Віктар Паўлавіч Качубей: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
абнаўленне дадзеных |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Выява:Kochubey Viktor Pavlovich.jpg|thumb|250px|right|[[Франсуа Жэрар|Ф.Жэрар]]. Партрэт князя В. П. Качубея. [1809]. [[Дзяржаўны |
[[Выява:Kochubey Viktor Pavlovich.jpg|thumb|250px|right|[[Франсуа Жэрар|Ф.Жэрар]]. Партрэт князя В. П. Качубея. [1809]. [[Дзяржаўны Эрмітаж]] ([[Санкт-Пецярбург]])]] |
||
{{вызнч|1=Віктар Паўлавіч}} {{вызн|1=Качубей}} ([[22 лістапада|11 (22) лістапада]] [[1768]] — [[15 чэрвеня|3 (15) чэрвеня]] [[1834]]) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] (у [[1802]]—[[1807]] і ў [[1819]]—[[1828]]). У [[1799]] годзе узведзены ў графскую, а ў [[1831]] — княскую годнасць. |
{{вызнч|1=Віктар Паўлавіч}} {{вызн|1=Качубей}} ([[22 лістапада|11 (22) лістапада]] [[1768]] — [[15 чэрвеня|3 (15) чэрвеня]] [[1834]]) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў [[Расійская імперыя|Расійскай імперыі]] (у [[1802]]—[[1807]] і ў [[1819]]—[[1828]]). У [[1799]] годзе узведзены ў графскую, а ў [[1831]] — княскую годнасць. |
||
Версія ад 22:32, 15 мая 2011
Шаблон:Вызнч Шаблон:Вызн (11 (22) лістапада 1768 — 3 (15) чэрвеня 1834) — дыпламат і дзяржаўны дзеяч, міністр унутраных спраў Расійскай імперыі (у 1802—1807 і ў 1819—1828). У 1799 годзе узведзены ў графскую, а ў 1831 — княскую годнасць.
Выхоўваўся Андрэем Якаўлевічам Італінскім. Пачаткаў дыпламатычную кар'еру ў 1784 году ў рускай місіі ў Швецыі, затым служыў у Лондане, быў прызначаны надзвычайным пасланцам у Канстанцінопаль. Як дыпламат ён трымаўся «нацыянальнай сістэмы, заснаванай на карысці Расіі», жадаў, каб «усе дзяржавы шанавалі яе сяброўствам» і баяўся яе тэрытарыяльных пашырэнняў. Пасля ўступлення на прастол Паўла I быў узведзены ў графскую годнасць, але неўзабаве трапіў у няміласць.
Калі імператарам стаў Аляксандр I, зрабіўся адным з найбліжэйшых яго саветнікаў. Кочубей быў прызначаны членам Дзяржаўнага савета, а з утварэннем міністэрстваў стаў першым міністрам унутраных спраў Расіі (1802). Яшчэ раней ён увайшоў у неафіцыйны дарадчы орган пры імператары — Нягласны камітэт, у працы якога таксама ўдзельнічалі граф П. А. Строганаў, князь А. Чартарыйскі і М. М. Навасільцаў і абмяркоўваліся ліберальныя рэформы. Пасля ўзыходжання Мікалая I Качубей стаў старшынёй Дзяржсавета і Камітэта міністраў (у 1827 годзе) і быў узведзены ў княжую годнасць (1831). У 1834 годзе ён стаў канцлерам па ўнутраных справах. У тым жа году ён памёр ад прыпадку грудной жабы (стэнакардыі) і быў пахаваны ў царкве Святога Духу Аляксандра-Неўскай лаўры.