Прыпяцкае Палессе: Розніца паміж версіямі
| [недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др робат Дадаем: ru:Припятское Полесье |
Няма тлумачэння праўкі |
||
| Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Прыпяцкае Палессе''' — фізіка-геаграфічны раён [[Беларускае Палессе|Беларускага Палесся]], на поўдні [[Беларусь|Беларусі]], ва ўсходняй частцы [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай]], заходняй часткі [[Гомельская вобласць|Гомельскай]], на поўдні [[Мінская вобласць|Мінскай]] і крайнім паўднёвым захадзе [[Магілёўская вобласць|Магілёўскай]] абласцей. Працягласць з захаду на ўсход ад 175 да 280 км, з поўначы на поўдзень ад 83 да 140 км. Вышыня 127—140 м, максіальная 174 м (на захад ад п.г.т [[Лагішын]] [[Пінскі раён|Пінскага раёну]]). |
'''Прыпяцкае Палессе''' — фізіка-геаграфічны раён [[Беларускае Палессе|Беларускага Палесся]], на поўдні [[Беларусь|Беларусі]], ва ўсходняй частцы [[Брэсцкая вобласць|Брэсцкай]], заходняй часткі [[Гомельская вобласць|Гомельскай]], на поўдні [[Мінская вобласць|Мінскай]] і крайнім паўднёвым захадзе [[Магілёўская вобласць|Магілёўскай]] абласцей. Працягласць з захаду на ўсход ад 175 да 280 км, з поўначы на поўдзень ад 83 да 140 км. Вышыня 127—140 м, максіальная 174 м (на захад ад п.г.т [[Лагішын]] [[Пінскі раён|Пінскага раёну]]). |
||
Гэты раён характарызуецца высокай забалочанасцю мясцовасці, добрай захаванасцю прыродных комплексаў. Лясістасць высокая (ад 32% у Пінскім раёне да 69% у Лельчыцкім), пераважаюць хваёвыя, шыракаліста-хваёвыя, чорнаалешнікавыя лясы і дубровы. |
|||
Нізінная тэрыторыя ўяўляе сабой сістэму алювіяльных, абалонных, азёрна-алювіяльных раўнін з участкамі водна-ледавіковых і марэнавых раўнін, моцна дэнудаваных краявымі ледавіковымі грудамі і градамі. Характэрна наяўнасць буйных затарфаваных балотных масіваў і рэшткавых азёр. |
|||
У пасляледавіковы перыяд Прыпяцкае Палессе ўяўляла сабой агромісты водны басейн, запоўнены талымі ледавіковымі водамі, які пазней атрымаў назву «Палесскае мора». На сярэднявечных картах гэтыя месцы пазначаліся як [[Герадот]]ава мора, таму што старажытнагрэчаскі гісторык упамінаў у сваіх працах непраходныя палескія балоты. |
|||
[[Катэгорыя:Рэльеф Беларусі]] |
[[Катэгорыя:Рэльеф Беларусі]] |
||
Версія ад 10:28, 21 ліпеня 2010
Прыпяцкае Палессе — фізіка-геаграфічны раён Беларускага Палесся, на поўдні Беларусі, ва ўсходняй частцы Брэсцкай, заходняй часткі Гомельскай, на поўдні Мінскай і крайнім паўднёвым захадзе Магілёўскай абласцей. Працягласць з захаду на ўсход ад 175 да 280 км, з поўначы на поўдзень ад 83 да 140 км. Вышыня 127—140 м, максіальная 174 м (на захад ад п.г.т Лагішын Пінскага раёну).
Гэты раён характарызуецца высокай забалочанасцю мясцовасці, добрай захаванасцю прыродных комплексаў. Лясістасць высокая (ад 32% у Пінскім раёне да 69% у Лельчыцкім), пераважаюць хваёвыя, шыракаліста-хваёвыя, чорнаалешнікавыя лясы і дубровы.
Нізінная тэрыторыя ўяўляе сабой сістэму алювіяльных, абалонных, азёрна-алювіяльных раўнін з участкамі водна-ледавіковых і марэнавых раўнін, моцна дэнудаваных краявымі ледавіковымі грудамі і градамі. Характэрна наяўнасць буйных затарфаваных балотных масіваў і рэшткавых азёр.
У пасляледавіковы перыяд Прыпяцкае Палессе ўяўляла сабой агромісты водны басейн, запоўнены талымі ледавіковымі водамі, які пазней атрымаў назву «Палесскае мора». На сярэднявечных картах гэтыя месцы пазначаліся як Герадотава мора, таму што старажытнагрэчаскі гісторык упамінаў у сваіх працах непраходныя палескія балоты.