Землетрасенне

Шаблон:Вызнч, Шаблон:Вызн2 падземныя штуршкі і ваганні зямной паверхні, якія ўзнікаюць у выніку раптоўных, амаль імгненных разрываў і змяшчэнняў мас горных пародаў у зямной кары і ў верхняй частцы мантыі Зямлі.

Месца ўзнікнення штуршкоў, Шаблон:Вызн2, звычайна знаходзіцца на глыбіні ад 5—10 да 500—600 км. Энергія землетрасення вызначаецца ў магнітудах. Уздзеянне на зямную паверхню, Шаблон:Вызн2, вызначаецца ў балах.

На зямной паверхні землетрасенні распаўсюджаныя нераўнамерна, і часцей за ўсё назіраюцца ў глыбакаводных жолабах, на ціхаакіянскіх астравах і ўзбярэжжы, у Альпійска-Гімалайскім горным поясе Еўразіі, у месцах глыбокіх упадзін сушы (возера Байкал, вобласць Усходне-Афрыканскіх азёраў).

Назіранні за землетрасеннямі вядуць сейсмічныя станцыі, вывучаюцца землетрасенні ў сейсмалогіі.

Некаторыя вядомыя і значымыя ў гісторыі чалавецтва землетрасенні: землетрасенне ў Малой Азіі, 1201, землетрасенне ў Кітаі, 1556, землетрасенне ў Далмаціі, 1667, Лісабонскае землетрасенне, 1755, землетрасенне ў Японіі, 1923, землетрасенне ў Чылі, 1960, землетрасенне ў Перу, 1970, Таньшанскае землетрасенне, 1976, землетрасенне каля Суматры, 2004.