Руска-візантыйская архітэктура: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
+ {{ізаляваны артыкул|кальцо2}} |
больш не распазнаецца як ізаляваны артыкул, removed: {{ізаляваны артыкул|кальцо2}} |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
{{ізаляваны артыкул|кальцо2}} |
|||
{{вызнч|1=«Руска-візантыйская архітэктура»}}, {{вызн2|1=псеўдар{{*|у}}скі стыль}}, [[стыль, архітэктура|архітэктурны стыль]] у плыні [[рэстаўратарства, архітэктура|рэстаўратарства]], які існаваў у 2-й палове 19 ст. у [[Расія|Расійскай імперыі]]. Адным з заснавальнікаў стылю лічыцца [[К. Тон]]. |
{{вызнч|1=«Руска-візантыйская архітэктура»}}, {{вызн2|1=псеўдар{{*|у}}скі стыль}}, [[стыль, архітэктура|архітэктурны стыль]] у плыні [[рэстаўратарства, архітэктура|рэстаўратарства]], які існаваў у 2-й палове 19 ст. у [[Расія|Расійскай імперыі]]. Адным з заснавальнікаў стылю лічыцца [[К. Тон]]. |
||
Версія ад 00:31, 12 жніўня 2010
Шаблон:Вызнч, Шаблон:Вызн2, архітэктурны стыль у плыні рэстаўратарства, які існаваў у 2-й палове 19 ст. у Расійскай імперыі. Адным з заснавальнікаў стылю лічыцца К. Тон.
Асноўнымі рысамі стылю былі эклектычнасць і наследаванне рускаму дойлідству 17 ст. у кампазіцыі і ў вонкавых упрыгожаннях (ляпніна, кераміка, паліва).
У Беларусі у гэтым стылі былі збудаваныя многія тагачасныя праваслаўныя цэрквы (Баранавічы, Барысаў, Брэст, Гродна) і інш. Найбольш удалымі творамі гэтага стылю ў Беларусі лічацца мемарыяльны храм у в. Лясной, прысвечаны 200-годдзю перамогі рускіх над шведамі і капліца склепу Паскевічаў у Гомелі[1], сабор Пятра і Паўла ў Мінску, Георгіеўская царква ў Чавусах і інш. З іншага боку, па прамым указанні царскіх уладаў дзясяткамі будаваліся і горшыя ўзоры гэтага стылю (напр., у Полацку, Віцебску, Барысаве і інш.), ацэненыя яшчэ ў савецкія часы як матэрыяльны выраз каланіяльнай палітыкі царызму[2].