Шы цзін: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
напісаў у асноўным па матэрыялам англійскай вікіпедыі |
др катэгорыі |
||
Радок 18: | Радок 18: | ||
|Старостин С. А. Реконструкций древнекитайской фонологической системы, М., 1989.}} |
|Старостин С. А. Реконструкций древнекитайской фонологической системы, М., 1989.}} |
||
[[Катэгорыя:Літаратурныя творы]] |
|||
[[Катэгорыя:Кітайская літаратура]] |
|||
[[Катэгорыя:Кнігі]] |
|||
[[de:Buch der Lieder (China)]] |
[[de:Buch der Lieder (China)]] |
Версія ад 12:45, 22 сакавіка 2011
Шаблон:Вызнч або Шаблон:Вызнч (кіт.: 詩經 Shī Jīng) — першы вядомы зборнік вершаў і песень на старажытнакітайскай мове. Складаецца з 305 вершаў і песень, некаторыя з якіх датуюцца прыблізна 1000 г. да н.э. З’яўляецца адной з Пяці класічных кніг.
Лічыцца, што больш за палову вершаў першапачаткова былі народнымі песнямі.
Каментарыі
Існавалі чатыры школы каментараў «Шы цзіна»: Ці (齊), Лу (魯), Хань (韓), і Мао (毛). Тэксты першых дзвюх школаў не зберагліся, тэксты школы Хань зберагліся часткова, а каментарыі школы Мао сталі класічнымі.
Версія тэкстаў у перадачы школы Мао (毛詩) стала класічнай. Аднак да нас часткова дайшлі і іншыя версіі тэксту, з нязначнымі адрозненнямі, што сведчаць пра вусную перадачу тэксту: замены іерогліфаў аснованыя на падабенстве вымаўлення, а не напісання.
Лінгвістычнае значэнне
«Шы цзін» — адзін з першых помнікаў старажытнакітайскай паэзіі, і яго архаічнасць абумовіла яго значэнне як матэрыяла для рэканструкцыі фанетычнай сістэмы старажытнакітайскай мовы.
Вершаваны характар тэкстаў дазваляе выкарыстоўваць рыфмы для рэканструкцыі сістэмы фіналяў. Рэканструкцыя асноўваецца на дапушчэнні, што сістэма рыфмоўкі ў старажытнакітайскай мове супадала ў сістэмай рыфмоўкі ў сярэднякітайскай.