Юзаф Каліноўскі: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Odri Tiffani (размовы | уклад) |
|||
Радок 4: | Радок 4: | ||
== Біяграфія == |
== Біяграфія == |
||
Нарадзіўся [[1 верасня]] [[1835]] года ў [[Вільня|Вільні]]. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]]—[[Курск]]. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. |
Нарадзіўся [[1 верасня]] [[1835]] года ў [[Вільня|Вільні]]. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]]—[[Курск]]. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. |
||
Падчас [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|Студзеньскага паўстання]] актыўна далучыўся да яго. З чэрвэне 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы, найбліжэйшым памочнікам кіраўніка паўстання [[Кастусь Каліноўскі|Кастуся Каліноўскага]], з якім, па меркавннях некаторых даследчыкаў, быў сваяком<ref name="Гр">{{cite web |url=https://novychas.by/poviaz/raj-adama-mickevicza-pad-njasvizam |title=Рай Адама Міцкевіча пад Нясвіжам |
|||
|author= [[Алег Леанідавіч Грушэцкі|Грушэцкі А.Л.]]|date= 10 мая 2020 | publisher= [[Новы Час (газета)|Новы Час]]|accessdate=20 мая 2020|archiveurl=http://web.archive.org/save/https://novychas.by/poviaz/raj-adama-mickevicza-pad-njasvizam |archivedate= 20 мая 2020}}</ref>. Арыштаваны 13 сакавіка 1864 года, асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле [[Іркуцкая губерня|Іркуцкай губерні]]. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў [[Іркуцк]]у і [[Перм|Пярмі]]. |
|||
Удзельнічаў у навуковых даследаваннях [[Сібір]]ы. У 1873 годзе вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у [[Парыж]]. У 1877 годзе пераехаў у [[Грац]] ([[Аўстрыя]]). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у [[Ордэн кармелітаў босых]], прыняў манаскае імя '''Рафал'''. У 1880 накіраваны ў кляштар у мястэчку Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 года — генеральны вікарый кармелітаў босых у [[Галіцыя|Галіцыі]]. Напісаў успаміны пра [[паўстанне 1863—1864 гадоў]]; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў. |
|||
Кананізаваны каталіцкай царквой 17 лістапада 1991 года. |
Кананізаваны каталіцкай царквой 17 лістапада 1991 года. |
Версія ад 17:48, 30 чэрвеня 2021
Юзаф Каліноўскі | |
---|---|
| |
Адукацыя | |
Дзейнасць | прэсвітар, ваенны |
Нараджэнне |
1 верасня 1835[2][3][…] |
Смерць |
15 лістапада 1907[2][3][…] (72 гады) |
Дынастыя | Каліноўскія |
Аўтограф | |
Медыяфайлы на Вікісховішчы |
Юзаф Андрэевіч Каліноўскі, Св. Рафал (1 верасня 1835, Вільня — 15 лістапада 1907, кляштар у м. Чэрна каля Кракава, Польшча) — каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст, удзельнік паўстання 1863—1864 гадоў
Біяграфія
Нарадзіўся 1 верасня 1835 года ў Вільні. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі Адэса—Курск. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у Брэсцкай крэпасці. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню.
Падчас Студзеньскага паўстання актыўна далучыўся да яго. З чэрвэне 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы, найбліжэйшым памочнікам кіраўніка паўстання Кастуся Каліноўскага, з якім, па меркавннях некаторых даследчыкаў, быў сваяком[4]. Арыштаваны 13 сакавіка 1864 года, асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле Іркуцкай губерні. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў Іркуцку і Пярмі.
Удзельнічаў у навуковых даследаваннях Сібіры. У 1873 годзе вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у Парыж. У 1877 годзе пераехаў у Грац (Аўстрыя). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у Ордэн кармелітаў босых, прыняў манаскае імя Рафал. У 1880 накіраваны ў кляштар у мястэчку Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 года — генеральны вікарый кармелітаў босых у Галіцыі. Напісаў успаміны пра паўстанне 1863—1864 гадоў; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў.
Кананізаваны каталіцкай царквой 17 лістапада 1991 года.
Бібліяграфія
- Wspomnienia, 1835—1837. Lublin, 1965;
- Споведзь / Уклад. В. Шалькевіч // Хрысціянская думка. 1994, № 2.
Зноскі
- ↑ Sejm-Wielki.pl — 2002.
- ↑ а б Józef Kalinowski // GCatholic.org — 1997.
- ↑ а б Schäfer J. Raphael vom heiligen Josef Kalinowski // Ökumenisches Heiligenlexikon — 1998.
- ↑ Грушэцкі А.Л.. Рай Адама Міцкевіча пад Нясвіжам . Новы Час (10 мая 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 мая 2020. Праверана 20 мая 2020.
Літаратура
- ЭГБ, т. 4;
- АЗБ.
- Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.
Спасылкі
Юзаф Каліноўскі на Вікісховішчы |