Жвялгайціс: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Aliaksandr y (размовы | уклад) дрНяма тлумачэння праўкі |
−Катэгорыя:Асобы; −Катэгорыя:Памерлі ў 1205 годзе using HotCat, афармленне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{ |
{{ДД}} |
||
'''Жвялгайціс''' ({{Lang-lt|Žvelgaitis}}, {{Lang-de|Svelgates}}; літаральна: ''які глядзіць вакол'') ― [[Літва|літоўскі]] князь, які загінуў у [[1205]] годзе. |
'''Жвялгайціс''' ({{Lang-lt|Žvelgaitis}}, {{Lang-de|Svelgates}}; літаральна: ''які глядзіць вакол'') ― [[Літва|літоўскі]] князь, які загінуў у [[1205]] годзе. З’яўляецца самым першым літоўскім князем, чыё імя на дадзены момант вядома з вартых даверу крыніц. Апісанне яго ваеннага паходу і смерці даецца ў «хроніцы» за аўтарствам [[Генрых Латвійскі|Генрыха Латвійскага]]<ref>[http://www.baltai.lt/?p=2417 Žvelgaičio piliakalnis atskleidžia istorijos paslaptis] Nuoroda tikrinta 2015-06-02</ref>, нямецкага летапісца, які складаў свае творы ў пачатку XIII стагоддзя. У іх распавядаецца пра гісторыю Латвіі ў перыяд з [[1186]] па [[1227]] гады. Жвялгайціс апісваецца як «багаты і магутны» кіраўнік, аднак разам з тым, ён не з’яўляўся вярхоўным князем, а толькі ўзначальваў войска гэтага больш магутнага князя. |
||
У 1205 годзе Жвялгайціс павёў за сабой некалькі тысячаў коннікаў з Літвы на поўнач, па шляху праз [[Горад Рыга|Рыгу]], каб напасці на землі [[Эстонія|Эстоніі]] і разрабаваць іх. Вяртаючыся з Эстоніі ў сярэдзіне зімы, з ваеннай здабычай і эстонскімі [[Рабства|рабамі]], яго войска было заспета знянацку і патрапіла ў засаду падчас пераходу праз гурбы, якія даходзілі воінам па пояс. На іх напаў атрад, які складаўся з [[Лівы|лівонскіх]] і [[Немцы|нямецкіх]] жыхароў Рыгі, якія знаходзіліся пад камандаваннем {{нп3|Віестартс|Віестартса|ru|Виестартс}}, кіраўніка [[Земгалы|земгалаў]]. Сам Віестартс не прымаў непасрэднага ўдзелу ў бітве, а толькі каардынаваў атакі, седзячы ў санях. Жвялгайціс загінуў ад дзіды, кінутай немцам па імяні Тэадор Шылінг. 1 200 літоўскіх воінаў загінулі. Эстонскія рабы былі забітыя разам з імі, у адплату за «мінулыя злачынствы» супраць лівонцаў. У Літве многія смуткавалі па Жвялгайцісу. Крыніцы таксама кажуць, што пяцьдзесят жонак літоўскіх воінаў скончылі жыццё самагубствам ад гора, у надзеі хутчэй апынуцца каля сваіх забітых мужоў. |
У 1205 годзе Жвялгайціс павёў за сабой некалькі тысячаў коннікаў з Літвы на поўнач, па шляху праз [[Горад Рыга|Рыгу]], каб напасці на землі [[Эстонія|Эстоніі]] і разрабаваць іх. Вяртаючыся з Эстоніі ў сярэдзіне зімы, з ваеннай здабычай і эстонскімі [[Рабства|рабамі]], яго войска было заспета знянацку і патрапіла ў засаду падчас пераходу праз гурбы, якія даходзілі воінам па пояс. На іх напаў атрад, які складаўся з [[Лівы|лівонскіх]] і [[Немцы|нямецкіх]] жыхароў Рыгі, якія знаходзіліся пад камандаваннем {{нп3|Віестартс|Віестартса|ru|Виестартс}}, кіраўніка [[Земгалы|земгалаў]]. Сам Віестартс не прымаў непасрэднага ўдзелу ў бітве, а толькі каардынаваў атакі, седзячы ў санях. Жвялгайціс загінуў ад дзіды, кінутай немцам па імяні Тэадор Шылінг. 1 200 літоўскіх воінаў загінулі. Эстонскія рабы былі забітыя разам з імі, у адплату за «мінулыя злачынствы» супраць лівонцаў. У Літве многія смуткавалі па Жвялгайцісу. Крыніцы таксама кажуць, што пяцьдзесят жонак літоўскіх воінаў скончылі жыццё самагубствам ад гора, у надзеі хутчэй апынуцца каля сваіх забітых мужоў. |
||
Радок 9: | Радок 9: | ||
* (літ.) {{Cite book|last=Daugirdaitė-Sruogienė|first=Vanda|year=1966|title=Lietuvos istorija|edition=6th|location=Chicago, Illinois|publisher=TERRA|ID={{LCC|67037106}}}} |
* (літ.) {{Cite book|last=Daugirdaitė-Sruogienė|first=Vanda|year=1966|title=Lietuvos istorija|edition=6th|location=Chicago, Illinois|publisher=TERRA|ID={{LCC|67037106}}}} |
||
* {{Cite web|url=http://viduramziu.lietuvos.net/en/state.htm|title=The Formation of the Lithuanian State|archiveurl=http://web.archive.org/web/20061025221612/http://viduramziu.lietuvos.net/en/state.htm <!-- Bot retrieved archive -->|archivedate=2006-10-25|last=Baranauskas|authorlink=Tomas Baranauskas|first=Tomas|publisher=Lietuvos.net|accessdate=2006-12-30}} |
* {{Cite web|url=http://viduramziu.lietuvos.net/en/state.htm|title=The Formation of the Lithuanian State|archiveurl=http://web.archive.org/web/20061025221612/http://viduramziu.lietuvos.net/en/state.htm <!-- Bot retrieved archive -->|archivedate=2006-10-25|last=Baranauskas|authorlink=Tomas Baranauskas|first=Tomas|publisher=Lietuvos.net|accessdate=2006-12-30}} |
||
{{Бібліяінфармацыя}} |
|||
{{ізаляваны артыкул}} |
{{ізаляваны артыкул}} |
||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
|||
[[Катэгорыя:Загінулі ў баі]] |
[[Катэгорыя:Загінулі ў баі]] |
||
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1205 годзе]] |
|||
[[Катэгорыя:Дваранства Літвы]] |
[[Катэгорыя:Дваранства Літвы]] |
Версія ад 09:35, 9 ліпеня 2021
Жвялгайціс | |
---|---|
літ.: Žvelgaitis ням.: Svelgates | |
Нараджэнне | XII стагоддзе |
Смерць |
1205 |
Жвялгайціс (літ.: Žvelgaitis, ням.: Svelgates; літаральна: які глядзіць вакол) ― літоўскі князь, які загінуў у 1205 годзе. З’яўляецца самым першым літоўскім князем, чыё імя на дадзены момант вядома з вартых даверу крыніц. Апісанне яго ваеннага паходу і смерці даецца ў «хроніцы» за аўтарствам Генрыха Латвійскага[1], нямецкага летапісца, які складаў свае творы ў пачатку XIII стагоддзя. У іх распавядаецца пра гісторыю Латвіі ў перыяд з 1186 па 1227 гады. Жвялгайціс апісваецца як «багаты і магутны» кіраўнік, аднак разам з тым, ён не з’яўляўся вярхоўным князем, а толькі ўзначальваў войска гэтага больш магутнага князя.
У 1205 годзе Жвялгайціс павёў за сабой некалькі тысячаў коннікаў з Літвы на поўнач, па шляху праз Рыгу, каб напасці на землі Эстоніі і разрабаваць іх. Вяртаючыся з Эстоніі ў сярэдзіне зімы, з ваеннай здабычай і эстонскімі рабамі, яго войска было заспета знянацку і патрапіла ў засаду падчас пераходу праз гурбы, якія даходзілі воінам па пояс. На іх напаў атрад, які складаўся з лівонскіх і нямецкіх жыхароў Рыгі, якія знаходзіліся пад камандаваннем Віестартса , кіраўніка земгалаў. Сам Віестартс не прымаў непасрэднага ўдзелу ў бітве, а толькі каардынаваў атакі, седзячы ў санях. Жвялгайціс загінуў ад дзіды, кінутай немцам па імяні Тэадор Шылінг. 1 200 літоўскіх воінаў загінулі. Эстонскія рабы былі забітыя разам з імі, у адплату за «мінулыя злачынствы» супраць лівонцаў. У Літве многія смуткавалі па Жвялгайцісу. Крыніцы таксама кажуць, што пяцьдзесят жонак літоўскіх воінаў скончылі жыццё самагубствам ад гора, у надзеі хутчэй апынуцца каля сваіх забітых мужоў.
Зноскі
- ↑ Žvelgaičio piliakalnis atskleidžia istorijos paslaptis Nuoroda tikrinta 2015-06-02
Літаратура
- (літ.) Daugirdaitė-Sruogienė, Vanda (1966). Lietuvos istorija (6th ed.). Chicago, Illinois: TERRA. LCC 67037106.
- Baranauskas, Tomas. The Formation of the Lithuanian State . Lietuvos.net. Архівавана з першакрыніцы 25 кастрычніка 2006. Праверана 30 снежня 2006.