Камітэт выратавання рэвалюцыі Заходняга фронту: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Новая старонка: ''''Камітэт выратавання рэвалюцыі Заходняга фронту''' - надзвычайнае аб’яднанне партыйных, г...'
 
+ {{ізаляваны артыкул}}, пробны запуск праекта Звязнасць using AWB
Радок 1: Радок 1:
'''Камітэт выратавання рэвалюцыі Заходняга фронту''' - надзвычайнае аб’яднанне партыйных, грамадскіх арганізацый [[Мінск|Мінска]], салдацкіх камітэтаў 2-й, 3-й, 10-й армій, 2-й Каўказскай кавалерыйскай дывізіі на чале з франтавым камітэтам Заходняга фронту, створанае 7 – 9 лістапада 1917 з мэтай захавання ўлады Часовага ўрада ў час [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкагаа ўзброеннага паўстання]] 1917. Паводле партыйнай прыналежнасці большасць членаў камітэта складалі [[Партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў|эсэры]], меншавікі і [[Бунд|бундаўцы]]. Функцыі друкаванага органа выконвала газеты заходнефрантавога выканкома [[“Фронт”]]. Камітэты выратавання рэвалюцыі былі створаны ў [[Бабруйск|Бабруйску]], [[Орша|Оршы]], [[Полацк|Полацку]]. [[9 лістапада]] камітэт запатрабаваў ад Мінскага Савета перадачы яму ўсёй улады ў горадзе. У выніку кампрамісу з Саветам ён абавязаўся не пасылаць узброенныя часці на [[Петраград]] і [[Масква|Маскву]] і не прапускаць іх праз [[Мінск]]; Савет згадзіўся перадаць камітэту ўладу ў раёне Заходняга фронту і дэлегаваў у яго склад двух прадстаўнікоў ([[Іван Якаўлевіч Алібегаў|І.Я. Алібегава]], Я.Ф. Пярно). Камітэт абвясціў сябе часовай уладай на ўсім Заходнем фронце і ў прыфрантавой паласе да склікання Устаноўчага сходу і [[10 лістапада]] выдаў загад №1. Бальшавікі Мінска прынялі захады па ўмацаванні сваіх сіл, дзейнасць Савета падтрымалі прафсаюзы і іншыя арганізацыі. [[13 лістапада]] на пасяджэнні Мінскага Савета фракцыі бальшавікоў і левых эсэраў вынеслі пастанову аб выхадзе з Камітэта выратавання. [[14 лістапада]] адбылося апошняе пасяджэнне гэтага аб’яднання з удзелам бальшавікоў. Загадам ВРК ад [[17 лістапада]] камітэт распушчаны.
'''Камітэт выратавання рэвалюцыі Заходняга фронту''' - надзвычайнае аб’яднанне партыйных, грамадскіх арганізацый [[Мінск|Мінска]], салдацкіх камітэтаў 2-й, 3-й, 10-й армій, 2-й Каўказскай кавалерыйскай дывізіі на чале з франтавым камітэтам Заходняга фронту, створанае 7 – 9 лістапада 1917 з мэтай захавання ўлады Часовага ўрада ў час [[Кастрычніцкая рэвалюцыя|Кастрычніцкагаа ўзброеннага паўстання]] 1917. Паводле партыйнай прыналежнасці большасць членаў камітэта складалі [[Партыя сацыялістаў-рэвалюцыянераў|эсэры]], меншавікі і [[Бунд|бундаўцы]]. Функцыі друкаванага органа выконвала газеты заходнефрантавога выканкома [[“Фронт”]]. Камітэты выратавання рэвалюцыі былі створаны ў [[Бабруйск|Бабруйску]], [[Орша|Оршы]], [[Полацк|Полацку]]. [[9 лістапада]] камітэт запатрабаваў ад Мінскага Савета перадачы яму ўсёй улады ў горадзе. У выніку кампрамісу з Саветам ён абавязаўся не пасылаць узброенныя часці на [[Петраград]] і [[Масква|Маскву]] і не прапускаць іх праз [[Мінск]]; Савет згадзіўся перадаць камітэту ўладу ў раёне Заходняга фронту і дэлегаваў у яго склад двух прадстаўнікоў ([[Іван Якаўлевіч Алібегаў|І.Я. Алібегава]], Я.Ф. Пярно). Камітэт абвясціў сябе часовай уладай на ўсім Заходнем фронце і ў прыфрантавой паласе да склікання Устаноўчага сходу і [[10 лістапада]] выдаў загад №1. Бальшавікі Мінска прынялі захады па ўмацаванні сваіх сіл, дзейнасць Савета падтрымалі прафсаюзы і іншыя арганізацыі. [[13 лістапада]] на пасяджэнні Мінскага Савета фракцыі бальшавікоў і левых эсэраў вынеслі пастанову аб выхадзе з Камітэта выратавання. [[14 лістапада]] адбылося апошняе пасяджэнне гэтага аб’яднання з удзелам бальшавікоў. Загадам ВРК ад [[17 лістапада]] камітэт распушчаны.
{{ізаляваны артыкул}}

Версія ад 02:24, 30 ліпеня 2010

Камітэт выратавання рэвалюцыі Заходняга фронту - надзвычайнае аб’яднанне партыйных, грамадскіх арганізацый Мінска, салдацкіх камітэтаў 2-й, 3-й, 10-й армій, 2-й Каўказскай кавалерыйскай дывізіі на чале з франтавым камітэтам Заходняга фронту, створанае 7 – 9 лістапада 1917 з мэтай захавання ўлады Часовага ўрада ў час Кастрычніцкагаа ўзброеннага паўстання 1917. Паводле партыйнай прыналежнасці большасць членаў камітэта складалі эсэры, меншавікі і бундаўцы. Функцыі друкаванага органа выконвала газеты заходнефрантавога выканкома “Фронт”. Камітэты выратавання рэвалюцыі былі створаны ў Бабруйску, Оршы, Полацку. 9 лістапада камітэт запатрабаваў ад Мінскага Савета перадачы яму ўсёй улады ў горадзе. У выніку кампрамісу з Саветам ён абавязаўся не пасылаць узброенныя часці на Петраград і Маскву і не прапускаць іх праз Мінск; Савет згадзіўся перадаць камітэту ўладу ў раёне Заходняга фронту і дэлегаваў у яго склад двух прадстаўнікоў (І.Я. Алібегава, Я.Ф. Пярно). Камітэт абвясціў сябе часовай уладай на ўсім Заходнем фронце і ў прыфрантавой паласе да склікання Устаноўчага сходу і 10 лістапада выдаў загад №1. Бальшавікі Мінска прынялі захады па ўмацаванні сваіх сіл, дзейнасць Савета падтрымалі прафсаюзы і іншыя арганізацыі. 13 лістапада на пасяджэнні Мінскага Савета фракцыі бальшавікоў і левых эсэраў вынеслі пастанову аб выхадзе з Камітэта выратавання. 14 лістапада адбылося апошняе пасяджэнне гэтага аб’яднання з удзелам бальшавікоў. Загадам ВРК ад 17 лістапада камітэт распушчаны.