Друцкія: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др →Гедзімінавічы-Друцкія: лінк |
|||
| Радок 3: | Радок 3: | ||
== Гедзімінавічы-Друцкія == |
== Гедзімінавічы-Друцкія == |
||
Упершыню версію вываду адной з галін Друцкіх ад Дзмітрыя Альгердавіча прапанаваў польскі гісторык Ю. Пузына<ref>Puzyna J. O poczodzeniu kniazia Fedka Nieświskiego // Miesiecznik Heraldiczny. 1911. № 5–6. S. 78–80.</ref>. Версію падтрымаў вядомы польскі даследчык С. М. Кучынскі і падаў яе не толькі ў сваёй манаграфіі<ref>Kuczyński S. M. Ziemie Czernihowsko-siewierskie pod rządami Litwy. Warszawa, 1936.</ref>, але і ў энцыклапедычных артыкулах<ref>Kuczyński S. M. Dymitr Olgierdowicz Starszy // Polski słownik biograficzny. Krakow, 1946. T. 6/1. Zesz. 26. S. 57, 58</ref><ref>Kuczyński S. M. Dymitr Olgierdowicz Młodszy // Polski słownik biograficzny. Krakow, 1946. T. 6/1. Zesz. 26. S. 58.</ref>, што прычынілася да яе пашырэння ў гістарыяграфіі, асабліва польскай і літоўскай. |
Упершыню версію вываду адной з галін Друцкіх ад Дзмітрыя Альгердавіча прапанаваў польскі гісторык [[Ю. Пузына]]<ref>Puzyna J. O poczodzeniu kniazia Fedka Nieświskiego // Miesiecznik Heraldiczny. 1911. № 5–6. S. 78–80.</ref>. Версію падтрымаў вядомы польскі даследчык С. М. Кучынскі і падаў яе не толькі ў сваёй манаграфіі<ref>Kuczyński S. M. Ziemie Czernihowsko-siewierskie pod rządami Litwy. Warszawa, 1936.</ref>, але і ў энцыклапедычных артыкулах<ref>Kuczyński S. M. Dymitr Olgierdowicz Starszy // Polski słownik biograficzny. Krakow, 1946. T. 6/1. Zesz. 26. S. 57, 58</ref><ref>Kuczyński S. M. Dymitr Olgierdowicz Młodszy // Polski słownik biograficzny. Krakow, 1946. T. 6/1. Zesz. 26. S. 58.</ref>, што прычынілася да яе пашырэння ў гістарыяграфіі, асабліва польскай і літоўскай. |
||
== Радавод == |
== Радавод == |
||
Версія ад 12:45, 1 красавіка 2010
ДРУЦКІЯ, княжацкі род гербу "Друцк". Па гіпотэзе Карамзіна, якую лічыць праўдападобнай і Вольф, паходзілі ад полацкіх князёў.
Гедзімінавічы-Друцкія
Упершыню версію вываду адной з галін Друцкіх ад Дзмітрыя Альгердавіча прапанаваў польскі гісторык Ю. Пузына[1]. Версію падтрымаў вядомы польскі даследчык С. М. Кучынскі і падаў яе не толькі ў сваёй манаграфіі[2], але і ў энцыклапедычных артыкулах[3][4], што прычынілася да яе пашырэння ў гістарыяграфіі, асабліва польскай і літоўскай.
Радавод
?──────────Іван (узг. 1340) ?─────────────Леў (узг. 1384) ?─────────────Васіль (узг. 1380-я) ?──Раман[5]─Міхаіл │ ├─Васіль (узг. 1350-я) │ └─Дзмітрый (узг. 1372) │ └─Андрэй (?—1399)─(x) └─Сямён └─Дзмітрый ├─Міхаіл Падбярэзскі (?—1399)─(x) ├─Сямён │ ├─Іван "Баба" │ │ ├─Фёдар Бабіч │ │ │ ├─Сямён─ДРУЦКІЯ–САКАЛІНСКІЯ │ │ │ ├─Фёдар─ДРУЦКІЯ–КАНОПЛІ │ │ │ ├─Іван─ДРУЦКІЯ–АЗЕРАЦКІЯ │ │ │ └─Васіль Шчарбыты─(x) │ │ ├─Іван─(x) │ │ ├─Сямён─(x) │ │ ├─Канстанцін Бабіч─ПРЫХАБСКІЯ │ │ └─Васіль Бабіч │ │ └─Дзмітрый │ │ ├─Васіль Бабіч │ │ ├─Багдан Бабіч │ │ ├─Андрэй Бабіч │ │ └─Юрый Бабіч │ │ │ ├─Дзмітрый "Сякіра" Зубравіцкі │ │ └─Марына ∞ Сямён Сямёнавіч Гальшанскі–Трабскі │ │ │ ├─Васіль "Красны" │ │ ├─Іван ∞ Марына Іванаўна Заслаўская │ │ │ └─Дзмітрый─(x) │ │ └─NN (дачка) ∞ Багдан Быстрэйскі │ │ │ ├─Рыгор │ │ └─Васіль─ЛЮБЕЦКІЯ–ВІДЗІНІЦКІЯ │ │ │ ├─Міхаіл "Балабан"─(x) │ │ │ └─Іван "Пуцята" │ ├─Міхаіл Пуцяціч │ │ └─Юрый Шышаўскі │ │ └─Васіль Талачынскі─(x) │ ├─Васіль Пуцяціч │ │ ├─Юрый │ │ │ └─Дзмітрый │ │ └─ДРУЦКІЯ–ГОРСКІЯ │ ├─Дзмітрый Пуцяціч─(x) │ └─Іван Пуцяціч │ ├─ПУЦЯЦІЧЫ │ └─Мікіта─ПУЦЯЦІНЫ │ ├─Іван (магчыма, Іван Кіндыр, які загінуў у 1399 на Ворскле). │ └─Аляксандр─(x) │ ├─Аляксандр Падбярэзскі (?—1399)─(x) │ └─Аляксандра ∞ Андрэй Гальшанскі─Соф'я ∞ Ягайла
Зноскі
- ↑ Puzyna J. O poczodzeniu kniazia Fedka Nieświskiego // Miesiecznik Heraldiczny. 1911. № 5–6. S. 78–80.
- ↑ Kuczyński S. M. Ziemie Czernihowsko-siewierskie pod rządami Litwy. Warszawa, 1936.
- ↑ Kuczyński S. M. Dymitr Olgierdowicz Starszy // Polski słownik biograficzny. Krakow, 1946. T. 6/1. Zesz. 26. S. 57, 58
- ↑ Kuczyński S. M. Dymitr Olgierdowicz Młodszy // Polski słownik biograficzny. Krakow, 1946. T. 6/1. Zesz. 26. S. 58.
- ↑ Міфічная асоба, не ўзгадваецца прадападобнымі крыніцамі.
Літаратура
- Насевіч В. Друцкае княства і князі Друцкія // Друцк старажытны: Да 1000-годдзя ўзнікнення горада. – Мінск, 2000. С. 49–76
- Варонін В. Друцкія князі XIV стагоддзя // БГА Том 9 Сшытак 1-2 (16-17), снежань 2002.
- Wolff J., Kniaziowie litewsko-ruscy od końca czternastego wieku. Warszawa, 1895.