Протаіерэй

Протаіерэй - (ад грэч. πρωτος "першы" і грэч. Ἱερεύς "жрэц") — тытул старэйшага святара, званне галоўнага клірыка сярод роўных па сану.

• Існуе ў Каталіцтве ("Каталіцкай Царквы Візантыйскага абраду", Усходняй Каталіцкай Царквы) і Праваслаўі.

Якія даюцца асобе "белага духавенства" (сямейных святароў) як ўзнагарода. Протаіерэй звычайна з'яўляецца настаяцелем храма. Пасвячэнне ў протаіерэя адбываецца праз хіратэсію. У Маскоўскім Патрыярхаце протаіерэйства даецца не раней чым праз 5 гадоў пасля ўзнагароджання нагрудным крыжом ці праз 10 гадоў пасля хіратоніі (пасвячэння ў Святарства) пры ўмове прызначэння на кіруючую пасаду. Ва ўрачыстай або афіцыйнай прамовы да протаіерэю прынята звяртацца "Ваша Высокапрападобнасць". У той жа час выкарыстанне эпітэта "вялебны" («высокапрападобный») у звароце да прадстаўніка духавенства яўляецца каталіцкай традыцыяй. Раней зварот да протаіерэю насіл форму "Ваше Высокоблагаславенне" і цяпер практычна не ўжываецца.

• Пры набажэнствах (за выключэннем Літургіі) святары (іярэі, протаіерэі, іераманахі) - над падраснікам і расы апранаюць фелонь (шату) і епітрахіль.

Зноскі

• за ред. академіка АН УРСР О. С. Мельничука, "Словник іншомовних слів", м. Київ, 1985 р., с. 334, с. 690;
• Даль В. И. "Толковый словарь живого великорусского языка", г. Москва, изд. "Русский язык", 2000 г. ISBN 5-200-02794-2. Т.3, С. 394.