Багаслоўе: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Luckas-bot (размовы | уклад) др r2.7.1) (робат Дадаем: nap:Teologia |
Ripchip Bot (размовы | уклад) др r2.7.1) (робат Дадаем: kk:Теология |
||
Радок 51: | Радок 51: | ||
[[ja:神学]] |
[[ja:神学]] |
||
[[ka:თეოლოგია]] |
[[ka:თეოლოგია]] |
||
[[kk:Теология]] |
|||
[[kn:ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರ]] |
[[kn:ದೇವತಾಶಾಸ್ತ್ರ]] |
||
[[ko:신학]] |
[[ko:신학]] |
Версія ад 15:23, 20 красавіка 2011
Багаслоўе або тэалогія (грэч. theos — бог і logos — вучэнне; вучэнне пра бога) — сістэма абгрунтавання і абароны рэлігійных вучэнняў пра бога, яго якасці, прыкметы і ўласцівасці, комплекс доказаў «праўдзівасці» дагматыкі, рэлігійнай маральнасці, кіраваў і нормаў жыцця вернікаў і духавенствы, усталяваных той ці іншай рэлігіяй.
Багаслоўе складаецца з доказы звышнатуральнага паходжання святога пісання, богадухнавенасці святога аддання, чароўнай сутнасці царквы, а таксама шэраг практычных дысцыплін, злучаных з правядзеннем богаслужэнні. Усе сістэмы багаслоўя зыходзяць з прызнання асабістага бога, які стварыў свет і кіруе ім па неспазнавальных законах. Асноўныя філасофскія вытокі афіцыйнага багаслоўя хрысціянства — вучэнні Платона, Арыстоцеля і неаплатанізму. Хрысціянскае багаслоўе ніколі не было адзіным вучэннем. Ёсць багаслоўе праваслаўнае, пратэстанцкае, каталіцкае і інш. Кожнае мае свае спецыфічныя асаблівасці, якія адрозніваюць адну сістэму ад іншай. І тым не менш у іх ёсць нямала агульнага.
Пад сістэмай багаслоўя разумеецца набор розных багаслоўскіх дысцыплін, кожная з якіх выкладае розныя бакі веравучэння і культу. Так, праваслаўнае багаслоўе складаецца з асноўнага багаслоўя, ці апалагетыкі, якое выкладае і абараняе ў апалагетычных спрэчках з іншавернікамі і нявернікамі некаторую суму зыходных тэз; дагматычнага багаслоўя, у якім даказваецца богаўсталяванасць, праўдзівасць асноўных дагматаў, прынятых двума першымі сусветнымі саборамі; маральнага ці практычнага багаслоўя, якое вучыць таму, як павінен дзейнічаць хрысціянін у зямным жыцці, каб апошняе стала сродкам для дасягнення вечнай асалоды; выкрывальнага ці параўнальнага багаслоўя, якое даказвае перавагу праваслаўя перад іншымі хрысціянскімі веравызнаннямі; экзэгэтыкі; пастырскага багаслоўя, асвятлялага практычныя пытанні дзейнасці святара; да яго прылягаюць літургіка (тэорыя набажэнства), гамілетыка (частка багаслоўя, які разглядае пытанні тэорыі і практыкі прапаведніцкай дзейнасці), каноніка (тэорыя царкоўнага права).
У наш час багаслоўе перажывае крызіс, выразам якога з’яўляецца адмова ад некаторых традыцыйных уяўленняў і з’яўленне велізарнай колькасці самых супярэчлівых тэалагічных канцэпцый, такіх, як тэалогія крызісу, тэалогія мёртвага бога, тэалогія рэвалюцыі і т. п.