Юзаф Каліноўскі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Радок 4: Радок 4:


== Біяграфія ==
== Біяграфія ==
Нарадзіўся [[1 верасня]] [[1835]] года ў [[Вільня|Вільні]]. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]]—[[Курск]]. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. З чэрв. 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы. Арыштаваны 13 сакавіка 1864 года, асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле [[Іркуцкая губерня|Іркуцкай губерні]]. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў [[Іркуцк]]у і [[Перм|Пярмі]]. Удзельнічаў у навуковых даследаваннях [[Сібір]]ы. У 1873 годзе вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у [[Парыж]]. У 1877 годзе пераехаў у [[Грац]] ([[Аўстрыя]]). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у [[Ордэн кармелітаў босых]], прыняў манаскае імя '''Рафал'''. У 1880 накіраваны ў кляштар у мястэчку Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 года — генеральны вікарый кармелітаў босых у [[Галіцыя|Галіцыі]]. Напісаў успаміны пра [[паўстанне 1863—1864 гадоў]]; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў.
Нарадзіўся [[1 верасня]] [[1835]] года ў [[Вільня|Вільні]]. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]]—[[Курск]]. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню.
Падчас [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|Студзеньскага паўстання]] актыўна далучыўся да яго. З чэрвэне 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы, найбліжэйшым памочнікам кіраўніка паўстання [[Кастусь Каліноўскі|Кастуся Каліноўскага]], з якім, па меркавннях некаторых даследчыкаў, быў сваяком<ref name="Гр">{{cite web |url=https://novychas.by/poviaz/raj-adama-mickevicza-pad-njasvizam |title=Рай Адама Міцкевіча пад Нясвіжам
|author= [[Алег Леанідавіч Грушэцкі|Грушэцкі А.Л.]]|date= 10 мая 2020 | publisher= [[Новы Час (газета)|Новы Час]]|accessdate=20 мая 2020|archiveurl=http://web.archive.org/save/https://novychas.by/poviaz/raj-adama-mickevicza-pad-njasvizam |archivedate= 20 мая 2020}}</ref>. Арыштаваны 13 сакавіка 1864 года, асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле [[Іркуцкая губерня|Іркуцкай губерні]]. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў [[Іркуцк]]у і [[Перм|Пярмі]].
Удзельнічаў у навуковых даследаваннях [[Сібір]]ы. У 1873 годзе вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у [[Парыж]]. У 1877 годзе пераехаў у [[Грац]] ([[Аўстрыя]]). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у [[Ордэн кармелітаў босых]], прыняў манаскае імя '''Рафал'''. У 1880 накіраваны ў кляштар у мястэчку Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 года — генеральны вікарый кармелітаў босых у [[Галіцыя|Галіцыі]]. Напісаў успаміны пра [[паўстанне 1863—1864 гадоў]]; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў.


Кананізаваны каталіцкай царквой 17 лістапада 1991 года.
Кананізаваны каталіцкай царквой 17 лістапада 1991 года.

Версія ад 17:48, 30 чэрвеня 2021

Юзаф Каліноўскі

Адукацыя
Дзейнасць прэсвітар, ваенны
Нараджэнне 1 верасня 1835(1835-09-01)[2][3][…]
Смерць 15 лістапада 1907(1907-11-15)[2][3][…] (72 гады)
Дынастыя Каліноўскія

Аўтограф Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Юзаф Андрэевіч Каліноўскі, Св. Рафал (1 верасня 1835, Вільня — 15 лістапада 1907, кляштар у м. Чэрна каля Кракава, Польшча) — каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст, удзельнік паўстання 1863—1864 гадоў

Біяграфія

Нарадзіўся 1 верасня 1835 года ў Вільні. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі АдэсаКурск. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у Брэсцкай крэпасці. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню.

Падчас Студзеньскага паўстання актыўна далучыўся да яго. З чэрвэне 1863 узначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы, найбліжэйшым памочнікам кіраўніка паўстання Кастуся Каліноўскага, з якім, па меркавннях некаторых даследчыкаў, быў сваяком[4]. Арыштаваны 13 сакавіка 1864 года, асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле Іркуцкай губерні. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў Іркуцку і Пярмі.

Удзельнічаў у навуковых даследаваннях Сібіры. У 1873 годзе вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у Парыж. У 1877 годзе пераехаў у Грац (Аўстрыя). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у Ордэн кармелітаў босых, прыняў манаскае імя Рафал. У 1880 накіраваны ў кляштар у мястэчку Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 года — генеральны вікарый кармелітаў босых у Галіцыі. Напісаў успаміны пра паўстанне 1863—1864 гадоў; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў.

Кананізаваны каталіцкай царквой 17 лістапада 1991 года.

Бібліяграфія

  • Wspomnienia, 1835—1837. Lublin, 1965;
  • Споведзь / Уклад. В. Шалькевіч // Хрысціянская думка. 1994, № 2.

Зноскі

  1. Sejm-Wielki.pl — 2002.
  2. а б Józef Kalinowski // GCatholic.org — 1997.
  3. а б Schäfer J. Raphael vom heiligen Josef Kalinowski // Ökumenisches Heiligenlexikon — 1998.
  4. Грушэцкі А.Л.. Рай Адама Міцкевіча пад Нясвіжам. Новы Час (10 мая 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 мая 2020. Праверана 20 мая 2020.

Літаратура

Спасылкі