ў родную Сербію, Радоеале адразу атрымаў быўрасчараванне расчараваныад адсутнасцюадсутнасці якіх-небудзь рэальных змен у сербскім грамадстве. Ён завёў свойДамановіч уласныстварыў палітычны штотыднёвік «Страдыя», у якім працягваўпрацяггнуў крытыкаваць слабасці новай [[дэмакратыя|дэмакратыі]], але яго артыкулы больш не мелі тоетой ранейшай сілы і натхнення.
 
Радое Даманавіч памёр празпрыкеладна паўгадзіныў пасля паўночы00:30 17 жніўня 1908 года ва ўзросце 35 гадоў, пасля працяглай барацьбы з хранічнай [[Пнеўманія|пнеўманіей]] і [[туберкулёз]]ам. ЁнПісьменнік быў пахаваны на Новых могілках [[Бялград|Бялграда]]. Яго астатнія неапублікаваныяНеапублікаваныя працы былілітаратара згубленызгубіліся падчас [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]].<ref>[https://domanovic.org/foreign-languages/belaruskaya-mova/ Праект «Радое Дамановіч»]</ref>
 
== Літаратурныя творы ==
 
Ніжэй прыведзены некаторыя з самых вядомых работлітаратурных прац Радое Дамановіча:
 
* Адмена запалу, (1898)
* Дэман, (1898)
* Кляймо, (1899)▼
* Каралевіч Марка па другі раз сярод сербаў, (1901)
▲* Кляймо, 1899
* Правадыр, (1901)▼
* Мёртвае мора, (1902)
▲* Правадыр, 1901
* Разважанні звычайнага сербскага вала, (1902)
* Страдыя, (1902)
* Сучаснае паўстанне, (1902)
 
Некаторыя яго творы:Творы «''Правадыр»'' , «''Кляймо»'' і «''Разважанні звычайнага сербскага вала»'' перакладзены на [[Беларуская мова|беларускую мову для праекта «Радое Дамановіч»]] Ганнай Тарасевіч.<ref>[https://domanovic.org/foreign-languages/belaruskaya-mova/ Праект «Радое Дамановіч»]</ref>
 
== Зноскі ==
Узята з "https://be.wikipedia.org/wiki/Адмысловае:MobileDiff/3836640"

Навігацыя