Тапаніміка

Шаблон:Вызн, ад грэч. τόπος (топас) — мясцовасць, ὄνομα, (онама) — імя, раздзел анамастыкі, які вывучае назвы геаграфічных аб’ектаў (тапонімы). Даследуе паходжанне назваў, іх сэнсавае значэнне, развіццё, сучасны стан, вымаўленне і напісанне.

Як спецыяльная навуковая дысцыпліна, тапаніміка знаходзіцца на сумежжы 3-х галінаў ведаў: лінгвістыкі, геаграфіі і гісторыі, і выкарыстоўвае іх даныя. Тапаміка уключае ў сябе шэраг накірункаў, у якіх даследуюцца розныя групы тапонімаў: айканіміка (вывучэнне назваў населеных пунктаў), гідраніміка (назваў рэк і інш. водных аб’ектаў), мікратапаніміка (назваў малых геаграфічных аб’ектаў) і інш.

Сукупнасць тапонімаў на якой-небудзь тэрыторыі называецца тапанімія.

Крыніцы

• Сучасная беларуская мова: Уводзіны. Фанетыка. Фаналогія. Арфаэпія. Графіка. Арфаграфія. Лексікалогія. Лексікаграфія. Фразеалогія. Фразеаграфія: Вучэб. дапам. / Я. М. Камароўскі, В. П. Красней, У. М. Лазоўскі і інш. — 2-е выд., дапрац. і дап. — Мн. : Выш. школа, 1995. — 334 с. ISBN 985-06-0075-6.