Іван Юр’евіч: Розніца паміж версіямі
| [дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Artsiom91Bot (размовы | уклад) др Artsiom91Bot перанёс старонку Іван Юр'евіч у Іван Юр’евіч: ВП:НА |
|||
| Радок 31: | Радок 31: | ||
| вядомы як = князь першага пакалення удзельных тураўскіх князёў |
| вядомы як = князь першага пакалення удзельных тураўскіх князёў |
||
| дзейнасць = удзел у вяртанні кіеўскага стальца Мсціславу Ізяславічу (1170) |
| дзейнасць = удзел у вяртанні кіеўскага стальца Мсціславу Ізяславічу (1170) |
||
| рэлігія = [[Выява: |
| рэлігія = [[Выява:Symbol of Orthodoxy.svg|6 px|Праваслаўны крыж]] [[праваслаўе]] |
||
| вікісховішча = |
| вікісховішча = |
||
| Rodovid = |
| Rodovid = |
||
.svg){kind=link}
Версія ад 14:19, 4 мая 2022
| Іван Юр'евіч | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ст.-рус.: Иванъ Гюргевич | |||||||
 Знак Рурыкавічаў. | |||||||
|
| |||||||
|
|||||||
| Папярэднік | Святаполк Юр'евіч (верагодна) | ||||||
| Пераемнік | Глеб Юр'евіч (верагодна) | ||||||
|
|
|||||||
| Нараджэнне | не пазней за 1150 | ||||||
| Смерць | пасля 1170 | ||||||
| Род |
Ізяславічы Тураўскія — галіна Рурыкавічаў |
||||||
| Бацька |
Юрый Яраславіч |
||||||
| Маці |
Ганна Усеваладаўна, дачка князя гарадзенскага Усевалада |
||||||
| Жонка | імя невядома | ||||||
| Дзеці | Андрэй (верагодна) | ||||||
| Веравызнанне |
 праваслаўе |
||||||
| Дзейнасць | удзел у вяртанні кіеўскага стальца Мсціславу Ізяславічу (1170) | ||||||
| Вядомы як | князь першага пакалення удзельных тураўскіх князёў | ||||||
| Ваенная служба | |||||||
| Гады службы | зг.: 1167 (1168), 1170 | ||||||
| Прыналежнасць | Тураўская зямля | ||||||
| Званне | князь | ||||||
| Камандаваў | тураўскае войска | ||||||
| Бітвы | паходы на полаўцаў | ||||||
Іван Юр'евіч (ст.-рус. Иванъ Гюргевич, зг. у 1167 — 1170) — князь тураўскага роду Ізяславічаў (галіна Рурыкавічаў). Сын князя тураўскага Юрыя Яраславіча і яго жонкі Ганны, дачкі князя гарадзенскага Усевалада.
Паходжанне
Іван належыць да 10 пакалення Рурыкавічаў і чацвёртага пакалення Ізяславічаў Тураўскіх: з'яўляецца ўнукам князя уладзіміра-валынскага Яраслава Святополчыча (які змагаўся за тураўскі сталец як сваю спадчыну, але загінуў у супрацьстаянні з вялікім князем кіеўскім Уладзімірам Усеваладавічам Манамахам), і праўнукам вялікага князя кіеўскага і князя тураўскага Святаполка Ізяславіча.
Дзед Івана па маці — Усевалад — паходзіў з уладзіміра-валынскіх альбо чарнігаўскіх Рурыкавічаў: па розных меркаваннях, ён быў сынам князя берасцейскага Яраслава Яраполчыча, князя валынскага Давыда Ігаравіча ці князя чарнігаўскага Давыда Святаславіча.
Месца і час княжання
Іван адносіцца да першага пакалення тураўскіх князёў, якія правілі пасля падзелу Тураўскага княства на ўдзельныя княствы — Тураўскае, Пінскае і Дубровіцкае. Падзел адбыўся паміж 1167 і 1174 гадамі.
Сярод пяці сыноў Юрыя Яраславіча ў летапісных паведамленнях трое згадваюцца як «Тураўскі», «з Турава»: Святаполк, Іван і Глеб. Іван з'яўляецца ў летапісах другім па часе пасля Святаполка: Святаполк згаданы як «Тураўскі» ў 1162 г. (яшчэ пры жыцці бацькі і да падзелу на ўдзелы), Іван «з Турава» — у 1167 (1168) і 1170.
Згадка ў летапісах «Гюргевіч Іван з Турава» дае падставу меркаваць, што Іван княжыў непасрэдна ва ўдзельным Тураўскім княстве. Аднак вядома, што Святаполк памёр у 1190 г. Пры гэтым у 1183 г. Глеб названы як князь дубровіцкі, а князем пінскім названы ячшэ адзін сын Юрыя Яраславіча — Яраслаў[2]. Таму парадак княжання Святаполка, Івана і Глеба ў Тураве вызначаецца як верагодны.
Асноўныя звесткі
Ва Уваскрасенскім летапісе Іван згадваецца пад 1167, у Густынскім — пад 1168 годам. Разам з іншымі князямі Русі выступіў супраць полаўцаў, якія рабавалі на Дняпры купецкія караваны, што плылі з Візантыі:
У 1170 зноў удзельнічаў у паходзе на полаўцаў[2].
Паводле Іпацьеўскага летапісу, у 1170 дапамагаў князю Мсціславу Ізяславічу вернуць кіеўскі пасад, з якога той быў выгнаны па загадзе вялікага князя ўладзімірскага Андрэя Юр'евіча (Багалюбскага)[3].
Нашчадкі
- Андрэй — князь Тураўскі.
Зноскі
- ↑ Лысенко, П. Ф. Древний Туров. — Минск, 2004. — С. 175. ISBN 985-08-0615-X.
- ↑ а б Лысенко, П. Ф. Древний Туров. — С. 166—167.
- ↑ Іоў, А. Іван Юр'евіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі: У 6 т. Т. 3. Гімназіі — Кадэнцыя / Беларус. Энцыкл.; Рэдкал.: Г. П. Пашкоў (галоўны рэд.) і інш.; Маст. Э. Э. Жакевіч. — Мінск: БелЭн, 1996. — С. 464. — ISBN 985-11-0041-2.