Напружанасць электрычнага поля: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
др r2.7.1) (робат Дадаем: nl:Elektrische veldsterkte |
дапаўненне |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Напру́жанасць электры́чнага по́ля''' |
'''Напру́жанасць электры́чнага по́ля''' — фізічная [[вектарная велічыня]], што з'яўляецца дынамічнай характарыстыкай [[электрычнае поле|электрычнага поля]], і вызначаецца як [[адносіна]] [[сіла|сілы]], што ўздзейнічае на [[электрычны зарад|зарад]] з боку поля, да велічыні гэтага зарада: |
||
<math>\vec E = \frac \vec F q</math> |
<math>\vec E = \frac \vec F q</math> |
||
Радок 17: | Радок 17: | ||
<math>\vec E = \frac {q \vec r} {4 \pi \epsilon_0 \epsilon r^3}</math> |
<math>\vec E = \frac {q \vec r} {4 \pi \epsilon_0 \epsilon r^3}</math> |
||
дзе q |
дзе q — велічыня зарада, <math>\epsilon_0</math> — [[універсальная электрычная пастаянная]], <math>\epsilon</math> — [[дыэлектрычная пранікальнасць]] асяроддзя, <math>\vec r</math> — [[вектар]], які злучае зарад і дадзеную кропку. |
||
Напружанасць поля, якое ствараецца сістэмай з некалькіх пунктавых электрычных зарадаў складаецца з напружанасцяў кожнага з гэтых зарадаў ([[прынцып суперпазіцыі]]): |
Напружанасць поля, якое ствараецца сістэмай з некалькіх пунктавых электрычных зарадаў складаецца з напружанасцяў кожнага з гэтых зарадаў ([[прынцып суперпазіцыі]]): |
||
Радок 32: | Радок 32: | ||
<math>E = \frac \sigma {2 \epsilon_0 \epsilon}</math> |
<math>E = \frac \sigma {2 \epsilon_0 \epsilon}</math> |
||
== Гл. таксама == |
|||
* [[Агні святога Эльма]] |
|||
[[Катэгорыя:Электрастатыка]] |
[[Катэгорыя:Электрастатыка]] |
Версія ад 10:55, 7 чэрвеня 2011
Напру́жанасць электры́чнага по́ля — фізічная вектарная велічыня, што з'яўляецца дынамічнай характарыстыкай электрычнага поля, і вызначаецца як адносіна сілы, што ўздзейнічае на зарад з боку поля, да велічыні гэтага зарада:
Напружанасць электрычнага поля вызначаецца асобна для кожнага пункта. Электрычнае поле, якое мае аднолькавую напружанасць ва ўсіх пунктах, называецца аднародным.
Калі напружанасць поля ў пункце вядомая, гэта дае магчымасць вызначыць сілу, якая будзе дзейнічаць на электрычны зарад у гэтым пункце:
З закона Кулона вынікае, што напружанасць электрычнага поля, што страраецца пунктавым зарадам, роўная
або ў вектарнай форме:
дзе q — велічыня зарада, — універсальная электрычная пастаянная, — дыэлектрычная пранікальнасць асяроддзя, — вектар, які злучае зарад і дадзеную кропку.
Напружанасць поля, якое ствараецца сістэмай з некалькіх пунктавых электрычных зарадаў складаецца з напружанасцяў кожнага з гэтых зарадаў (прынцып суперпазіцыі):
У выпадку раўнамернага размеркавання зараду па пэўнай лініі, паверхні або аб'ёме, напружанасць поля вызначаецца шляхам інтэгравання. У прыватнасці:
- напружанасць поля зараджанай прамой са шчыльнасцю зараду Кл/м, на адлегласці r ад яго:
- напружанасць поля зараджанай плоскасці з паверхневай шчыльнасцю зараду :