Пётр Андрэевіч Палягошка: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[дагледжаная версія][дагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
дрНяма тлумачэння праўкі
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 8: Радок 8:


У 1950 годзе выехаў у ЗША. Спачатку жыў у Дэтройце, пасля выхаду на пенсію пераехаў у Саўт-Рывер (Нью-Джэрсі). Удзельнік беларускага жыцця, быў прыхаджанінам царквы Св. Еўфрасінні Полацкай. У 1968 годзе у Нью-Ёрку выйшлі яго «Успаміны з жыцьця пад савецкай уладай і з пабудовы Беламорскага каналу».
У 1950 годзе выехаў у ЗША. Спачатку жыў у Дэтройце, пасля выхаду на пенсію пераехаў у Саўт-Рывер (Нью-Джэрсі). Удзельнік беларускага жыцця, быў прыхаджанінам царквы Св. Еўфрасінні Полацкай. У 1968 годзе у Нью-Ёрку выйшлі яго «Успаміны з жыцьця пад савецкай уладай і з пабудовы Беламорскага каналу».

Рэабілітаваны 28 снежня 1989 года Пракуратурай Мінскай вобласці<ref name=":0" />.


Памёр у Саўт-Рыверы, пахаваны на могілках царквы Св. Еўфрасінні Полацкай.
Памёр у Саўт-Рыверы, пахаваны на могілках царквы Св. Еўфрасінні Полацкай.

Рэабілітаваны 28 снежня 1989 года Пракуратурай Мінскай вобласці<ref name=":0" />.


{{Зноскі}}
{{Зноскі}}

Версія ад 15:23, 21 кастрычніка 2021

Пётр Андрэевіч Палягошка
Род дзейнасці мемуарыст
Дата нараджэння 9 (21) ліпеня 1893
Месца нараджэння
Дата смерці 19 кастрычніка 1961(1961-10-19) (68 гадоў)
Месца смерці
Месца пахавання

Пётр Андрэевіч Палягошка[1] (9 ліпеня 1893, Малое Залужжа[1] — 19 кастрычніка 1961, Саўт-Рывер) — аўтар успамінаў пра пачаткі функцыянавання ГУЛАГ.

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Атрымаў пачатковую адукацыі[1], працаваў у лясной гаспадарцы, лічыўся калгаснікам «Зары Рэвалюцыі»[1]. На пачатку 1930-х гадоў арыштаваны за супраціў стварэнню калгаса, але праз некалькі дзён вызвалены. Зноў арыштаваны 18 красавіка 1932 года і 19 ліпеля 1932 года асуджаны «тройкай» па абвінавачванні ў антысавецкай агітацы (арт. 72 КК БССР) да 5 гадоў ППЛ[1]. Тэрмін адбываў у лагеры на станцыі Сегежа Мурманскай вобласці, на пабудове Беламорска-Балтыйскага каналу. Пасля вызвалення пэўны час працаваў у Тульскай вобласці, у сакавіку 1938 года зноў арыштаваны, перапраўлены ў Мінскую турму, падчас следства сядзеў у рэгіянальных турмах. Вызвалены 30 красавіка 1939 года.

Падчас нямецкай акупацыі працаваў у беларускай адміністрацыі ў Смалявічах і Рудзенску. Ад 1944 года ў Германіі.

У 1950 годзе выехаў у ЗША. Спачатку жыў у Дэтройце, пасля выхаду на пенсію пераехаў у Саўт-Рывер (Нью-Джэрсі). Удзельнік беларускага жыцця, быў прыхаджанінам царквы Св. Еўфрасінні Полацкай. У 1968 годзе у Нью-Ёрку выйшлі яго «Успаміны з жыцьця пад савецкай уладай і з пабудовы Беламорскага каналу».

Памёр у Саўт-Рыверы, пахаваны на могілках царквы Св. Еўфрасінні Полацкай.

Рэабілітаваны 28 снежня 1989 года Пракуратурай Мінскай вобласці[1].

Зноскі

Літаратура