Юзаф Каліноўскі: Розніца паміж версіямі

Юзаф Каліноўскі
Юзаф Каліноўскі
	;
Адукацыя	Беларуская дзяржаўная сельскагаспадарчая акадэмія; Мікалаеўская інжынерная акадэмія[d] (1856);
Дзейнасць	прэсвітар, ваенны
Нараджэнне	1 верасня 1835[…]; Вільня, Віленскі павет, Літоўска-Віленская губерня, Расійская імперыя;
Смерць	15 лістапада 1907[…] (72 гады); Вадавіцы, Гміна Вадавіцы, Вадавіцкі павет, Малапольскае ваяводства, Польшча;
Дынастыя	Каліноўскія
Аўтограф
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[дагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 23:41, 30 чэрвеня 2021

Юзаф Андрэевіч Каліноўскі, Св. Рафал (1 верасня 1835, Вільня — 15 лістапада 1907, кляштар у м. Чэрна каля Кракава, Польшча) — каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст, удзельнік паўстання 1863—1864 гадоў

Біяграфія

Нарадзіўся 1 верасня 1835 года ў Вільні. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі Адэса — Курск. У 1860—1863 гадах служыў інжынер-капітанам у Брэсцкай крэпасці. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. Доўгі час быў закаханы ў Цэліну Грушэцкую (1835—1863), шляхцянку, малодшую сястру жонкі яго брата Віктара, якая жыла ў в. Студзёнкі пад Нясвіжам, але шлюбам з ёй так і не пабраўся^[4].

Падчас Студзеньскага паўстання актыўна далучыўся да яго. З чэрвеня 1863 года ўзначаліў ваенную секцыю Выканаўчага аддзела Літвы, быў найбліжэйшым памочнікам кіраўніка паўстання Кастуся Каліноўскага, які, па меркаваннях некаторых даследчыкаў, быў яго сваяком^[4]. Арыштаваны 13 сакавіка 1864 года, асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле Іркуцкай губерні. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў Іркуцку і Пярмі.

Удзельнічаў у навуковых даследаваннях Сібіры. У 1873 годзе вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у Парыж. У 1877 годзе пераехаў у Грац (Аўстрыя). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у Ордэн кармелітаў босых, прыняў манаскае імя Рафал. У 1880 годзе накіраваны ў кляштар у мястэчку Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 года — генеральны вікарый кармелітаў босых у Галіцыі. Напісаў успаміны пра паўстанне 1863—1864 гадоў; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў.

Кананізаваны каталіцкай царквой 17 лістапада 1991 года.

Бібліяграфія

Wspomnienia, 1835—1837. Lublin, 1965;
Споведзь / Уклад. В. Шалькевіч // Хрысціянская думка. 1994, № 2.

Зноскі

↑ Sejm-Wielki.pl — 2002.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q93482363"></a>
↑ ^а ^б Józef Kalinowski // GCatholic.org — 1997.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q25932135"></a>
↑ ^а ^б Schäfer J. Raphael vom heiligen Josef Kalinowski // Ökumenisches Heiligenlexikon — 1998.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q296584"></a>
↑ ^а ^б Грушэцкі А.Л.. Рай Адама Міцкевіча пад Нясвіжам (нявызн.). Новы Час (10 мая 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 мая 2020. Праверана 20 мая 2020.

Літаратура

Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. У 6 т. Т. 4: Кадэты — Ляшчэня / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мн. : БелЭн, 1997. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0041-2.
АЗБ.
Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.

Спасылкі

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Юзаф Каліноўскі
Рафал Каліноўскі / Існасць / Беларусь 3 Відэа на YouTube

[_01bd0983f7fad921-1] Sejm-Wielki.pl — 2002.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q93482363"></a>

[_64c14115f5a20d74-2] а ^б Józef Kalinowski // GCatholic.org — 1997.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q25932135"></a>

[_d85f486e3251011e-3] а ^б Schäfer J. Raphael vom heiligen Josef Kalinowski // Ökumenisches Heiligenlexikon — 1998.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q296584"></a>

[Гр-4] а ^б Грушэцкі А.Л.. Рай Адама Міцкевіча пад Нясвіжам (нявызн.). Новы Час (10 мая 2020). Архівавана з першакрыніцы 20 мая 2020. Праверана 20 мая 2020.

[2]

[3]

[4]

@@ Радок 1: / Радок 1: @@
 {{цёзкі2|Каліноўскі}}
 {{Іерарх}}
-'''Юзаф Андрэевіч Каліноўскі''', '''Св. Рафал''' ({{ДН|1|9|1835}}, {{МН|Вільня|у Вільнюсе|Горад Вільнюс}} — {{ДС|15|11|1907}}, кляштар у м. Чэрна каля Кракава, Польшча) — каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст, удзельнік [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстання 1863—1864 гадоў]]
+'''Юзаф Андрэевіч Каліноўскі''', '''Св. Рафал''' ({{ДН|1|9|1835}}, {{МН|Вільня|у Вільнюсе|Вільнюс}} — {{ДС|15|11|1907}}, кляштар у м. Чэрна каля Кракава, Польшча) — каталіцкі рэлігійны дзеяч, мемуарыст, удзельнік [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|паўстання 1863—1864 гадоў]]
 == Біяграфія ==
-Нарадзіўся [[1 верасня]] [[1835]] года ў [[Вільня|Вільні]]. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]]—[[Курск]]. У 1860—1863 служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. Доўгі час быў закаханы ў Цэліну Грушэцкую (1835—1863), шляхцянку, малодшую сястру жонкі яго брата Віктара, якая жыла ў в. [[Студзёнкі (Нясвіжскі раён)|Студзёнкі]] пад [[Нясвіж]]ам, але шлюбам з ёй так і не пабраўся<ref name="Гр">{{cite web  |url=https://novychas.by/poviaz/raj-adama-mickevicza-pad-njasvizam |title=Рай Адама Міцкевіча пад Нясвіжам|author= [[Алег Леанідавіч Грушэцкі|Грушэцкі А.Л.]]|date= 10 мая 2020 | publisher= [[Новы Час (газета)|Новы Час]]|accessdate=20 мая 2020 |archiveurl=http://web.archive.org/save/https://novychas.by/poviaz/raj-adama-mickevicza-pad-njasvizam |archivedate= 20 мая 2020}}</ref>.
+Нарадзіўся [[1 верасня]] [[1835]] года ў [[Вільня|Вільні]]. Скончыў Мікалаеўскую ваенна-інжынерную акадэмію ў Пецярбургу (1856). У 1859—1860 працаваў тапографам на будаўніцтве чыгункі [[Адэса]] — [[Курск]]. У 1860—1863 гадах служыў інжынер-капітанам у [[Брэсцкая крэпасць|Брэсцкай крэпасці]]. У маі 1863 выйшаў у адстаўку і пераехаў у Вільню. Доўгі час быў закаханы ў Цэліну Грушэцкую (1835—1863), шляхцянку, малодшую сястру жонкі яго брата Віктара, якая жыла ў в. [[Студзёнкі (Нясвіжскі раён)|Студзёнкі]] пад [[Нясвіж]]ам, але шлюбам з ёй так і не пабраўся<ref name="Гр">{{cite web  |url=https://novychas.by/poviaz/raj-adama-mickevicza-pad-njasvizam |title=Рай Адама Міцкевіча пад Нясвіжам|author= [[Алег Леанідавіч Грушэцкі|Грушэцкі А.Л.]]|date= 10 мая 2020 | publisher= [[Новы Час (газета)|Новы Час]]|accessdate=20 мая 2020 |archiveurl=http://web.archive.org/save/https://novychas.by/poviaz/raj-adama-mickevicza-pad-njasvizam |archivedate= 20 мая 2020}}</ref>.
-Падчас [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|Студзеньскага паўстання]] актыўна далучыўся да яго. З чэрвэне 1863 узначаліў ваенную секцыю [[Выканаўчы аддзел Літвы|Выканаўчага аддзела Літвы]], найбліжэйшым памочнікам кіраўніка паўстання [[Кастусь Каліноўскі|Кастуся Каліноўскага]], з якім, па меркавннях некаторых даследчыкаў, быў сваяком<ref name="Гр" />. Арыштаваны 13 сакавіка 1864 года, асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле [[Іркуцкая губерня|Іркуцкай губерні]]. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў [[Іркуцк]]у і [[Перм|Пярмі]].
+Падчас [[Паўстанне 1863—1864 гадоў|Студзеньскага паўстання]] актыўна далучыўся да яго. З чэрвеня 1863 года ўзначаліў ваенную секцыю [[Выканаўчы аддзел Літвы|Выканаўчага аддзела Літвы]], быў найбліжэйшым памочнікам кіраўніка паўстання [[Кастусь Каліноўскі|Кастуся Каліноўскага]], які, па меркаваннях некаторых даследчыкаў, быў яго сваяком<ref name="Гр" />. Арыштаваны 13 сакавіка 1864 года, асуджаны на смерць. Прысуд быў заменены на 10-гадовую катаргу. Накіраваны ва Усолле [[Іркуцкая губерня|Іркуцкай губерні]]. Праз 5 гадоў катарга заменена на вольнае пасяленне ў [[Іркуцк]]у і [[Перм|Пярмі]].
-Удзельнічаў у навуковых даследаваннях [[Сібір]]ы. У 1873 годзе вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у [[Парыж]]. У 1877 годзе пераехаў у [[Грац]] ([[Аўстрыя]]). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у [[Ордэн кармелітаў босых]], прыняў манаскае імя '''Рафал'''. У 1880 накіраваны ў кляштар у мястэчку Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 года — генеральны вікарый кармелітаў босых у [[Галіцыя|Галіцыі]]. Напісаў успаміны пра [[паўстанне 1863—1864 гадоў]]; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў.
+Удзельнічаў у навуковых даследаваннях [[Сібір]]ы. У 1873 годзе вярнуўся на Радзіму; стаў выхавальнікам сына князя У. Чартарыйскага Аўгуста, пераехаў у [[Парыж]]. У 1877 годзе пераехаў у [[Грац]] ([[Аўстрыя]]). Даўняе захапленне каталіцкай духоўнай літаратурай паўплывала на тое, што Ю. Каліноўскі ўступіў у [[Ордэн кармелітаў босых]], прыняў манаскае імя '''Рафал'''. У 1880 годзе накіраваны ў кляштар у мястэчку Чэрна, дзе стаў прыёрам. З 1899 года — генеральны вікарый кармелітаў босых у [[Галіцыя|Галіцыі]]. Напісаў успаміны пра [[паўстанне 1863—1864 гадоў]]; аўтар рэлігійна-філасофскіх трактатаў.
 Кананізаваны каталіцкай царквой 17 лістапада 1991 года.
@@ Радок 19: / Радок 19: @@
 == Літаратура ==
-* ЭГБ, т. 4;
+* {{Крыніцы/ЭГБ|4}}
 * АЗБ.
 * {{крыніцы/Маракоў/Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы…|1|}}
 == Спасылкі ==
-{{Commonscat|Rafał Kalinowski}}
+{{Commons|Rafał Kalinowski}}
 * {{YouTube|https://www.youtube.com/watch?v=SryTcUgmGD8|Святы Рафал Каліноўскі / Існасць / [[Беларусь 3]]}}
 {{DEFAULTSORT:Каліноўскі Юзаф Андрэевіч}}