Харон (спадарожнік Плутона): Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Новая старонка: ''''Харо́н''' ('''134340 I''') — спадарожнік Плутона (па іншай версіі — меншы кампанент падвойнай к...' |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 2: | Радок 2: | ||
Харон быў адкрыты [[ЗША|амэрыканскім]] [[астрафізіка]]м Дж. Крысці (''James W. Christy'') [[22 чэрвеня]] [[1978]] на здымку, атрыманым у [[Ваенна-марская абсерваторыя ЗША|Ваенна-марской абсерваторыі ЗША]], [[Флагстаф, Арызона]]. |
Харон быў адкрыты [[ЗША|амэрыканскім]] [[астрафізіка]]м Дж. Крысці (''James W. Christy'') [[22 чэрвеня]] [[1978]] на здымку, атрыманым у [[Ваенна-марская абсерваторыя ЗША|Ваенна-марской абсерваторыі ЗША]], [[Флагстаф, Арызона]]. |
||
== Характарыстыкі == |
|||
Харон размешчаны ў 19 640 км ад цэнтра Плутона; арбіта нахіленая на 55° да экліптыкі. Дыяметр Харона 1212±16 км, маса — 1,9×10<sup>21</sup> кг, шчыльнасць — 1,72 1,72 г/см³ (3) ([1]). Адзін абарачэнне Харона займае 6,387 сутак (з прычыны прыліўнога тармажэння ён супадае з перыядам кручэння Плутона), таму Плутон і Харон заўсёды звернутыя адзін да аднаго адным і тым жа бокам. |
|||
Адкрыццё Харона дазволіла астраномам больш дакладна вылічыць масу Плутона. Асаблівасці арбіт вонкавых спадарожнікаў паказваюць, што маса Харона складае прыблізна 11,65 % масы [[Планета Плутон|Плутона]]. |
|||
Харон прыкметна цямней Плутона. Падобна, што гэтыя аб'екты істотна адрозніваюцца па складзе. У то час як Плутон пакрыты азотным лёдам, Харон пакрыты вадзяным лёдам, і яго паверхня мае больш нейтральны колер. У цяперашні час лічаць, што сістэма Плутон—Харон утварылася ў выніку сутыкненні незалежна сфармаваных Плутона і прота-Харона, сучасны Харон утварыўся з асколкаў, выкінутых на арбіту вакол Плутона, пры гэтым таксама маглі ўтварыцца некаторыя аб'екты пояса Койпера. |
Версія ад 13:05, 29 мая 2010
Харо́н (134340 I) — спадарожнік Плутона (па іншай версіі — меншы кампанент падвойнай карлікавай планетнай сістэмы Плутон-Харон). Названы ў гонар Харона — перавозніка душ мёртвых праз раку Стыкс у старажытнагрэчаскай міфалогіі.
Харон быў адкрыты амэрыканскім астрафізікам Дж. Крысці (James W. Christy) 22 чэрвеня 1978 на здымку, атрыманым у Ваенна-марской абсерваторыі ЗША, Флагстаф, Арызона.
Характарыстыкі
Харон размешчаны ў 19 640 км ад цэнтра Плутона; арбіта нахіленая на 55° да экліптыкі. Дыяметр Харона 1212±16 км, маса — 1,9×1021 кг, шчыльнасць — 1,72 1,72 г/см³ (3) ([1]). Адзін абарачэнне Харона займае 6,387 сутак (з прычыны прыліўнога тармажэння ён супадае з перыядам кручэння Плутона), таму Плутон і Харон заўсёды звернутыя адзін да аднаго адным і тым жа бокам.
Адкрыццё Харона дазволіла астраномам больш дакладна вылічыць масу Плутона. Асаблівасці арбіт вонкавых спадарожнікаў паказваюць, што маса Харона складае прыблізна 11,65 % масы Плутона.
Харон прыкметна цямней Плутона. Падобна, што гэтыя аб'екты істотна адрозніваюцца па складзе. У то час як Плутон пакрыты азотным лёдам, Харон пакрыты вадзяным лёдам, і яго паверхня мае больш нейтральны колер. У цяперашні час лічаць, што сістэма Плутон—Харон утварылася ў выніку сутыкненні незалежна сфармаваных Плутона і прота-Харона, сучасны Харон утварыўся з асколкаў, выкінутых на арбіту вакол Плутона, пры гэтым таксама маглі ўтварыцца некаторыя аб'екты пояса Койпера.