Атамная электрастанцыя: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др r2.7.1) (робат Дадаем: zh-min-nan:Goân-chú-le̍k hoat-tiān-chhiúⁿ |
др r2.7.1) (робат Дадаем: en:Nuclear power plant, hu:Atomerőmű Мяняем: nn:Kjernekraftverk |
||
Радок 40: | Радок 40: | ||
[[da:Atomkraftværk]] |
[[da:Atomkraftværk]] |
||
[[de:Kernkraftwerk]] |
[[de:Kernkraftwerk]] |
||
[[en:Nuclear power plant]] |
|||
[[eo:Nuklea centralo]] |
[[eo:Nuklea centralo]] |
||
[[es:Central nuclear]] |
[[es:Central nuclear]] |
||
Радок 47: | Радок 48: | ||
[[gl:Central nuclear]] |
[[gl:Central nuclear]] |
||
[[hr:Nuklearna elektrana]] |
[[hr:Nuklearna elektrana]] |
||
[[hu:Atomerőmű]] |
|||
[[id:Pembangkit listrik tenaga nuklir]] |
[[id:Pembangkit listrik tenaga nuklir]] |
||
[[it:Centrale elettronucleare]] |
[[it:Centrale elettronucleare]] |
||
Радок 54: | Радок 56: | ||
[[lt:Branduolinė jėgainė]] |
[[lt:Branduolinė jėgainė]] |
||
[[nl:Kerncentrale]] |
[[nl:Kerncentrale]] |
||
[[nn: |
[[nn:Kjernekraftverk]] |
||
[[no:Atomkraftverk]] |
[[no:Atomkraftverk]] |
||
[[pl:Elektrownia jądrowa]] |
[[pl:Elektrownia jądrowa]] |
Версія ад 10:18, 25 красавіка 2011
Атамная электрастанцыя (АЭС), комплекс тэхнічных збудаванняў, прызначаны для выпрацоўкі электрычнай энергіі праз выкарыстанне энергіі, якая выдзяляецца пры кантраляванай ядзернай рэакцыі.
Гісторыя
Першая ў свеце атамная электрастанцыя магутнасцю 5 МВт была пушчана ў дзеянне ў 1954 у СССР (Обнінск, Калужская вобл.).
Выкарыстанне
Гл. таксама: Ядзерная энергетыка па краінах
У 2004 годзе атамныя электрастанцыі ўсяго свету выраблялі 6,5% ад усёй спажываемай светам энергіі і 15,7% - электраэнергіі. 57% ўсёй вырабляемай на АЭС электраэнергіі даводзіцца на ЗША, Францыю і Японію. На пачатак жніўня 2007 у 31 краіне свету працавалі 439 атамных рэактараў[1]. Найбольш электрычнасці з дапамогай ядзернай энергетыкі вырабляюць ЗША (кожная пятая кілават-гадзіна ў гэтай краіне мае атамнае паходжнне). У Францыі у 2006 годзе 80% з агульнага балансу электраэнергіі прыпадала на атамныя электрастанцыі. Увогуле ж у Еўрапейскім Саюзе вырабляюць 30% электрычнасці на АЭС (хаця ў некаторых краінах аб'яднанай Еўропы ядзернай энергетыкі ўвогуле няма).
Прынцып дзеяння
Існуюць адна-, двух- і трохконтурныя АЭС.
У аднаконтурных АЭС вада падаецца непасрэдна ў рэактар, дзе яна выпарваецца і ў выглядзе пары прыводзіць у рух паравую турбіну, за кошт энергіі якой электрагенератар вырабляе электраэнергію. Пара у турбіне змяншае саю тэмпературу і ціск. Пасля турбіны пара кандэнсуецца у кандэнсатары (каб працэс кандэнсацыі пачаў адбывацца пару ахалоджваюць ахалоджваючай вадой з вадасховішча або градзірні. Кандэнсат сціскаецца да першапачатковага ціску і працэс паўтараецца.
У двухконтурных станцыях цяплыня ад рэактара перадаецца цепланосьбіту першага контура, які праз цеплаабменнік (парагенератар), у сваю чаргу, выпарвае ваду другога контура. У другім контуры выкарыстоўваецца толькі вада (якая пераходзіць у пару, потым у воду і г.д.), у першым жа контуры могуць выкарыстоўвацца расплаўлены метал, газ або вадкасць (часта выкарыстоўваюць ваду), пры гэтым яе могуць толькі награваць (як, напрыклад, у рэактарах ВВЭР) або і выпарваць.
Трохконтурнымі з'яўляюцца станцыі з рэактарамі на хуткіх нейтронах. Першы і другі контуры натрыявыя, трэці — вадзяны.